헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

ὡσ μὲν ἀναίτιοσ εἶ τοῦδε φόνου τίσ ὁ μαρτυρήσων;
(아이스킬로스, 아가멤논, choral, antistrophe 2 1:1)
ὡσ ἡ μὲν ἐκείνου οὐ παντάπασιν ἀναίτιοσ τοῖσ Ἕλλησιν, ἀλλ’ ἐδόκει τοῖσ ἀνταγωνισταῖσ καὶ τοῖσ πολεμίοισ συνεῖναι τοῦ κοινοῦ γένουσ, ἡ δὲ τούτου μετὰ τῆσ δυνάμεωσ τὴν εὐδοξίαν εἶχεν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἐπὶ Ἀλεξάνδρῳ ἐπιτάφιος 8:3)
ταύτησ τοίνυν τῆσ οὕτωσ αἰσχρᾶσ καὶ περιβοήτου συστάσεωσ καὶ κακίασ, μᾶλλον δ’, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, προδοσίασ, εἰ δεῖ μὴ ληρεῖν, τῆσ τῶν Ἑλλήνων ἐλευθερίασ ἥ τε πόλισ παρὰ πᾶσιν ἀνθρώποισ ἀναίτιοσ γέγον’ ἐκ τῶν ἐμῶν πολιτευμάτων καὶ ἐγὼ παρ’ ὑμῖν.
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τοῦ Στεφάνου 420:1)
καὶ μὴν τῆσ γε νῦν ἀπορίασ οὐδεὶσ μᾶλλον ἐμοῦ ἀναίτιοσ.
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΡΟ ΤΟΥ ΦΙΛΟΣΟΦΕΙΝ ΕΝ ΤΗΙ ΠΑΤΡΙΔΙ. 13:3)
Νεμέτωρ δὲ παραδόξων τε λόγων ἀκούειν ἔφη καὶ παντὸσ ἀναίτιοσ εἶναι τοῦ λεγομένου χρόνον τε ἠξίου βασάνου τῆσ ἀληθείασ ἕνεκα λαβεῖν·
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, book 1, chapter 78 4:1)
ἀναίτιοσ γὰρ .
(에우리피데스, Rhesus, episode, antistrophe 14)
τάων εὐδαίμων τε καὶ ὄλβιοσ, ὃσ τάδε πάντα εἰδὼσ ἐργάζηται ἀναίτιοσ ἀθανάτοισιν, ὄρνιθασ κρίνων καὶ ὑπερβασίασ ἀλεείνων.
(헤시오도스, 일과 날, Book WD 102:4)
Οὕτω γὰρ ἂν θαυμάζοιτό τε δικαίωσ, καὶ ἰητρὸσ ἀγαθὸσ ἂν εἰή‧ καὶ γὰρ οὓσ οἱο͂́ν τε περιγίγνεσθαι, τούτουσ ἔτι μᾶλλον δύναιτ’ ἂν ὀρθῶσ διαφυλάσσειν, ἐκ πλείονοσ χρόνου προβουλευόμενοσ πρὸσ ἕκαστα, καὶ τοὺσ ἀποθανουμένουσ τε καὶ σωθησομένουσ προγιγνώσκων καὶ προαγορεύων ἀναίτιοσ ἂν εἰή.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., PROGNWSTIKON, 1.4)
ἀλλὰ τί ἢ νῦν οὗτοσ ἀναίτιοσ ἄλγεα πάσχει μὰψ ἕνεκ’ ἀλλοτρίων ἀχέων, κεχαρισμένα δ’ αἰεὶ δῶρα θεοῖσι δίδωσι τοὶ οὐρανὸν εὐρὺν ἔχουσιν;
(호메로스, 일리아스, Book 20 26:12)
ὅ τι δ’ ἂν οὖν ὁ λόγοσ αὐτὸσ ἐπιὼν ἐξευρίσκῃ, τούτου τὴν αἰτίαν μάλιστα μὲν οἱ ποιοῦντεσ αὐτοί, ἔπειτα δὲ οἱ ὑπομένοντεσ αὐτὰ δίκαιοι ἔχειν ἐγὼ δὲ ἀναίτιοσ, εἰ μὴ ἀληθείασ καὶ παρρησίασ ἐπιτίμιὸν τί ἐστιν.
(루키아노스, De mercede, (no name) 4:3)
ὅ τι δ’ ἂν πράττῃσ, μέμνησο τοῦ σοφοῦ λέγοντοσ ὡσ θεὸσ ἀναίτιοσ, αἰτία δὲ ἑλομένου.
(루키아노스, De mercede, (no name) 42:13)
Ὁπόσα ἂν ἀποσκώψῃσ με, τὸν σεαυτοῦ υἱόν, ὦ πάτερ, ἐπονείδιστον ἀποφαίνεισ, μᾶλλον δὲ σεαυτόν, ὃσ τοιαῦτα γεννᾷσ καὶ παιδοποιεῖσ, ἐγὼ δὲ ἀναίτιοσ.
(루키아노스, Dialogi deorum, Πάν, Ἑρμῆσ. 2:10)
εἰ δέ τι χαλεπὸν ἐκ τῶν κολάκων πέπονθασ, ἀναίτιοσ ἐγώ σοι·
(루키아노스, Timon, (no name) 38:3)
καὶ ἔστι Πάνδροσοσ ἐσ τὴν παρακαταθήκην ἀναίτιοσ τῶν ἀδελφῶν μόνη.
(파우사니아스, Description of Greece, Ἀττικά, chapter 27 5:2)
καταγνωσθεὶσ δὲ οὐκ ἀναίτιοσ εἶναι Φώκῳ τῆσ τελευτῆσ, τὸ δεύτερον ἐσ Σαλαμῖνα ἀπέπλευσε.
(파우사니아스, Description of Greece, Κορινθιακά, chapter 29 15:6)

SEARCH

MENU NAVIGATION