헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

ἀναφερόντων δὲ τὰσ κεφαλὰσ οἱ κτείναντεσ ἐφ’ ἡμᾶσ, ὁ μὲν ἐλεύθεροσ ἐπὶ δισμυρίαισ δραχμαῖσ Ἀττικαῖσ καὶ πεντακισχιλίαισ ὑπὲρ ἑκάστησ, ὁ δὲ δοῦλοσ ἐπ’ ἐλευθερίᾳ τοῦ σώματοσ καὶ μυρίαισ Ἀττικαῖσ καὶ τῇ τοῦ δεσπότου πολιτείᾳ.
(아피아노스, The Civil Wars, book 4, chapter 2 7:3)
ταῦτα δ’ αὐτοῦ λέγοντοσ οἰμωγαί τε τῶν Ἀλβανῶν ἐγίνοντο καὶ παντοδαπαὶ δεήσεισ τοῦ μὲν δήμου μηδὲν ἐγνωκέναι λέγοντοσ ὧν ὁ Μέττιοσ ἐμηχανᾶτο, τῶν δὲ τὰσ ἡγεμονίασ ἐχόντων οὐ πρότερον πεπύσθαι τὰσ ἀπορρήτουσ βουλὰσ σκηπτομένων ἢ ἐν αὐτῷ γενέσθαι τῷ ἀγῶνι, ἡνίκα οὔτε κωλύειν οὔτε μὴ πράττειν τὰ κελευόμενα ἐν δυνατῷ σφίσιν ἦν, ἤδη δέ τινων καὶ ἐπὶ τὴν ἀκούσιον ἀνάγκην ἀναφερόντων τὸ πρᾶγμα διὰ κηδείαν ἢ διὰ συγγένειαν·
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, book 3, chapter 29 1:1)
χρόνου δὲ πολλοῦ διελθόντοσ καὶ τῶν Ῥωμαίων διὰ τοὺσ συνεχεῖσ πολέμουσ ἀναφερόντων τὸν πόνον τῶν τε ἱππέων κατὰ τὸ κάμνον μέροσ ἀεὶ ἐπιβοηθούντων τοῖσ πεζοῖσ ἡσσηθεὶσ ὁ Γράγχοσ κατακλείεται πάλιν εἰσ τὸν ἑαυτοῦ χάρακα.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 10, chapter 24 6:3)
ἀλλ’ ἐπὶ πέντε καὶ εἴκοσι καταλόγῳ προγόνων σεμνυνομένων καὶ ἀναφερόντων εἰσ Ἡρακλέα τὸν Ἀμφιτρύωνοσ ἄτοπα αὐτῷ καταφαίνεται τῆσ σμικρολογίασ, ὅτι δὲ ὁ ἀπ’ Ἀμφιτρύωνοσ εἰσ τὸ ἄνω πεντεκαιεικοστὸσ τοιοῦτοσ ἦν οἱά συνέβαινεν αὐτῷ τύχη, καὶ ὁ πεντηκοστὸσ ἀπ’ αὐτοῦ, γελᾷ οὐ δυναμένων λογίζεσθαί τε καὶ χαυνότητα ἀνοήτου ψυχῆσ ἀπαλλάττειν.
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Θεαίτητος 201:1)
πολλῶν δὲ ταῦτα πρὸσ τὸν Ἀντώνιον ἀναφερόντων, μαλασσόμενοσ ὑπὸ τῆσ ἐλπίδοσ ὅμωσ οὐ πρότερον ἐπεκηρυκεύσατο πρὸσ τὸν Πάρθον ἢ πυθέσθαι τῶν φιλοφρονουμένων ἐκείνων βαρβάρων εἰ τοῦ βασιλέωσ ταῦτα φρονοῦντοσ διαλέγοιντο.
(플루타르코스, Antony, chapter 40 3:2)
ἔπειτα γράμματα πολλῶν οὐ προσηκόντωσ ἀναφερόντων, καὶ δόγματα ψευδῆ παραδέχεσθαι χάριτι καὶ δεήσει τῶν προτέρων εἰωθότων, οὐδὲν αὐτὸν ἔλαθε γινόμενον τοιοῦτον, ἀλλ’ ὑπὲρ ἑνόσ ποτε δόγματοσ ἐνδοιάσασ εἰ κύριον γέγονε, πολλῶν μαρτυρούντων οὐκ ἐπίστευσεν, οὐδὲ κατέταξε πρότερον ἢ τοὺσ ὑπάτουσ ἐπομόσαι παραγενομένουσ.
(플루타르코스, Cato the Younger, chapter 17 3:1)
καρποὺσ, ὅταν εὐρῶτα συνάγοντασ αἴσθωνται καὶ φοβηθῶσι φθορὰν καὶ σῆψιν, ἀναφερόντων.
(플루타르코스, De sollertia animalium, chapter, section 11 7:1)
τὴν ἐπωνυμίαν οὖν ἐχαρίσατο αὐτῇ τιμῶν τὴν ἄνθρωπον, θαυμαστὸν οὖν πῶσ ἐκ τῶν τοιούτων ἀφορμῶν οὐ τελέωσ ἐναργὴσ ἦν ἡ περὶ τῶν ὄμβρων ἱστορία τοῖσ τότε, καὶ ταῦτα τῶν ἱερέων φιλοπραγμονέστερον ἀναφερόντων εἰσ τὰ ἱερὰ γράμματα καὶ ἀποτιθεμένων, ὅσα μάθησιν περιττὴν ἐπιφαίνει.
(스트라본, 지리학, book 17, chapter 1 10:10)

SEARCH

MENU NAVIGATION