헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

χαίρουσι γὰρ τούτοισ οἱ ἀκόλαστοι, ὅτι διὰ τούτων ἀνάμνησισ γίνεται αὐτοῖσ τῶν ἐπιθυμημάτων.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 3 140:2)
ὧν γὰρ μήτ’ ἀνάμνησίσ ἐστιν οὗ ποτε ἦμεν μήτ’ αἴσθησισ εἰ καὶ τὸ σύνολον ἦμεν, τίσ χάρισ ταύτησ τῆσ ἀθανασίασ;
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 11, book 11, chapter 117 2:2)
οὐ χρὴ συμποσίοιο φίλουσ ἀπέχεσθαι ἑταίρουσ δηρὸν ἀνάμνησισ δὲ πέλει χαριεστάτη αὕτη.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 5, book 5, chapter 2 2:4)
τὰσ γὰρ κατὰ τὴν Ἑλλάδα πόλεισ οὐδεμίαν ἐνδεδειγμένασ εὔνοιαν εἰσ τοὺσ εὐεργέτασ ἐλευθεροῦντεσ τὴν διὰ τῆσ πείρασ φανεῖσαν βεβαιοτάτην εἰσ ἀμοιβὴν χάριτοσ ἐφαίνοντο καταδουλούμενοι, πρόσ τε τὸ παράδοξον τῆσ τύχησ, εἰ συμβαίη τὴν πόλιν ἁλῶναι, κατελείπετ’ αὐτοῖσ πρὸσ παραίτησιν τῆσ τηρηθείσησ ὑπ’ αὐτῶν φιλίασ ἀνάμνησισ.
(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, Books XVIII-XX, book 20, chapter 93 7:2)
ἔσται δ’ ὑμῖν τούτων πεῖραν λαμβάνουσιν ἀνωφελὴσ ἡ μετάνοια καὶ ἡ τῶν οὐ φυλαχθέντων νόμων ἀνάμνησισ.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 4 240:1)
ὡσ δ’ ὅ τε Νικάνωρ προσέκειτο λιπαρῶν καὶ τὰσ ἀπειλὰσ τοῦ πολεμίου πλήθουσ ὁ Ιὤσηποσ ἔμαθεν, ἀνάμνησισ αὐτὸν τῶν διὰ νυκτὸσ ὀνείρων εἰσέρχεται, δι’ ὧν ὁ θεὸσ τάσ τε μελλούσασ αὐτῷ συμφορὰσ προεσήμαινεν Ιοὐδαίων καὶ τὰ περὶ τοὺσ Ῥωμαίων βασιλεῖσ ἐσόμενα.
(플라비우스 요세푸스, De bello Judaico libri vii, Φλαυίου Ιὠσήπου ἱστορία Ιοὐδαϊκοῦ πολέμου πρὸσ Ῥωμαίουσ βιβλίον γ. 423:1)
ἐμὲ δὲ ἐσῆλθεν ἀνάμνησισ ὡσ Θουκυδίδησ ποιήσειεν ἐν τοῖσ λόγοισ Λοκρῶν τῶν πρὸσ τῇ Φωκίδι καὶ ἄλλασ πόλεισ, ἐν δὲ αὐταῖσ εἶναι καὶ Μυονέασ.
(파우사니아스, Description of Greece, Ἠλιακῶν Β, chapter 19 7:1)
τὸ γὰρ ζητεῖν ἄρα καὶ τὸ μανθάνειν ἀνάμνησισ ὅλον ἐστίν.
(플라톤, Euthydemus, Protagoras, Gorgias, Meno, Μένων 70:2)
ἀλλὰ πῶσ λέγεισ τοῦτο, ὅτι οὐ μανθάνομεν, ἀλλὰ ἣν καλοῦμεν μάθησιν ἀνάμνησίσ ἐστιν;
(플라톤, Euthydemus, Protagoras, Gorgias, Meno, Μένων 71:3)
τοῦτο δ’ ἐστίν, ὦ Μένων ἑταῖρε, ἀνάμνησισ, ὡσ ἐν τοῖσ πρόσθεν ἡμῖν ὡμολόγηται.
(플라톤, Euthydemus, Protagoras, Gorgias, Meno, Μένων 171:2)
καὶ μήν, ἔφη ὁ Κέβησ ὑπολαβών, καὶ κατ’ ἐκεῖνόν γε τὸν λόγον, ὦ Σώκρατεσ, εἰ ἀληθήσ ἐστιν, ὃν σὺ εἰώθασ θαμὰ λέγειν, ὅτι ἡμῖν ἡ μάθησισ οὐκ ἄλλο τι ἢ ἀνάμνησισ τυγχάνει οὖσα, καὶ κατὰ τοῦτον ἀνάγκη που ἡμᾶσ ἐν προτέρῳ τινὶ χρόνῳ μεμαθηκέναι ἃ νῦν ἀναμιμνῃσκόμεθα.
(플라톤, Euthyphro, Apology, Crito, Phaedo, Φαίδων 249:1)
ἀπιστεῖσ γὰρ δὴ πῶσ ἡ καλουμένη μάθησισ ἀνάμνησίσ ἐστιν;
(플라톤, Euthyphro, Apology, Crito, Phaedo, Φαίδων 255:2)
τοῦτο δέ ἐστιν ἀνάμνησισ·
(플라톤, Euthyphro, Apology, Crito, Phaedo, Φαίδων 265:3)
οὐκοῦν, ἦ δ’ ὅσ, τὸ τοιοῦτον ἀνάμνησίσ τίσ ἐστι;
(플라톤, Euthyphro, Apology, Crito, Phaedo, Φαίδων 268:1)
ὥστε, ὅπερ λέγω, δυοῖν θάτερα, ἤτοι ἐπιστάμενοί γε αὐτὰ γεγόναμεν καὶ ἐπιστάμεθα διὰ βίου πάντεσ, ἢ ὕστερον, οὕσ φαμεν μανθάνειν, οὐδὲν ἀλλ’ ἢ ἀναμιμνῄσκονται οὗτοι, καὶ ἡ μάθησισ ἀνάμνησισ ἂν εἰή.
(플라톤, Euthyphro, Apology, Crito, Phaedo, Φαίδων 334:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION