헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

ὁ μὲν γὰρ Φάλαικοσ ὑπόσπονδοσ ἀφεῖτο, οἱ δὲ ἀναίτιοι ἀποθνῄσκειν ἔμελλον, συναγορεύοντοσ δ’ ἐμοῦ διεσώθησαν.
(아이스키네스, 연설, περὶ τῆσ Παραπρεσβείας, section 1423)
Ἔστι δὲ ξυνὸν πάντων τὸ κακὸν, ἀνδρῶν, γυναικῶν, ἡλικίησ πάσησ, ὁκόσον ἄλλοι ἐσ ἄλλο εἶδοσ ἐάσι ὡραῖοι, ἀνὰ σαρκα παῖδεσ ἠδὲ τοῦ λευκοῦ φλέγματοσ· νέοι δὲ μέχρι ἀκμῆσ, οἱ κατὰ λαγόνασ πλήσμιοι · γέροντεσ μὲν πάντα παθέεειν ἐτοῖμοι, ἀπόθερμοι· ψυχρὸν γὰρ τὸ γῆρασ· ἀλλ’ ἐσ ὑγροῦ πλῆθοσ ἐάσι ἀναίτιοι.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ΑΡΕΤΑΙΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΧΡΟΝΙΩΝ ΠΑΘΩΝ, Κεφ. ιγ’. Περὶ Ἐλέφαντοσ.32)
πάλιν δέ με ὕπεισιν ὡσ οὐδ’ αὐτοῦ τούτου παντάπασιν ἀναίτιοι Λακεδαιμόνιοι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Λευκτρικὸσ γ# ὑπὲρ Λακεδαιμονίων δεύτερος 1:13)
ὁρ́κουσ, γνώτωσαν, ὅτι οὐκ ἄρχοντεσ, ἀλλ’ ἀμυνόμενοι, οὐδ’ ἀναιροῦντεσ τὰσ ὁμολογίασ, ἀλλὰ τοὺσ ἀνῃρηκότασ τιμωρούμενοι , ἀναίτιοί τε πρὸσ θεοὺσ ἔσονται καὶ ἐπὶ τῷ σφετέρῳ συμφέροντι τὰ δίκαια πράξουσι.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 7, chapter 23 2:1)
οὕτωσ οἵ τε ἡμῖν αἴτιοι ἕξουσι δούλιον ζυγὸν οἵ τε ἀναίτιοι.
(디오니시오스, De Demosthene, chapter 41 4:5)
οὕτω οἵ τε ἡμῖν αἴτιοι ἕξουσι δούλιον ζυγὸν οἵ τε ἀναίτιοι.
(헤로도토스, The Histories, book 7, chapter 8C 4:2)
ὡσ δὲ εἶδον κατυπέρτερα τῶν Περσέων γινόμενα τὰ πρήγματα, οὕτω δή, τῶν σὺν Λεωνίδῃ Ἑλλήνων ἐπειγομένων ἐπὶ τὸν κολωνόν, ἀποσχισθέντεσ τούτων χεῖράσ τε προέτεινον καὶ ἠίσαν ἆσσον τῶν βαρβάρων, λέγοντεσ τὸν ἀληθέστατον τῶν λόγων, ὡσ καὶ μηδίζουσι καὶ γῆν τε καὶ ὕδωρ ἐν πρώτοισι ἔδοσαν βασιλέι, ὑπὸ δὲ ἀναγκαίησ ἐχόμενοι ἐσ Θερμοπύλασ ἀπικοίατο καὶ ἀναίτιοι εἰε͂ν τοῦ τρώματοσ τοῦ γεγονότοσ βασιλέι.
(헤로도토스, The Histories, book 7, chapter 233 2:2)
ἆρά μοι κράτιστον, ἐθελοκακήσαντα καὶ τὰ νῶτα ἐπιστρέψαντα καὶ ἀδικεῖν οὐκ ἀρνούμενον ἐπὶ τὴν κοινὴν ἐκείνην ἀπολογίαν καταφυγεῖν, ‐ λέγω δὲ τὴν Τύχην καὶ Μοῖραν καὶ Εἱμαρμένην ‐ καὶ παραιτεῖσθαι συγγνώμην ἔχειν μοι τοὺσ ἐπιτιμῶντασ εἰδότασ ὡσ οὐδενὸσ ἡμεῖσ κύριοι, ἀλλ̓ ὑπό τινοσ κρείττονοσ, μᾶλλον δὲ μιᾶσ τῶν προειρημένων ἀγόμεθα οὐχ ἑκόντεσ, ἀλλ̓ ἀναίτιοι παντάπασιν ἄντεσ ὧν λέγομεν ἢ ποιοῦμεν;
(루키아노스, Apologia 19:3)
ἢ οὐκ ἀνέγνωτε ἐν τῷ νόμῳ ὅτι τοῖσ σάββασιν οἱ ἱερεῖσ ἐν τῷ ἱερῷ τὸ σάββατον βεβηλοῦσιν καὶ ἀναίτιοί εἰσιν;
(ΚΑΤΑ ΜΑΘΘΑΙΟΝ, chapter 11 41:1)
"τῶν ἄλλων ἐπειγομένων ἐπὶ τὸν Κολωνὸν ἀποσχισθέντεσ οἱ Θηβαῖοι χεῖρὰσ τε προέτεινον καὶ ἠίσαν ἆσσον τῶν βαρβάρων, λέγοντεσ τὸν ἀληθέστατον τῶν λόγων, ὡσ μηδίσειαν, καὶ γῆν τε καὶ ὕδωρ ἔδοσαν βασιλεῖ, ὑπὸ δ’ ἀνάγκησ ἐχόμενοι εἰσ Θερμοπύλασ ἀπικέατο καὶ ἀναίτιοι εἰε͂ν τοῦ τρώματοσ τοῦ γενομένου βασιλεῖ·
(플루타르코스, De Herodoti malignitate, section 33 2:2)
ἀναίτιοι ἔργα τίνουσιν ἢ παῖδεσ τούτων ἢ γένοσ ἐξοπίσω.
(작자 미상, 비가, Σόλονος, πρὸσ Κριτίαν96)
τούτων δὲ γιγνομένων οἱ μὲν ἀδικοῦντεσ τεύξονται τῆσ μεγίστησ τιμωρίασ, οἱ δ’ ἀναίτιοι ἐλευθερωθήσονται ὑφ’ ὑμῶν, ὦ Ἀθηναῖοι, καὶ οὐκ ἀδικοῦντεσ ἀπολοῦνται.
(크세노폰, Hellenica, Ἑλληνικῶν Α, chapter 7 26:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION