헬라어 문장 내 검색 Language

τὸ μὲν γὰρ ἔργον Μουσῶν δι’ ἀκριβείασ διελθεῖν τὴν μῆνιν, ᾗ ἐμήνισεν Ἀχιλλεὺσ ἐν Τροίᾳ καὶ τὰ συμβάντα ἀπ’ αὐτῆσ·
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, παράφρασισ. 2:2)
καὶ οὐδὲ ᾧ τὸ προσῆκον ὀρθῶσ ὑποθέσθαι καὶ διαχειρίσαι τοῖσ πᾶσιν ἐξητασμένωσ ἐστὶ καὶ διὰ πάσησ ἐλθεῖν ἀκριβείασ εἰσ ὅσον ἀνθρώπῳ δυνατὸν τέτακται, οὐδὲν ἡγούμεθα δεῖν πρόσ γε τοὺσ θεοὺσ χρῆσθαι, ἀλλ’ ἐπὶ μὲν τὰ ἄλλα πάντα ἀγωνίσματα τῷ λόγῳ χρώμεθα, καὶ πανηγύρεισ τε ἐγκωμιάζομεν καὶ πράξεισ ἀνδρῶν καὶ πολέμουσ ἀφηγούμεθα, καὶ μύθουσ ποιοῦμεν, κἀν τοῖσ δικαστηρίοισ ἀγωνιζόμεθα, καὶ πρὸσ πάνθ’, ὡσ ἔποσ εἰπεῖν, ἡμῖν ἔπεισιν ὁ λόγοσ, πρὸσ δὲ τοὺσ θεοὺσ αὐτοὺσ τοὺσ δόντασ ἡμῖν αὐτὸν οὐ παντάπασιν ἀξιοῦμεν χρῆσθαι τούτῳ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Εἰσ τὸν Σάραπιν 1:10)
ὦ ποθεινὸσ μὲν τοῖσ ἐντυχοῦσι, ποθεινὸσ δὲ τοῖσ ἄλλοισ ἐντυχεῖν, μακαριστὸσ δὲ καὶ τῆσ τελευτῆσ ἧσ πυνθανόμεθα, ὃσ οὐκ ἐν νόσοισ ἀναλωθεὶσ οὐδὲ ὀδύναισ πληγεὶσ, ἀλλὰ διημερεύσασ ἐν τοῖσ εἰωθόσιν, ὥσπερ κληθεὶσ ὑπὸ τοῦ δαίμονοσ μεθῆκασ ἐπὶ τῷ βιβλίῳ τὴν ψυχὴν, καὶ κατ’ ἐπωνυμίαν ἐτελεύτησασ τὸν βίον, ὥσπερ οἵ τι ἄλλο ἐξειργασμένοι δι’ ἀκριβείασ εἰσ τέλοσ, ἅπασαν δὴ τὴν πορείαν τοῦ βίου διεξελθὼν καὶ τὰ σαυτοῦ πράξασ εἰσ τὸ ἔσχατον τῆσ δυνάμεωσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἐπὶ Ἀλεξάνδρῳ ἐπιτάφιος 9:4)
νῦν δὲ ὑπὲρ ὧν πάντεσ μὲν ποιηταὶ λέγοντεσ ἐλάττουσ γεγόνασι, πᾶσα δ’ ἡ περὶ τοὺσ λόγουσ δύναμισ ἥττηται, πάντεσ δ’ ὥσπερ ὑπ’ ἐκπλήξεωσ θαυμάζουσι μᾶλλον ἢ οἱ δι’ ἀκριβείασ ἕκαστα ἑορακότεσ, περὶ τούτων ἀγωνιζόμεθα οὐδὲν ἐλάττω κατὰ τοὺσ λόγουσ ἀγῶνα μικροῦ δεῖν ἢ κατὰ τὰσ πράξεισ ἐκεῖνοι τότε.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 49:1)
ὥσπερ γὰρ τὰ ἀγάλματα καὶ οἱ δι’ ἀκριβείασ λόγοι δευτέρᾳ καὶ τρίτῃ χειρὶ καθίστανται, οὕτωσ ἄρα καὶ τὴν πόλιν τρίτῃ χειρὶ χρὴ κτισθεῖσαν ἀκριβῶσαι τὸ κάλλοσ, καὶ γέγονε δὴ παλαιοτάτη καὶ καινοτάτη ἡ αὐτὴ, ἑαυτὴν ἀνανεωσαμένη, καθάπερ τὸν ὄρνιν φασὶ τὸν ἱερόν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Σμυρναϊκὸσ πολιτικός 1:9)
χρόνου δὲ αὖ προελθόντοσ ἕν τι τῶν ἀδυνάτων εἶναι ἐδόκει καὶ μνημονεῦσαι ἕκαστα καὶ δι’ ἀκριβείασ εἰπεῖν·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ιἑροὶ λόγοι β# 1:4)
καὶ τὰ μὲν κεφάλαια τῆσ ἐπιφανείασ ταῦτά ἐστιν, ὡσ ἀντὶ τοῦ παντόσ γ’ ἂν ἐποιησάμην καὶ καθ’ ἕκαστα δύνασθαι δι’ ἀκριβείασ διεξελθεῖν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ιἑροὶ λόγοι β# 5:3)
πολλὰ δὲ καὶ προβλήματα ἀφίκετο καὶ ὅπωσ χρὴ τὸ σύμπαν μεταχειρίσασθαι παρεδείχθη, χωρὶσ τῶν εἰσ μνήμην δι’ ἀκριβείασ ἐλθόντων ῥημάτων.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ιἑροὶ λόγοι δ# 7:5)
καὶ ἐπὶ τούτοισ πᾶσιν ἐδόκουν καλεῖν Εὔδοξον ὡσ ἀπογραψόμενον διά τε τὸ μακρότερα εἶναι καὶ τὸ βούλεσθαι δι’ ἀκριβείασ αὐτὰ σῶσαι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ιἑροὶ λόγοι ε# 15:12)
μὴ γάρ μοι διὰ πάσησ ἀκριβείασ μηδὲ πρὸσ ἓν μέτρον, μηδὲ ὥσπερ τὰσ τοῦ Γηρυόνου κεφαλὰσ ἴσουσ δι’ ἁπάντων οἰού δεῖν ἐφεξῆσ εἶναι, ἀλλὰ καὶ χείρουσ τινὰσ λίπε, ἐπεὶ οὔτοι πάντεσ ὁμοῖοι ἀνέρεσ ἐν πολέμῳ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 50:10)
οὕτωσ ἐμοὶ κοινῶσ μὲν εἰπεῖν τῶν παλαιῶν ἀνδρῶν, δι’ ἀκριβείασ δὲ τούτων ὑπὲρ πάντασ ἔρωσ δεινὸσ καὶ φιλία θαυμαστή τισ ἐντέτηκεν ἐκ παιδόσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Καπίτωνα 2:17)
ὅταν οὖν τισ ἀγώνισμα ποιήσηται διὰ πάντων τῶν καλῶν τούτων διεξελθεῖν καὶ πάσασ μίξεισ μῖξαι περὶ τοὺσ λόγουσ, καὶ πρῶτον μὲν τὰ ἤθη πρέποντα τοῖσ καιροῖσ ἀποδοῦναι, ἔπειτα τὰσ συζυγίασ, οὗ μὲν ἀκριβείασ δεῖ, ἐνταῦθα ὡρ́αν προστιθεὶσ, οὗ δ’ ἐργασίασ, ἐνταῦθα τάχοσ, τῷ δὲ περιττῷ σαφήνειαν, χάριν δὲ οὗ σεμνότησ, οὗ δὲ εὑρ́εσισ, ἐνταῦθα διαχειρίζειν, οὗ δὲ τολμήματα, ἐνταῦθα ἀσφάλειαν, ἐφ’ ἅπασι δὲ ῥᾳστώνην καὶ δρόμον, καί μοι παρείη περὶ τούτων ἄμεινον σοῦ καὶ τῶν σοὶ προσομοίων ἐπίστασθαι, σκοτοδινιᾷ δὴ πᾶσ ἐνταῦθα ἀκροατὴσ καὶ οὐκ ἔχει τίσ γένηται, ἀλλ’ ὥσπερ ἐν παρατάξει κυκλούμενοι θορυβοῦνται, καὶ ὡσ ἕκαστοσ ἔχει φύσεωσ ἢ δυνάμεωσ οὕτωσ ἐπαινεῖ, ὁ μὲν τῆσ λέξεωσ τὴν ἀκρίβειαν, ὁ δὲ τοῦ νοῦ τὴν λεπτότητα, ὁ δὲ ὡσ ὡραία.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ τοῦ παραφθέγματος 29:4)
ἆρ’ οὐ τὰ κάλλιστα καὶ μεγαλοπρεπέστατα καὶ πρὸσ τοὔσχατον ἥκοντα τῆσ εἰσ ταῦτ’ ἀκριβείασ;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Κατὰ τῶν ἐξορχουμένων 8:9)
ἐπεὶ δὲ βουλεύεται ἀεὶ ὁ βουλευόμενοσ ἕνεκα τινόσ, καὶ ἐστὶ σκοπόσ τισ ἀεὶ τῷ βουλευομένῳ πρὸσ ὃν σκοπεῖ τὸ συμφέρον, περὶ μὲν τοῦ τέλουσ οὐθεὶσ βουλεύεται, ἀλλὰ τοῦτ’ ἐστιν ἀρχὴ καὶ ὑπόθεσισ, ὥσπερ ἐν ταῖσ θεωρητικαῖσ ἐπιστήμαισ ὑποθέσεισ εἴρηται δὲ περὶ αὐτῶν ἐν μὲν τοῖσ ἐν ἀρχῇ βραχέωσ, ἐν δὲ τοῖσ ἀναλυτικοῖσ δι’ ἀκριβείασ, περὶ δὲ τῶν πρὸσ τὸ τέλοσ φερόντων ἡ σκέψισ καὶ μετὰ τέχνησ καὶ ἄνευ τέχνησ πᾶσιν ἐστίν, οἱο͂ν εἰ πολεμῶσιν ἢ μὴ πολεμῶσιν τοῦτο βουλευομένοισ.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 190:1)
δι’ ἀκριβείασ μὲν οὖν περὶ κινήσεωσ ἐν ἄλλοισ εἴρηται, ἐοίκε δ’ οὐκ ἐν ἅπαντι χρόνῳ τελεία εἶναι, ἀλλ’ αἱ πολλαὶ ἀτελεῖσ καὶ διαφέρουσαι τῷ εἴδει, εἴπερ τὸ πόθεν ποῖ εἰδοποιόν.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 10 41:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION