헬라어 문장 내 검색 Language

Τοῦτο δ’ ἢν βούλῃ, ἀντὶ τῶν πλημνέων δοκίδα ὑποτείνασ ὑπὸ τὴν κλίνην μετρίην, ἔπειτα πρὸσ τῆσ δοκίδοσ ἔνθεν καὶ ἔνθεν τὴν κεφαλὴν στηρίζων καὶ ἀνακλῶν τὰ ξύλα, κατατείνειν τοὺσ ἱμάντασ‧ ἢν δὲ θέλῃσ, ὀνίσκουσ καταστήσασ ἔνθεν καὶ ἔνθεν, ἐπ’ ἐκείνων τὴν κατάτασιν ποιέεσθαι.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΑΓΜΩΝ., 13.9)
εἶτ’ ἔνδοθεν αὐτὸσ κεκραγώσ, ἑαυτὸν ἀνακλῶν καὶ κατακλῶν, ἐνίοτε καὶ περιᾴδων τὰ ἰαμβεῖα καί, τὸ δὴ αἴσχιστον, μελῳδῶν τὰσ συμφοράσ, καὶ μόνησ τῆσ φωνῆσ ὑπεύθυνον παρέχων ἑαυτόν·
(루키아노스, De saltatione, (no name) 27:3)

SEARCH

MENU NAVIGATION