헬라어 문장 내 검색 Language

ἐναντίαν δὲ τίθεμεν τὴν ἕξιν ἐφ’ ἥν τε ἁμαρτάνομεν μᾶλλον καὶ ἐφ’ ἣν οἱ πολλοί ἡ δ’ ἑτέρα ὥσπερ οὐκ οὖσα λανθάνει·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 88:4)
αἴτιον δ’ ὅτι διχῇ γινομένησ τῆσ ἁμαρτίασ ἢ γὰρ λογιζόμενοι ἁμαρτάνομεν ἢ κατὰ τὴν αἴσθησιν αὐτὸ δρῶντεσ ἐν μὲν τῇ ἰατρικῇ ἀμφοτέρωσ ἐνδέχεται ἁμαρτεῖν, ἐν δὲ τῇ γραμματικῇ κατὰ τὴν αἴσθησιν καὶ πρᾶξιν, περὶ ἧσ ἂν σκοπῶσιν, εἰσ ἄπειρον ἥξουσιν.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 176:1)
αἴτια δὲ τά τε πρῶτα ῥηθέντα δύο, ὀλιγότησ τε, οἱο͂ν τῶν πρὸσ τὰ ἡδέα ἀναισθήτων, καὶ ὅτι ἐφ’ ὃ ἁμαρτάνομεν μᾶλλον, τοῦτο ἐναντιώτερον εἶναι δοκεῖ·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 3 147:2)
τάχα ἐρεῖ τισ, τοῦτο μόνον ἁμαρτάνομεν, τὸ φαύλωσ θεωρεῖν;
(디오, 크리소토모스, 연설, πρὸσ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΣ. 44:2)
̔τί οὖν ἁμαρτάνομεν ἡμεῖσ;
(디오, 크리소토모스, 연설, ΤΑΡΣΙΚΟΣ ΠΡΩΤΟΣ. 40:1)
ἐπεὶ τούτου γ’ ἕνεκα καὶ τὰ φύματα δεῖ λέγειν ἐπ’ ἀγαθῷ γίνεσθαι τοῦ σώματοσ, ὅτι γίνεται, καὶ ἁπλῶσ τὸ ἁμαρτάνειν εἶναι κατὰ φύσιν, ὅτι πάντεσ σχεδὸν ἢ οἵ γε πλεῖστοι ἁμαρτάνομεν.
(에픽테토스, Works, book 1, Περὶ φιλοστοργίασ. 7:1)
πρὸσ γοῦν τὸν εἰπόντα, Νῶϊ τοῦτο δοκεῖ, Σύ, ἔφη, καὶ νῶϊν ἐρεῖσ ὡσ ἁμαρτάνομεν.
(루키아노스, ψευδοσοφιστὴσ ἢ σολοικιστήσ. 6:2)
εἰ γὰρ μὴ ἁμαρτάνομεν μήτε πράττοντεσ μήτε λέγοντεσ μήτε διανοούμενοι, ὑμεῖσ, ὦ πρὸσ Διόσ, εἰ ταῦτα οὕτωσ ἔχει, τίνοσ διδάσκαλοι ἥκετε;
(플라톤, Euthydemus, Protagoras, Gorgias, Meno, Εὐθύδημος 169:2)
εἰ γάρ τι ἐξαμαρτάνομεν ἐν τῇ τῶν λόγων σκέψει ἐγώ τε καὶ ὅδε, εὖ ἴσθι ὅτι ἄκοντεσ ἁμαρτάνομεν.
(플라톤, Republic, book 1 240:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION