헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

̓τον ὑπὸ τούτων ἐνοχλούμενοσ ἢ χαλεπώτερον ἀνθρώπῳ σπληνὸσ ἀνέχεσθαι οἰδοῦντοσ καὶ διεφθαρμένου ὀδόντοσ ἢ ψυχῆσ ἄφρονοσ καὶ ἀμαθοῦσ καὶ δειλῆσ καὶ θρασείασ καὶ φιληδόνου καὶ ἀνελευθέρου καὶ ὀργίλησ καὶ λυπηρᾶσ καὶ πανούργου καὶ πάντα τρόπον διεφθαρμένησ.
(디오, 크리소토모스, 연설, ΔΙΟΓΕΝΗΣ ἢ περὶ ΑΡΕΤΗΣ. 9:3)
Ἀμαθοῦσ δὲ Ἀμάθουν κατῴκισεν, ἥτισ ἔστι καὶ νῦν ὑπὸ μὲν τῶν ἐπιχωρίων Ἀμάθη καλουμένη, Μακεδόνεσ δ’ αὐτὴν Ἐπιφάνειαν ἀφ’ ἑνὸσ τῶν ἐπιγόνων ἐπωνόμασαν·
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 1 171:2)
ἔστι δὲ Ἀμαθοῦσ ἐν Κύπρῳ πόλισ, Ἀδώνιδοσ ἐν αὐτῇ καὶ Ἀφροδίτησ ἱερόν ἐστιν ἀρχαῖον·
(파우사니아스, Description of Greece, Βοιωτικά, chapter 41 3:2)
στρατευόμενοσ μετὰ ποτέρου ἂν ἥδιον τοῦ κινδύνου τε καὶ τῆσ τύχησ μετέχοισ, μετὰ σοφοῦ στρατηγοῦ ἢ μετὰ ἀμαθοῦσ;
(플라톤, Euthydemus, Protagoras, Gorgias, Meno, Εὐθύδημος 84:8)
ἀσθενῶν μετὰ ποτέρου ἂν ἡδέωσ κινδυνεύοισ, μετὰ σοφοῦ ἰατροῦ ἢ μετὰ ἀμαθοῦσ;
(플라톤, Euthydemus, Protagoras, Gorgias, Meno, Εὐθύδημος 86:3)
ἆρ’ οὖν, ἦν δ’ ἐγώ, ὅτι εὐτυχέστερον ἂν οἰεί πράττειν μετὰ σοφοῦ πράττων ἢ μετὰ ἀμαθοῦσ;
(플라톤, Euthydemus, Protagoras, Gorgias, Meno, Εὐθύδημος 86:5)
ἀνεμνήσθην οὖν τοῦ Κόννου, ὅτι μοι κἀκεῖνοσ χαλεπαίνει ἑκάστοτε ὅταν αὐτῷ μὴ ὑπείκω, ἔπειτά μου ἧττον ἐπιμελεῖται ὡσ ἀμαθοῦσ ὄντοσ·
(플라톤, Euthydemus, Protagoras, Gorgias, Meno, Εὐθύδημος 307:2)
ἔστιν γὰρ δὴ τῶν καλλίστων ἡ σοφία, Ἔρωσ δ’ ἐστὶν ἔρωσ περὶ τὸ καλόν, ὥστε ἀναγκαῖον ἔρωτα φιλόσοφον εἶναι, φιλόσοφον δὲ ὄντα μεταξὺ εἶναι σοφοῦ καὶ ἀμαθοῦσ.
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Συμποσίον 334:2)
οὕτωσ ἐπὶ τὴν τοῦ καλοῦ χώραν τὸ αἰσχρὸν ὑπὸ δυνάμεωσ ἀμαθοῦσ ἐπελθὸν συνῳκείωσε τῇ δόξῃ τὴν ἀδικίαν.
(플루타르코스, Demetrius, chapter 42 6:3)
τὸ δὲ παθητικὸν οἰκείου λόγου στέρεται καὶ ἄμοιρόν ἐστιν, ἄλλωσ δὲ τοῦ λογιζομένου καὶ φρονοῦντοσ εἰσακούειν καὶ τρέπεσθαι πρὸσ ἐκεῖνο καὶ ὑπείκειν καὶ κατασχηματίζεσθαι πέφυκεν, ἐὰν μὴ τέλεον ᾖ διεφθαρμένον ὑφ’ ἡδονῆσ ἀμαθοῦσ καὶ ἀκολάστου διαίτησ.
(플루타르코스, De virtute morali, section 3 7:1)
τρέπεσθαι πρὸσ ἐκεῖνο καὶ ὑπείκειν καὶ κατασχηματίζεσθαι πέφυκεν, ἐὰν μὴ τέλεον ᾗ διεφθαρμένον ὑφ’ ἡδονῆσ ἀμαθοῦσ καὶ ἀκολάστου διαίτησ.
(플루타르코스, De virtute morali, section 3 19:1)
εἶτ’ Ἀμαθοῦσ πόλισ καὶ μεταξὺ πολίχνη Παλαιὰ καλουμένη, καὶ ὄροσ μαστοειδὲσ Ὄλυμποσ·
(스트라본, 지리학, Book 14, chapter 6 6:21)

SEARCH

MENU NAVIGATION