헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

τήν τεπαῖδ’ ἀλείμματα παρὰ τῆσ θεοῦ λαβοῦσαν εἶτα τοὺσ πόδασ ἐκέλευ’ ἀλείφειν πρῶτον, εἶτα τὰ γόνατα, ὡσ θᾶττον ἡ παῖσ δ’ ἥψατ’ αὐτοῦ τῶν ποδῶν ἔτριψὲ τ’, ἀνεπήδησεν.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 12, book 12, chapter 78 2:1)
τοῦ μεγαλλείου δὲ μύρου μνημονεύει καὶ Ἄμφισ ἐν Ὀδυσσεῖ διὰ τούτων ἐρίοισι τοὺσ τοίχουσ κύκλῳ Μιλησίοισ, ἔπειτ’ ἀλείφειν τῷ μεγαλλείῳ ὁ μύρῳ καὶ τὴν βασιλικὴν θυμιᾶτε μίνδακα.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 15, book 15, chapter 42 3:1)
στρέφοντα δὲ ἀλείφειν καὶ ὑποπάσσειν ἁλὶ ὀλίγῳ, ἀφελόντα δὲ ὄξει ῥᾶναι.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 7, book 7, chapter 84 1:2)
Οὐδὲν δὲ κωλύει καὶ πρὸσ τὰ ἄλλα ἀλγήματα τῶν πλευρέων χλιάσματα προστιθέναι καὶ κηρώματα‧ ἀλείφειν δὲ σκέλεα καὶ ὀσφὺν θερμῷ, καὶ λίποσ ἐγκαταλείφειν‧ ἐπὶ δὲ ὑποχόνδρια λίνου σπέρμα καταπλάσσειν ἑώσ μαζῶν‧ ἀκμαζούσησ δὲ τῆσ περιπλευμονίησ, ἀβοήθητον μὴ ἀνακαθαιρομένου, καὶ πονηρὸν ἢν δύσπνοοσ ᾖ, καὶ οὖρα λεπτὰ καὶ δριμέα, καὶ ἱδρῶτεσ περὶ τράχηλον καὶ κεφαλὴν γίγνωνται‧ οἱ τοιοῦτοι ἱδρῶτεσ πονηροὶ, ὑπὸ πνιγμοῦ καὶ Ῥωγμῆσ καὶ βίησ ἐπικρατεόντων τῶν νουσημάτων, ἢν μὴ οὖρα πολλὰ καὶ παχέα ὁρμήσῃ, καὶ πτύσματα πέπονα ἔλθῃ‧ ὅ τι δ’ἂν τούτων αὐτοματίσῃ, λύσει τὸ νούσημα.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΔΙΑΙΤΗΣ ΟΞΕΩΝ ΝΟΘΑ., 11.5)
Ὁκόταν δὲ ἀπὸ τῶν τενόντων σφοδρῶσ ἔμπροσθεν ἀντισπῶνται, καὶ ἱδρῶτεσ περὶ τράχηλον καὶ πρόσωπον, ὑπὸ τοῦ πόνου δακνομένων καὶ ξηραινομένων τῶν τενόντων τῶν οὐρωδέων, οἳ παχύτατοι τὴν Ῥάχιν ξυνέχουσιν, ᾗ οἱ μέγιστοι ξύνδεσμοι καταπεφυκότεσ ἑώσ ἐσ πόδασ ἀποτελευτῶσι, τῷ τοιῷδε ἢν μὴ πυρετὸσ καὶ ὕπνοσ ἐπιγένηται, καὶ τὰ ἑπόμενα οὖρα πέψιν ἔχοντα ἔλθῃ καὶ ἱδρῶτεσ κριτικοὶ, πίνειν οἶνον κρητικὸν οἰνώδεα, καὶ ἄλητον ἑφθὸν ἐσθίειν, καὶ κηρωτῇ ἀλείφειν καὶ ἐγχρίειν‧ τά τε σκέλεα περιελίσσειν ἑώσ τῶν ποδῶν, θερμῷ προβρέχων ἐν σκάφῃ, καὶ βραχίονασ ἑώσ δακτύλων κατελίσσειν, καὶ ὀσφὺν ἀπὸ τοῦ τραχήλου ἑώσ τῶν ἰσχίων, λάσιον ἐγκηρώσασ, ὅκωσ καὶ τὰ ἔξωθεν περιέξει, καὶ διαλιπὼν πυρία τοῖσιν ἀσκίοισι, θερμὸν ὕδωρ ἐγχέων, καὶ περιτείνων σινδόνιον, ἐπανάκλινε αὐτόν‧ κοιλίην δὲ μὴ λύσῃσ, ἢν μὴ βαλάνῳ, ἢν πουλὺσ χρόνοσ ᾖ ἀδιαχωρήτῳ ἐούσῃ‧ καὶ ἢν μὲν ἐπιδιδῷ τί σοι, ἐπὶ τὸ βέλτιον‧ εἰ δὲ μὴ, τοῦ μόδου τῆσ Ῥίζησ τρίβων ἐν οἴνῳ εὐώδει καὶ τοῦ δαύκου, πίνειν δίδου πρωϊ νήστει πρὸ τοῦ βρέχειν, καὶ ταχὺ ἐπὶ τουτέοισι τὸ ἄλευρον ἑφθὸν χλιαρὸν ἐσθιέτω ὡσ πλεῖστον, καὶ οἶνον, ὁκόταν βούληται, εὔκρητον ἐπιπινέτω‧ καὶ ἢν μέν σοι ἐπιδιδῷ, ἐπὶ τὸ βέλτιον‧ εἰ δὲ μὴ, προλέγειν.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΔΙΑΙΤΗΣ ΟΞΕΩΝ ΝΟΘΑ., 14.2)
καὶ ἀναθεὶσ δακτύλιον χαλκοῦν ἐν τῷ Ἀσκληπιείῳ τοῦτον ἐκτρίβειν στεφανοῦν ἀλείφειν ὁσημέραι.
(테오프라스토스, Characters, Μικροφιλοτιμίασ ΚΑ’ 10:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION