헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

ᾇτ’ ἐγὼ κατεύχομαι θεσπίσασα πρευμενῶσ ἐπισσύτουσ βίου τύχασ ὀνησίμουσ γαίασ ἐξαμβρῦσαι φαιδρὸν ἁλίου σέλασ.
(아이스킬로스, 에우메니데스, choral, strophe 12)
θνατὸν εὖντα χρὴ διδύμουσ ἀέξειν γνώμασ, ὅτι τ’ αὔριον ὄψεαι μοῦνον ἁλίου φάοσ, χὥτι πεντήκοντ’ ἔτεα ζωὰν βαθύπλουτον τελεῖσ.
(바킬리데스, Οδεσ ̔Γρεεκ̓, epinicians, ode 3 Ιἕρωνι Συρακοσίῳ Ἵπποισ Ὀλύμπια. 17:3)
Ἁλίου τε γαμβρῷ χολώ[σατ’ ἦτορ, ὕφαινέ τε ποταινίαν μῆτιν, εἶπέν τε·
(바킬리데스, Οδεσ ̔Γρεεκ̓, dithyrambs, ode 17 Ηίθεοι [ἢ] Θησεύς 3:3)
κυανοειδὲσ ἀμφ’ ὕδωρ ἔτυχον ἕλικά τ’ ἀνὰ χλόαν φοίνικασ ἁλίου πέπλουσ αὐγαῖσιν ἐν χρυσέαισ ἀμφὶ δόνακοσ ἔρνεσιν θάλπουσα·
(에우리피데스, Helen, choral, antistrophe 11)
πότερα δέρκεται φάοσ τέθριππά θ’ ἁλίου κέλευθά τ’ ἀστέρων, ἢ ’ν νέκυσι κατὰ χθονὸσ τὰν χρόνιον ἔχει τύχαν;
(에우리피데스, Helen, episode, lyric8)
εἰ δὲ θεοῖσ ἦν ξύνεσισ καὶ σοφία κατ’ ἄνδρασ, δίδυμον ἂν ἥβαν ἔφερον φανερὸν χαρακτῆρ’ ἀρετᾶσ ὅσοισιν μέτα, κατθανόντεσ τ’ εἰσ αὐγὰσ πάλιν ἁλίου δισσοὺσ ἂν ἔβαν διαύλουσ, ἁ δυσγένεια δ’ ἁπλοῦν ἂν εἶχεν ζόασ βίοτον, καὶ τῷδ’ ἦν τούσ τε κακοὺσ ἂν γνῶναι καὶ τοὺσ ἀγαθούσ, ἴσον ἅτ’ ἐν νεφέλαισιν ἄ‐ στρων ναύταισ ἀριθμὸσ πέλει.
(에우리피데스, Heracles, choral, antistrophe 11)
ᾇ σαίρω δάπεδον θεοῦ παναμέριοσ ἅμ’ ἁλίου πτέρυγι θοᾷ λατρεύων τὸ κατ’ ἦμαρ.
(에우리피데스, Ion, choral, strophe 12)
ὅθεν Ἔρισ τό τε πτερωτὸν ἁλίου μετέβαλεν ἁρ́μα, τὰν πρὸσ ἑσπέραν κέλευθον οὐρανοῦ προσαρμόσα‐ σα μονόπωλον ἐσ Αὦ, ἑπταπόρου τε δράμημα Πελειάδοσ εἰσ ὁδὸν ἄλλαν Ζεὺσ μεταβάλλει, τῶνδέ τ’ ἀμείβει .
(에우리피데스, choral, epode3)
εἰ δ’ ἀέθλα γαρύεν ἔλδεαι, φίλον ἦτορ, μηκέθ’ ἁλίου σκόπει ἄλλο θαλπνότερον ἐν ἁμέρᾳ φαεννὸν ἄστρον ἐρήμασ δι’ αἰθέροσ, μηδ’ Ὀλυμπίασ ἀγῶνα φέρτερον αὐδάσομεν·
(핀다르, Odes, olympian odes, olympian 1 ΙΕΡΩΝΙ ΣΥΡΑΚΟΥΣΙῼ ΚΕΛΗΤΙ 1:2)
ἤτοι βροτῶν γε κέκριται πεῖρασ οὔ τι θανάτου, οὐδ’ ἡσύχιμον ἁμέραν ὁπότε, παῖδ’ ἁλίου, ἀτειρεῖ σὺν ἀγαθῷ τελευτάσομεν·
(핀다르, Odes, olympian odes, olympian 2 ΘΗΡΩΝΙ ΑΚΡΑΓΑΝΤΙΝῼ ΑΡΜΑΤΙ 9:2)
τούτων ἔδοξεν γυμνὸσ αὐτῷ κᾶποσ ὀξείαισ ὑπακουέμεν αὐγαῖσ ἁλίου.
(핀다르, Odes, olympian odes, olympian 3 ΘΗΡΩΝΙ ΑΚΡΑΓΑΝΤΙΝῼ ΑΡΜΑΤΙ ΕΙΣ ΘΕΟΞΕΝΙΑ 9:2)
μᾶτερ Ἁλίου πολυώνυμε Θεία, σέο ἕκατι καὶ μεγασθενῆ νόμισαν χρυσὸν ἄνθρωποι περιώσιον ἄλλων·
(핀다르, Odes, isthmian odes, isthmian 5 ΦΥΛΑΚΙΔᾼ ΑΙΓΙΝΗΤῌ ΠΑΓΚΡΑΤΙῼ 1:1)
ἁλίου δελφῖνοσ ὑπόκρισιν τὸν μὲν ἀκύμονοσ ἐν πόντου πελάγει αὐλῶν ἐκίνησ1’ ἐρατὸν μέλοσ.
(플루타르코스, De sollertia animalium, chapter, section 36 6:1)
ὁρῶμεν γὰρ ὅτι καὶ μουσικῇ πολλὰ, κηλεῖται τῶν ἀλόγων, ὥσπερ ἔλαφοι σύριγξιν, ἵπποισ δὲ μιγνυμέναισ ἐπαυλεῖται νόμοσ, ὃν ἱππόθορον ὀνομάζουσιν ὁ δὲ Πίνδαρόσ φησι κεκινῆσθαι πρὸσ ᾠδήν ἁλίου δελφῖνοσ ὑπόκρισιν·
(플루타르코스, Quaestiones Convivales, book 7, ὅτι δεῖ μάλιστα τὰσ διὰ κακομουσίασ ἡδονὰσ φυλάττεσθαι, καὶ πῶσ φυλακτέον. 7:5)
εἰσ ἀγάλματα Ἐρώτων σκυλοχαρεῖσ ἴδ’ Ἔρωτασ, ἴδ’ ὡσ βριαροῖσιν ἐπ’ ὤμοισ ὅπλα φέρουσι θεῶν νήπι’ ἀγαλλόμενοι, τύμπανα καὶ θύρσον Βρομίου, Ζηνὸσ δὲ κεραυνόν, ἀσπίδ’ Ἐνυαλίου καὶ κόρυν ἠΰκομον, Φοίβου δ’ εὔτοξον φαρέτρην, Ἁλίου δὲ τρίαιναν, καὶ σθεναρῶν χειρῶν Ἡρακλέουσ ῥόπαλον.
(작자 미상, Greek Anthology, Volume V, book 16, chapter 2141)

SEARCH

MENU NAVIGATION