헬라어 문장 내 검색 Language

οὐ γὰρ δὴ ἁρμονία γέ σοι τοιοῦτόν ἐστιν ᾧ ἀπεικάζεισ, ἀλλὰ πρότερον καὶ ἡ λύρα καὶ αἱ χορδαὶ καὶ οἱ φθόγγοι ἔτι ἀνάρμοστοι ὄντεσ γίγνονται, τελευταῖον δὲ πάντων συνίσταται ἡ ἁρμονία καὶ πρῶτον ἀπόλλυται.
(플라톤, Euthyphro, Apology, Crito, Phaedo, Φαίδων 589:2)
καὶ δὴ καὶ τὰ τῶν περὶ τὰσ ἰατρικὰσ σικύασ παθημάτων αἴτια καὶ τὰ τῆσ καταπόσεωσ τά τε τῶν ῥιπτουμένων, ὅσα ἀφεθέντα μετέωρα καὶ ὅσα ἐπὶ γῆσ φέρεται, ταύτῃ διωκτέον, καὶ ὅσοι φθόγγοι ταχεῖσ τε καὶ βραδεῖσ ὀξεῖσ τε καὶ βαρεῖσ φαίνονται, τοτὲ μὲν ἀνάρμοστοι φερόμενοι δι’ ἀνομοιότητα τῆσ ἐν ἡμῖν ὑπ’ αὐτῶν κινήσεωσ, τοτὲ δὲ σύμφωνοι δι’ ὁμοιότητα.
(플라톤, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, Τίμαιος 408:1)
οἱ μὲν γὰρ ἀνάρμοστοι ἢ ὅλοι ἐκ τῶν ὤμων κρεμάμενοι ἢ καὶ ἄλλο τι τοῦ σώματοσ σφόδρα πιέζοντεσ δύσφοροι καὶ χαλεποὶ γίγνονται·
(크세노폰, Memorabilia, Ἀπομνημονευμάτων Γ, chapter 10 16:4)

SEARCH

MENU NAVIGATION