헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

λέγει γάρ που Ἀχιλλεὺσ ὀδυρόμενοσ τὸν τοῦ Πατρόκλου θάνατον, ὡσ ἕν τι τοῦτο τῶν λυπηροτάτων ἀναμιμνῃσκόμενοσ, ὅτι τὴν ὑπόσχεσιν τὴν πρὸσ τὸν πατέρα τὸν Πατρόκλου Μενοίτιον ἄκων ἐψεύσατο·
(아이스키네스, 연설, κατὰ Τιμάρχου, section 1431)
Σκέψαι, ὧν προέθου ἀρχόμενοσ, τίνων μὲν ἐκράτησασ, τίνων δ’ οὔ, καὶ πῶσ ἐφ’ οἷσ μὲν εὐφραίνῃ ἀναμιμνῃσκόμενοσ, ἐφ’ οἷσ δ’ ἄχθῃ, καὶ εἰ δυνατόν, ἀνάλαβε κἀκεῖνα ὧν ἀπώλισθεσ.
(에픽테토스, Works, book 3, Πρὸσ τοὺσ ἀποπίπτοντασ ὧν προέθεντο. 1:1)
ταῦτα εἰποῦσα, ὦ ἄνδρεσ, ἐκείνη μὲν ἀπηλλάγη, ἐγὼ δ’ εὐθέωσ ἐταραττόμην, καὶ πάντα μου εἰσ τὴν γνώμην εἰσῄει, καὶ μεστὸσ ἦ ὑποψίασ, ἐνθυμούμενοσ μὲν ὡσ ἀπεκλῄσθην ἐν τῷ δωματίῳ, ἀναμιμνῃσκόμενοσ δὲ ὅτι ἐν ἐκείνῃ τῇ νυκτὶ ἐψόφει ἡ μέταυλοσ θύρα καὶ ἡ αὔλειοσ, ὃ οὐδέποτε ἐγένετο, ἔδοξέ τέ μοι ἡ γυνὴ ἐψιμυθιῶσθαι.
(리시아스, Speeches, Ὑπὲρ τοῦ Ἐρατοσθένουσ φόνου ἀπολογία 21:1)
ἀλλ’ ἐγραψάμην μὲν τότ’ εὐθὺσ οἴκαδ’ ἐλθὼν ὑπομνήματα, ὕστερον δὲ κατὰ σχολὴν ἀναμιμνῃσκόμενοσ ἔγραφον, καὶ ὁσάκισ Ἀθήναζε ἀφικοίμην, ἐπανηρώτων τὸν Σωκράτη ὃ μὴ ἐμεμνήμην, καὶ δεῦρο ἐλθὼν ἐπηνορθούμην·
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Θεαίτητος 8:1)
πρόσεχε δὴ τὸν νοῦν ὁπότερ’ ἄν σοι φαίνηται, ἢ ἀναμιμνῃσκόμενοσ ἢ μανθάνων παρ’ ἐμοῦ.
(플라톤, Euthydemus, Protagoras, Gorgias, Meno, Μένων 74:5)
λέγοντοσ δὲ δὴ χθὲσ σοῦ περὶ πολιτείασ τε καὶ τῶν ἀνδρῶν οὓσ ἔλεγεσ, ἐθαύμαζον ἀναμιμνῃσκόμενοσ αὐτὰ ἃ νῦν λέγω, κατανοῶν ὡσ δαιμονίωσ ἔκ τινοσ τύχησ οὐκ ἄπο σκοποῦ συνηνέχθησ τὰ πολλὰ οἷσ Σόλων εἶπεν.
(플라톤, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, Τίμαιος 55:1)
οὕτω δή, καθάπερ ὅδ’ εἶπεν, χθέσ τε εὐθὺσ ἐνθένδε ἀπιὼν πρὸσ τούσδε ἀνέφερον αὐτὰ ἀναμιμνῃσκόμενοσ, ἀπελθών τε σχεδόν τι πάντα ἐπισκοπῶν τῆσ νυκτὸσ ἀνέλαβον.
(플라톤, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, Τίμαιος 57:4)
ἐὰν μέντοι ἀναμιμνῃσκόμενοσ ἄλλο ἄλλοθεν λέγω, μηδὲν θαυμάσῃσ·
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Συμποσίον 471:1)
ἔστι δὴ οὖν δεῦρο ὁ πᾶσ ἥκων λόγοσ περὶ τῆσ τετάρτησ μανίασ ‐ ἣν ὅταν τὸ τῇδέ τισ ὁρῶν κάλλοσ, τοῦ ἀληθοῦσ ἀναμιμνῃσκόμενοσ, πτερῶταί τε καὶ ἀναπτερούμενοσ προθυμούμενοσ ἀναπτέσθαι, ἀδυνατῶν δέ, ὄρνιθοσ δίκην βλέπων ἄνω, τῶν κάτω δὲ ἀμελῶν, αἰτίαν ἔχει ὡσ μανικῶσ διακείμενοσ ‐ ὡσ ἄρα αὕτη πασῶν τῶν ἐνθουσιάσεων ἀρίστη τε καὶ ἐξ ἀρίστων τῷ τε ἔχοντι καὶ τῷ κοινωνοῦντι αὐτῆσ γίγνεται, καὶ ὅτι ταύτησ μετέχων τῆσ μανίασ ὁ ἐρῶν τῶν καλῶν ἐραστὴσ καλεῖται.
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φαῖδρος 157:1)
ἀλλ’ εἴ τινά πῃ βοήθειαν ἔχεισ ἐπακηκοὼσ Λυσίου ἤ τινοσ ἄλλου, πειρῶ λέγειν ἀναμιμνῃσκόμενοσ.
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φαῖδρος 298:1)
τὴν ὁμοιότητα ἀναμιμνῃσκόμενοσ τῆσ τε πόλεωσ καὶ τοῦ ἀνδρόσ, οὕτω καθ’ ἕκαστον ἐν μέρει ἀθρῶν, τὰ παθήματα ἑκατέρου λέγε.
(플라톤, Republic, book 9 135:2)
ταῦτα τῆσ νυκτὸσ κατὰ ἀγρυπνίαν ἀναμιμνῃσκόμενοσ.
(테오프라스토스, Characters, Ἀγροικίασ Δ’ 12:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION