헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

οὐ γὰρ παρὰ τῶν ἀλλοτρίων, ἀλλὰ παρὰ τοῦ πάντων οἰκειοτάτου ταῦτα ἐπυνθανόμην.
(아이스키네스, 연설, περὶ τῆσ Παραπρεσβείας, section 773)
περὶ μὲν οὖν μοιχείασ καὶ γυναικῶν ἀλλοτρίων ἁρπαγῆσ καὶ τῆσ ἄλλησ βιαιότητοσ καὶ παρανομίασ καθ’ ἕκαστον εἰ δεήσειε λέγειν, οὐκ ἂν ἐξαρκέσειεν ὁ παρὼν χρόνοσ, ἅμα δὲ καὶ πολλοῖσ ἀπεχθοίμην τῶν πολιτῶν, φανερὰσ τὰσ συμφορὰσ ποιῶν αὐτῶν.
(안도키데스, 연설, Ἀνδοκίδου κατὰ Ἀλκιβιάδου 17:3)
πάντεσ γὰρ ἄνθρωποι τοὺσ οἰκείουσ τῶν ἀλλοτρίων ποιοῦνται περὶ πλείονοσ.
(안도키데스, 연설, Ἀνδοκίδου κατὰ Ἀλκιβιάδου 24:4)
τό τε πλῆθοσ τῶν ἀποστρατευομένων, οὐ διαλυόμενον ἐσ τὰσ πατρίδασ ἔτι ὡσ πάλαι καθ’ ἕνα ἄνδρα δέει τοῦ μὴ δικαίουσ πολέμουσ ἐνίουσ πεπολεμηκέναι, κοινῇ δὲ ἐσ κληρουχίασ ἀδίκουσ ἀλλοτρίασ τε γῆσ καὶ ἀλλοτρίων οἰκιῶν ἐξιόν, ἄθρουν τότε ἐστάθμευεν ἐν τοῖσ ἱεροῖσ καὶ τεμένεσιν ὑφ’ ἑνὶ σημείῳ καὶ ὑφ’ ἑνὶ ἄρχοντι τῆσ ἀποικίασ, τὰ μὲν ὄντα σφίσιν ὡσ ἐπὶ ἔξοδον ἤδη διαπεπρακότεσ, εὐώνοι δ’ ἐσ ὅ τι μισθοῖντο.
(아피아노스, The Civil Wars, book 2, chapter 17 3:10)
καὶ ὁ Ἀννίβασ ἔτι μᾶλλον ἀπορούμενόσ τε καὶ τὰ παρὰ Καρχηδονίων ἀπεγνωκώσ, οὐδὲ Μάγωνοσ αὐτῷ τι, τοῦ ξενολογοῦντοσ ἐν Κελτοῖσ καὶ Λίγυσιν, ἐπιπέμποντοσ, ἀλλὰ τὸ μέλλον ἔσεσθαι περιορωμένου, συνιδὼν ὅτι μένειν ἐπὶ πλεῖον οὐ δυνήσεται, αὐτῶν ἤδη Βρεττίων ὡσ ἀλλοτρίων ὅσον οὔπω γενησομένων κατεφρόνει, καὶ ἐσφορὰσ ἐπέβαλλεν αὐτοῖσ πάνυ πολλάσ, τάσ τε ὀχυρὰσ τῶν πόλεων μετῴκιζεν ἐσ τὰ πεδινὰ ὡσ βουλευούσασ ἀπόστασιν, πολλούσ τε τῶν ἀνδρῶν αἰτιώμενοσ διέφθειρεν, ἵνα τὰσ περιουσίασ αὐτῶν σφετερίζοιτο.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 8 7:4)
τῶν δ’ ἔτι ὑπηκόων οἱ πόλεων ὡσ ἀλλοτρίων καταφρονῶν, ἔγνω διαρπάσαι πάσασ, καὶ τὴν στρατιὰν πλουτίσασ, εὔνουν ἐσ τὰσ ἐν Καρχηδόνι συκοφαντίασ ἐπαγαγέσθαι.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 9 4:2)
ἐπὶ δὲ τῷ χειμῶνι ὁ λιμὸσ ἡμᾶσ ἀφείλετο μὴ καλῶσ ὑπὲρ τῶν ἀλλοτρίων φρονῆσαι, πάντων ἐνδεεῖσ ὄντασ.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 8 2:16)
ὅτῳ παρὰ τῶν Σύρων ἐπώνυμον ἦν ἐπιφανήσ, ὅτι τῆσ ἀρχῆσ ἁρπαζομένησ ὑπὸ ἀλλοτρίων βασιλεὺσ οἰκεῖοσ ὤφθη.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 8 1:6)
πάνυ δὲ ὁ Ἰσοκράτησ χαίρει τούτῳ τῷ τρόπῳ τῶν μερισμῶν περιβολὴν ἐργαζόμενοσ, παραδείγματοσ δὲ ἕνεκα ἓν ἢ δύο ἐκ τοῦ περὶ τῆσ εἰρήνησ Ἰσοκράτουσ, εἰσ τοῦτο γὰρ κατέστημεν, καὶ ὁ μερισμόσ, τῶν μὲν οἰκείων ἀμελείασ, τῶν δὲ ἀλλοτρίων ἐπιθυμίασ, εἶτα λέγων τὰ ἐκ τούτων αὐτοῖσ ἀποβάντα ἄτοπα μερίζει, τοὺσ μὲν τάφουσ τοὺσ δημοσίουσ τῶν πολιτῶν ἐνέπλησαν, τὰσ δὲ φρατρίασ καὶ τὰ ληξιαρχικὰ γραμματεῖα ξένων.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ περιβολῆσ. 15:3)
εἶτα πάλιν ἐξαριθμούμενοσ τὰ τοῖσ Λακεδαιμονίοισ ἀπὸ τῆσ ἀρχῆσ τῆσ κατὰ θάλατταν συμβάντα λέγει, ἐνέπλησεν αὐτοὺσ ἡ θάλαττα τοὺσ μὲν ἰδιώτασ ἀδικίασ, ἀνομίασ, ῥᾳθυμίασ, φιλοχρηματίασ, τὸ δὲ κοινὸν τῆσ πόλεωσ οὐχ ἁπλῶσ ἀντέθηκε τοῦδε καὶ τοῦδε, ἀλλὰ πάλιν ἐπεμέριζε, τὸ δὲ κοινὸν τῆσ πόλεωσ τῶν μὲν ὑπεροψίασ, ἐπιθυμίασ δὲ τῶν ἀλλοτρίων.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ περιβολῆσ. 15:4)
αἰτεῖν μὲν γὰρ ἔφασκεν οὐδὲν τῶν ἀλλοτρίων, ἀλλ’ ἀπαρχὰσ γῆσ καὶ ὕδατοσ·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 37:11)
διὰ γὰρ τὸ κοινὴν εἶναι τὴν πολιτείαν καὶ οἱο͂ν πόλεωσ μιᾶσ, εἰκότωσ οὐχ ὡσ ἀλλοτρίων, ἀλλ’ ὡσ οἰκείων ἄρχοντεσ ἄρχουσιν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥώμησ ἐγκώμιον 19:5)
ὅπου δὲ καὶ τῶν οἰκείων παραχωρῆσαι καὶ προέσθαι ἔσθ’ ὅτε δεῖ καὶ συμφέρει, πῶσ ἀλλοτρίων γε κακῶν ἄξιον κληρονομῆναι, καὶ τούτων μὲν ἂν τῶν νῦν καλούντων ἡμᾶσ πικρῶσ ἔχειν τοῖσ ἐμβάλλουσιν εἰσ τὴν Ἀττικὴν, εἰ τοῦθ’ ὁποτέροισ οὖν αὐτῶν ἐπῆλθε ποιῆσαι, αὐτοὺσ δ’ εἰσ πόλεμον καὶ ταραχὴν ἀκατάστατον ἡμᾶσ αὐτοὺσ ἐμβαλεῖν εἰκῆ, καὶ ταῦτ’ εἰδότασ ὡσ ἄρξασθαι μὲν πολέμου ῥᾴδιον, ἀπαλλαγῆναι δὲ οὐδὲν οὕτω χαλεπόν;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Λευκτρικὸσ ε ὑπὲρ μηδετέροισ βοηθεῖν 10:7)
οὐ γὰρ ἐκεῖνό γε ἔστιν εἰπεῖν, ὡσ ἐν μὲν τοῖσ ὅπλοισ καὶ ὑπὲρ τῶν ἀλλοτρίων εἰκόσ ἐστιν ἀμύνεσθαι τοὺσ ἀδικεῖν ἐπιχειροῦντασ, εἰ δέ τισ λόγῳ ταυτὸν τοῦτο ποιοίη, φαυλίζειν, κἂν ὑπὲρ ὧν αὐτὸσ πέπονθεν ἐπεξίῃ·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 71:12)
εἰ δ’ ὡσ ἡ τοῦ λόγου φύσισ εἰργάζετο καὶ προήγετο, οὕτω διεκείμην, καὶ τῶν ἐμαυτοῦ λόγων ἠκροώμην ὡσ ἀλλοτρίων, μᾶλλον δὲ ταύτῃ γε καὶ παντάπασιν ἠλαττούμην καὶ ἐπειχόμην, οὐχ οἱο͂́σ τε ὢν βακχεύειν καὶ μετὰ ἀδείασ τῆσ ἡδονῆσ ἀπολαύειν, ὥσπερ ἂν εἰ ἑτέρου τὸ βιβλίον ἦν, οὐδ’ ἂν πηδῶν ᾐσχυνόμην, τί τὴν ἐγκράτειάν μου θαυμάζειν ἀφεὶσ αἰτιᾷ τὰ μηδὲν ἐμοὶ προσήκοντα;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ τοῦ παραφθέγματος 30:10)

SEARCH

MENU NAVIGATION