헬라어 문장 내 검색 Language

οἱ γὰρ λιτοὶ χυλοὶ ἴσην πολυτελεῖ διαίτῃ τὴν ἡδονὴν ἐπιφέρουσιν, ὅταν ἅπαξ τὸ ἀλγοῦν κατ’ ἔνδειαν ἐξαιρεθῇ·
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, I, EPIKOUROS 130:4)
ὅπου δ’ ἂν τὸ ἡδόμενον ἐνῇ, καθ’ ὃν ἂν χρόνον ᾖ, οὐκ ἔστι τὸ ἀλγοῦν ἢ τὸ λυπούμενον ἢ τὸ συναμφότερον.
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, I, EPIKOUROS 139:11)
] Οὐ χρονίζει τὸ ἀλγοῦν συνεχῶσ ἐν τῇ σαρκί, ἀλλὰ τὸ μὲν ἄκρον τὸν ἐλάχιστον χρόνον πάρεστι, τὸ δὲ μόνον ὑπερτεῖνον τὸ ἡδόμενον κατὰ σάρκα οὐ πολλὰσ ἡμέρασ συμμένει.
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, I, EPIKOUROS 140:2)
αἱ δὲ πολυχρόνιοι τῶν ἀρρωστιῶν πλεονάζον ἔχουσι τὸ ἡδόμενον ἐν τῇ σαρκὶ ἤ περ τὸ ἀλγοῦν.
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, I, EPIKOUROS 140:3)
] Εἰ τὰ ποιητικὰ τῶν περὶ τοὺσ ἀσώτουσ ἡδονῶν ἔλυε τοὺσ φόβουσ τῆσ διανοίασ τούσ τε περὶ μετεώρων καὶ θανάτου καὶ ἀλγηδόνων, ἔτι τε τὸ πέρασ τῶν ἐπιθυμιῶν ἐδίδασκεν, οὐκ ἄν ποτε εἴχομεν ὅ τι ἐμεμψάμεθα αὐτοῖσ, πανταχόθεν εἰσπληρουμένοισ τῶν ἡδονῶν καὶ οὐδαμόθεν οὔτε τὸ ἀλγοῦν οὔτε τὸ λυπούμενον ἔχουσιν, ὅ περ ἐστὶ τὸ κακόν.
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, I, EPIKOUROS 142:4)
] Οὐκ ἐπαύξεται ἐν τῇ σαρκὶ ἡ ἡδονή, ἐπειδὰν ἅπαξ τὸ κατ’ ἔνδειαν ἀλγοῦν ἐξαιρεθῇ, ἀλλὰ μόνον ποικίλλεται.
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, I, EPIKOUROS 144:9)
] Ὁ τὰ πέρατα τοῦ βίου κατειδὼσ οἶδεν, ὡσ εὐπόριστόν ἐστι τὸ <τὸ> ἀλγοῦν κατ’ ἔνδειαν ἐξαιροῦν καὶ τὸ τὸν ὅλον βίον παντελῆ καθιστάν·
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, I, EPIKOUROS 146:2)
] Τῶν ἐπιθυμιῶν ὅσαι μὴ ἐπ’ ἀλγοῦν ἐπανάγουσιν ἐὰν μὴ συμπληρωθῶσιν, οὐκ εἰσὶν ἀναγκαῖαι ἀλλ’ εὐδιάχυτον τὴν ὄρεξιν ἔχουσιν, ὅταν δυσπόριστοι ἢ βλάβησ ἀπεργαστικαὶ δόξωσιν εἶναι.
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, I, EPIKOUROS 148:4)
] Ἐν αἷσ τῶν φυσικῶν ἐπιθυμιῶν, μὴ ἐπ’ ἀλγοῦν δὲ ἐπαναγουσῶν ἐὰν μὴ συντελεσθῶσιν, ὑπάρχει ἡ σπουδὴ σύντονοσ, παρὰ κενὴν δόξαν αὗται γίνονται καὶ οὐ παρὰ τὴν ἑαυτῶν φύσιν οὐ διαχέονται ἀλλὰ παρὰ τὴν τοῦ ἀνθρώπου κενοδοξίαν.
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, I, EPIKOUROS 149:9)
Ἀλεξάνδρα δὲ καὶ μᾶλλον ἐκπαθὴσ ἦν συνέσει τῆσ ἀπωλείασ, τὸ μὲν ἀλγοῦν ἐκ τοῦ γινώσκειν ὅπωσ ἐπράχθη πλεῖον ἔχουσα, τὸ δ’ ἐγκαρτερεῖν ἀναγκαῖον ἐπὶ μείζονοσ κακοῦ προσδοκίᾳ ποιουμένη.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 15 74:1)
ῥέπει γὰρ εὐθεῖαν ῥοπὴν ὁ ἀπαθὴσ λογισμὸσ ἐπὶ τὸ δίκαιον ἂν δὲ πάθοσ ἐγγένηται, μάχην ποιεῖ καὶ διαφορὰν τὸ ἡδόμενον καὶ τὸ ἀλγοῦν πρὸσ τὸ κρῖνον καὶ τὸ βουλευόμενον.
(플루타르코스, De virtute morali, section 7 8:3)
ἂν δὲ πάθοσ ἐγγένηται, μάχην ποιεῖ καὶ διαφορὰν τὸ ἡδόμενον καὶ τὸ ἀλγοῦν πρὸσ τὸ κρῖνον καὶ τὸ βουλευόμενον.
(플루타르코스, De virtute morali, section 7 25:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION