헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

δέομαι δ’ ὑμῶν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, συγγνώμην ἔχειν, ἐὰν ἀναγκαζόμενοσ λέγειν περὶ ἐπιτηδευμάτων φύσει μὲν μὴ καλῶν, τούτῳ δὲ πεπραγμένων, ἐξαχθῶ τι ῥῆμα εἰπεῖν ὅ ἐστιν ὅμοιον τοῖσ ἔργοισ τοῖσ Τιμάρχου.
(아이스키네스, 연설, κατὰ Τιμάρχου, section 372)
ἀρκεῖ γάρ μοι μικρά, καὶ μειζόνων αἰσχρῶσ οὐκ ἐπιθυμῶ, ὥστε καὶ σιωπῶ καὶ λέγω βουλευσάμενοσ, οὐκ ἀναγκαζόμενοσ ὑπὸ τῆσ ἐν τῇ φύσει δαπάνησ.
(아이스키네스, 연설, κατὰ Κτησιφῶντος, section 2182)
τούτῳ παλαίειν ἀναγκαζόμενοσ Ἡρακλῆσ ἀράμενοσ ἅμμασι μετέωρον κλάσασ ἀπέκτεινε·
(아폴로도로스, Library and Epitome, book 2, chapter 5 11:15)
καὶ ἀναγκαζόμενοσ ὁ Ἕλενοσ λέγει πῶσ ἂν αἱρεθείη ἡἼλιοσ, πρῶτον μὲν εἰ τὰ Πέλοποσ ὀστᾶ κομισθείη παρ’ αὐτούσ, ἔπειτα εἰ Νεοπτόλεμοσ συμμαχοίη, τρίτον εἰ τὸ διιπετὲσ παλλάδιον ἐκκλαπείη·
(아폴로도로스, Library and Epitome, book E, chapter 5 20:1)
ὃσ σοῦ γε οὐδ’ ἂν τοὔνομα ἀναγκαζόμενοσ εἰπεῖν ἀνασχέσθαι μοι δοκεῖ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ τοῦ παραφθέγματος 18:5)
ὥστ’ οὐ βίᾳ οὐδέτεροσ, ἀλλ’ ἑκὼν διά γε ταῦτα πράττοι ἄν, οὐδ’ ἀναγκαζόμενοσ.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 139:1)
εἰ γὰρ ἵνα μὴ λάβῃ ψηλαφῶν ἀποκτείνοι, γελοῖοσ ἂν εἰή, εἰ λέγοι ὅτι βίᾳ καὶ ἀναγκαζόμενοσ, ἀλλὰ δεῖ μεῖζον κακὸν καὶ λυπηρότερον εἶναι, ὃ πείσεται μὴ ποιήσασ.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 149:2)
οὕτω γὰρ ἀναγκαζόμενοσ καὶ μὴ βίᾳ πράξει, ἢ οὐ φύσει, ὅταν κακὸν ἀγαθοῦ ἕνεκα ἢ μείζονοσ κακοῦ ἀπολύσεωσ πράττῃ, καὶ ἄκων γε·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 150:1)
ἄλλο οὐθέν περὶ οὗ σαφέστερον ἐν τοῖσ περὶ φύσεωσ εἰρήκαμεν, ἀναγκαζόμενοσ δ’ ἀκολουθεῖν τοῖσ φαινομένοισ, καὶ τὸ ἓν μὲν κατὰ τὸν λόγον πλείω δὲ κατὰ τὴν αἴσθησιν ὑπολαμβάνων εἶναι, δύο τὰσ αἰτίασ καὶ δύο τὰσ ἀρχὰσ πάλιν τίθησι, θερμὸν καὶ ψυχρόν, οἱο͂ν πῦρ καὶ γῆν λέγων·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 1 123:1)
οὐ γὰρ ὧν ἀναγκαζόμενοσ φίλοσ εἶναί φησι φενακίζων ὑμᾶσ, χάριν ἐστὶ δίκαιον ὀφείλειν Κερσοβλέπτῃ, οὐδ’ ὧν μίκρ’ ἀναλίσκων ἰδίᾳ καὶ τοῖσ στρατηγοῖσ καὶ τοῖσ ῥήτορσιν Χαρίδημοσ διαπράττεται πρὸσ ὑμᾶσ ἐπαίνουσ αὑτοῦ γράφεσθαι·
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀριστοκράτους 261:6)
καὶ οὐκ ὀνειδίζων ἐκείνῳ λέγω, ἀλλ’ ἀναγκαζόμενοσ·
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Τιμοκράτους 275:4)
ἐγὼ ὑμῖν ἐρῶ, ἄνδρεσ δικασταί, ἀχθόμενοσ μὲν νὴ τὸν Δία καὶ θεούσ, ἀναγκαζόμενοσ δέ.
(데모스테네스, Speeches 31-40, Πρὸσ Ζηνόμίωνα Παραγραφή 15:2)
ἴστε γὰρ πάνθ’ ὡσ ἐγένετο, πλὴν εἴ τι παρέλιπον ἐγὼ πρὸσ ὀλίγον ὕδωρ ἀναγκαζόμενοσ λέγειν.
(데모스테네스, Speeches 41-50, Πρὸσ Σπουδίαν ὑπὲρ Προικός 40:4)
σκέψασθαι οὖν ὑμᾶσ εἰκόσ ἐστιν ἐξ ἀρχῆσ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, τοῦτο πρῶτον, πότερον ἐγὼ ἠδίκουν ὁ ἀναγκαζόμενοσ εἰσπρᾶξαι τὸν Θεόφημον, ἢ Θεόφημοσ, ὃσ ὀφείλων τῇ πόλει τὰ σκεύη πολὺν χρόνον οὐκ ἀπεδίδου.
(데모스테네스, Speeches 41-50, Κατὰ Εὐέργου καὶ Μνησιβούλου Ψευδομαρτυριῶν 33:2)
καὶ ἐγὼ μὲν ὑπὸ νόμων καὶ ψηφισμάτων ἀναγκαζόμενοσ, πρόνοιαν ἐποιησάμην τοῦ μήτε ἐπὶ τὸν πατέρα τὸν τούτου εἰσελθεῖν μήτε ἐπὶ τὴν μητέρα, μήτε τῶν τοῦ ἀδελφοῦ λαβεῖν μηδέν, ἀλλ’ οὗ αὐτὸσ ᾤκει ὁ Θεόφημοσ·
(데모스테네스, Speeches 41-50, Κατὰ Εὐέργου καὶ Μνησιβούλου Ψευδομαρτυριῶν 102:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION