헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

τὴν μὲν οὖν τιμὴν κομισθεῖσαν Εὔρυτοσ οὐ προσεδέξατο, Ἡρακλῆσ δὲ Ὀμφάλῃ δουλεύων τοὺσ μὲν περὶ τὴν Ἔφεσον Κέρκωπασ συλλαβὼν ἔδησε, Συλέα δὲ ἐν Αὐλίδι τοὺσ παριόντασ ξένουσ σκάπτειν ἀναγκάζοντα, σὺν ταῖσ ῥίζαισ τὰσ ἀμπέλουσ καύσασ μετὰ τῆσ θυγατρὸσ Ξενοδόκησ ἀπέκτεινε.
(아폴로도로스, Library and Epitome, book 2, chapter 6 3:3)
ἐπίκωποσ, ἵνα μήποτε πατῶσιν ἔτι τὰσ ἐμὰσ ἀμπέλουσ.
(아리스토파네스, Acharnians, Parodos, antistrophe 15)
εἶτα τὸν καρπὸν τεκούσασ ἀμπέλουσ φυλάξομεν, ὥστε μήτ’ αὐχμὸν πιέζειν μήτ’ ἄγαν ἐπομβρίαν.
(아리스토파네스, Clouds, Parabasis, epirrheme3)
ὦ ποθεινὴ τοῖσ δικαίοισ καὶ γεωργοῖσ ἡμέρα, ἄσμενόσ σ’ ἰδὼν προσειπεῖν βούλομαι τὰσ ἀμπέλουσ, τάσ τε συκᾶσ, ἃσ ἐγὼ ’φύτευον ὢν νεώτεροσ, ἀσπάσασθαι θυμὸσ ἡμῖν ἐστι πολλοστῷ χρόνῳ.
(아리스토파네스, Peace, Choral, trochees3)
ἡνίκ’ ἂν δ’ ἀχέτασ ᾄδῃ τὸν ἡδὺν νόμον, διασκοπῶν ἥδομαι τὰσ Λημυνίασ ἀμπέλουσ, εἰ πεπαίνουσιν ἤ‐ δη τὸ γὰρ φῖτυ πρῷον φύσει, τόν τε φήληχ’ ὁρῶν οἰδάνοντ’·
(아리스토파네스, Peace, Parabasis, antistrophe 11)
ὁρμίζονται δὲ ἐν Βάδει χώρῳ τῆσ Καρμανίησ οἰκεομένῳ, δένδρεά τε πολλὰ ἥμερα ἔχοντι πλὴν ἐλαίησ, καὶ ἀμπέλουσ ἀγαθάσ, καὶ σιτοφόρῳ.
(아리아노스, Indica, chapter 32 5:1)
Θεόπομποσ δέ φησι παρὰ Χίοισ πρώτοισ γενέσθαι τὸν μέλανα οἶνον, καὶ τὸ φυτεύειν δὲ καὶ θεραπεύειν ἀμπέλουσ Χίουσ πρώτουσ μαθόντασ παρ’ Οἰνοπίωνοσ τοῦ Διονύσου, ὃσ καὶ συνῴκισε τὴν νῆσον, τοῖσ ἄλλοισ ἀνθρώποισ μεταδοῦναι.
(아테나이오스, The Deipnosophists, book 1, chapter 47 2:5)
ὅτι ὁ Περσῶν βασιλεὺσ τὸν Χαλυβώνιον μόνον οἶνον ἔπινεν ὅν φησι Ποσειδώνιοσ κἀν Δαμασκῷ τῆσ Συρίασ γίνεσθαι, Περσῶν αὐτόθι καταφυτευσάντων τὰσ ἀμπέλουσ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, book 1, chapter 511)
οἱ γὰρ παλαιοί, φησίν, Ἕλληνεσ οἴνασ ἐκάλουν τὰσ ἀμπέλουσ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 2, book 2 2:4)
"τὰ λοιπὰ μὲν γὰρ ὀξαλείουσ χωρία συκᾶσ φέρει, τοὐμὸν δὲ καὶ τὰσ ἀμπέλουσ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 3, book 3, chapter 643)
ὁ Θεόπομποσ δὲ ἐν τῇ πεντηκοστῇ τετάρτῃ τῶν ἱστοριῶν κατὰ τὴν Φιλίππου φησὶν ἀρχὴν περὶ τὴν Βισαλτίαν καὶ Ἀμφίπολιν καὶ Γραστωνίαν τῆσ Μακεδονίασ ἐάροσ μεσοῦντοσ τὰσ μὲν συκᾶσ σῦκα, τὰσ δ’ ἀμπέλουσ βότρυσ, τὰσ δ’ ἐλαίασ ἐν ᾧ χρόνῳ βρύειν εἰκὸσ ἦν αὐτὰσ ἐλαίασ ἐνεγκεῖν, καὶ εὐτυχῆσαι πάντα Φίλιππον.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 3, book 3, chapter 12 1:6)
καὶ εἶπέ τισ, Οὗτόσ ἐστιν, ὦ ἄνδρεσ, τῶν καρπουμένων τὴν δημοσίαν γῆν πολλὰ ἔτηοὐ μόνον αὐτόσ, ἀλλὰ καὶ ὁ πατὴρ αὐτοῦ πρότερον, καὶ κατανέμουσι τὰ ἡμέτερα ὄρη καὶ γεωργοῦσι καὶ θηρεύουσι καὶ οἰκίασ ἐνῳκοδομήκασι καὶ ἀμπέλουσ ἐμπεφυτεύκασι πολλὰσ καὶ ἄλλα πολλὰ ἔχουσιν ἀγαθά, οὔτε τιμὴν καταβαλόντεσ οὐδενὶ τῆσ γῆσ οὔτε δωρεὰν παρὰ τοῦ δήμου λαβόντεσ.
(디오, 크리소토모스, 연설, ΕΥΒΟΙΚΟΣ ἢ ΚΥΝΗΓΟΣ. 33:1)
τὰ δὲ περὶ φυτείαν καὶ γεωργίαν εὐθὺσ ἐκ παίδων ἐσπουδακὼσ φαίνεται παρὰ τοῦ πατρὸσ δένδρα αἰτῶν καὶ ἀμπέλουσ·
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΕΡΙ ΦΙΛΟΣΟΦΟΥ. 7:3)
τεκμήριον δ’ εἶναι τούτου τὸ μέχρι τοῦ νῦν ἐν πολλοῖσ τόποισ ἀγρίασ ἀμπέλουσ φύεσθαι, καὶ καρποφορεῖν αὐτὰσ παραπλησίωσ ταῖσ ὑπὸ τῆσ ἀνθρωπίνησ ἐμπειρίασ χειρουργουμέναισ.
(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, book 3, chapter 62 4:1)
τὰσ δ’ ἀμπέλουσ καὶ τὰ καρποφόρα τῶν δένδρων περιχώσαντεσ καὶ τὴν τοῦ χειμῶνοσ ὡρ́αν ἐάσαντεσ πάλιν ἀναστέλλουσι τὴν γῆν κατὰ τὸν τοῦ βλαστοῦ καιρόν.
(디오도로스 시켈로스, Library, book xvii, chapter 81 10:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION