헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

τίσ γὰρ πώποτε ἢ βασιλεὺσ ἢ δυνάστησ ἢ δῆμοσ ἐπιχειρήσασ ὑπερβῆναι τὸ δίκαιον καὶ τοῦ πλείονοσ ὀρεχθῆναι οὐχ ἅπασαν μὲν τὴν ὑπάρχουσαν εὐδαιμονίαν ἀπέβαλε, μεγάλαισ δὲ καὶ ἀμηχάνοισ ἐχρήσατο συμφοραῖσ, ἅπασι δὲ τοῖσ μετ̓ αὐτὸν παραδείγματα ἐμφανῆ τῆσ ἀνοίασ καὶ τῆσ πονηρίασ κατέλιπεν;
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΕΡΙ ΠΛΕΟΝΕΞΙΑΣ. 20:2)
ἕτερον δ’ ἐπενόησαν εὑρ́εμα φιλότεχνον κατὰ τῆσ τῶν Μακεδόνων ἀνδρείασ, δι’ οὗ τοὺσ ἀρίστουσ τῶν πολεμίων ἀμηχάνοισ καὶ δειναῖσ περιέβαλον τιμωρίαισ.
(디오도로스 시켈로스, Library, book xvii, chapter 44 1:1)
ὡσ δὲ ταῦτ’ ἤκουσαν οἱ συνεδρεύοντεσ τῷ βασιλεῖ σφόδρα τε ἠγάσθησαν καὶ πόρον ὡσ ἐν ἀμηχάνοισ πράγμασι τοῦτον ὑπέλαβον εἶναι μόνον.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, book 2, chapter 45 4:2)
" ταῦτ’ αὐτοῦ προφητεύσαντοσ ἐκπηδήσασα ἡ γυνὴ τεταραγμένη καὶ τῷ τοῦ προειρημένου παιδὸσ θανάτῳ περιαλγήσ, θρηνοῦσα διὰ τῆσ ὁδοῦ καὶ τὴν μέλλουσαν τοῦ τέκνου κοπτομένη τελευτὴν ἀθλία τοῦ πάθουσ ἠπείγετο κακοῖσ ἀμηχάνοισ καὶ σπουδῇ μὲν ἀτυχεῖ χρωμένη διὰ τὸν υἱὸν αὐτῆσ, ἔμελλε γὰρ αὐτὸν ἐπειχθεῖσα θᾶττον ὄψεσθαι νεκρόν, ἀναγκαίᾳ δὲ διὰ τὸν ἄνδρα.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 8 340:6)
Ἐπεὶ δὲ καὶ πλῆθοσ τῶν Γερμανῶν περιέσχε τὸ θέατρον ἐσπασμένων τὰ ξίφη, πᾶσι τοῖσ θεωροῖσ ἐλπὶσ ἦν ἀπολεῖσθαι, καὶ πρὸσ πᾶσαν οὗτινοσ εἴσοδον πτοία εἶχεν αὐτούσ, ὡσ αὐτίκα μάλα συγκοπήσοιντο, ἐν ἀμηχάνοισ τε ἦσαν οὔτ’ ἀπιέναι θάρσοσ εἰσφερόμενοι οὔτε ἀκίνδυνον τὴν διατριβὴν τὴν ἐπὶ τοῦ θεάτρου πεπιστευκότεσ.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 19 156:1)
Κλαύδιοσ δέ, καθάπερ ἀνώτερον ἔφην, ἀπορρήξεωσ αὐτῷ τῶν Γαί̈ου ὁδῶν γενομένησ καὶ τοῦ οἴκου θορυβηθέντοσ πάθει τῆσ Καίσαροσ τελευτῆσ, ἐν ἀμηχάνοισ ὢν περὶ τῆσ σωτηρίασ ἔν τινι στενωπῷ κατειλημμένοσ ἔκρυπτεν ἑαυτὸν οὐδεμίαν κινδύνων αἰτίαν πλὴν τῆσ γενναιότητοσ ὑφορώμενοσ·
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 19 241:1)
φάραγξιν γὰρ πάντοθεν ἀσύνοπτον ἐχούσαισ τὸ βάθοσ περιτετάφρευται, μήτε περαθῆναι ῥᾳδίωσ δυναμέναισ καὶ χωσθῆναι παντάπασιν ἀμηχάνοισ.
(플라비우스 요세푸스, De bello Judaico libri vii, Φλαυίου Ιὠσήπου ἱστορία Ιοὐδαϊκοῦ πολέμου πρὸσ Ῥωμαίουσ βιβλίον ζ. 193:1)
περὶ δέ γ’ ὧν ψυχὴ σώματι τἀναντία συμβάλλεται, λύπην τε ἅμα πρὸσ ἡδονὴν καὶ ἡδονὴν πρὸσ λύπην, ὥστ’ εἰσ μίαν ἀμφότερα κρᾶσιν ἰέναι, ταῦτα ἔμπροσθε μὲν διήλθομεν, ὡσ, ὁπόταν αὖ κενῶται, πληρώσεωσ ἐπιθυμεῖ, καὶ ἐλπίζων μὲν χαίρει, κενούμενοσ δὲ ἀλγεῖ, ταῦτα δὲ τότε μὲν οὐκ ἐμαρτυράμεθα, νῦν δὲ λέγομεν ὡσ ψυχῆσ πρὸσ σῶμα διαφερομένησ ἐν πᾶσι τούτοισ πλήθει ἀμηχάνοισ οὖσι μεῖξισ μία λύπησ τε καὶ ἡδονῆσ συμπίπτει γενομένη.
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φίληβος 220:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION