헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

διὸ περὶ τὸν ἐγκρατῆ καὶ τὸν ἀκρατῆ πλείστη ἀμφισβήτησισ ἐστίν.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 134:2)
αἱ μὲν οὖν περὶ τὸν ἀκρατῆ καὶ ἐγκρατῆ ἀπορίαι <αὗται> περὶ τοῦ βίᾳ πράττειν ἢ ἀμφοτέρουσ ἢ τὸν ἕτερον, ὥστε ἢ μὴ ἑκόντασ ἢ ἅμα βίᾳ καὶ ἑκόντασ, εἰ δὲ τὸ βίᾳ ἀκούσιον, ἅμα ἑκόντασ καὶ ἄκοντασ πράττειν·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 144:2)
καὶ τὸν σώφρονα μὲν ἐγκρατῆ καὶ καρτερικόν, τὸν δὲ τοιοῦτον οἳ μὲν πάντα σώφρονα οἳ δ’ οὔ, καὶ τὸν ἀκόλαστον ἀκρατῆ καὶ τὸν ἀκρατῆ ἀκόλαστον συγκεχυμένωσ, οἳ δ’ ἑτέρουσ εἶναί φασιν.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 7 9:1)
τὸν δὲ φρόνιμον ὁτὲ μὲν οὔ φασιν ἐνδέχεσθαι εἶναι ἀκρατῆ, ὁτὲ δ’ ἐνίουσ φρονίμουσ ὄντασ καὶ δεινοὺσ ἀκρατεῖσ εἶναι.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 7 10:1)
τὸ μὲν γὰρ ἐπιστήμησ μηθὲν εἶναι κρεῖττον ὁμολογοῦσιν, τὸ δὲ μηθένα πράττειν παρὰ τὸ δόξαν βέλτιον οὐχ ὁμολογοῦσιν, καὶ διὰ τοῦτο τὸν ἀκρατῆ φασὶν οὐκ ἐπιστήμην ἔχοντα κρατεῖσθαι ὑπὸ τῶν ἡδονῶν ἀλλὰ δόξαν.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 7 13:3)
εἶτα περὶ ποῖα τὸν ἀκρατῆ καὶ τὸν ἐγκρατῆ θετέον, λέγω δὲ πότερον περὶ πᾶσαν ἡδονὴν καὶ λύπην ἢ περί τινασ ἀφωρισμένασ, καὶ τὸν ἐγκρατῆ καὶ τὸν καρτερικόν, πότερον ὁ αὐτὸσ ἢ ἕτερόσ ἐστιν·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 7 26:3)
ὥστε καὶ διὰ τοῦτο τὰ θηρία οὐκ ἀκρατῆ, ὅτι οὐκ ἔχει καθόλου ὑπόληψιν ἀλλὰ τῶν καθ’ ἕκαστα φαντασίαν καὶ μνήμην.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 7 43:2)
καὶ διὰ τοῦτ’ εἰσ ταὐτὸ τὸν ἀκρατῆ καὶ τὸν ἀκόλαστον τίθεμεν καὶ ἐγκρατῆ καὶ σώφρονα, ἀλλ’ οὐκ ἐκείνων οὐδένα, διὰ τὸ περὶ τὰσ αὐτάσ πωσ ἡδονὰσ καὶ λύπασ εἶναι·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 7 54:3)
διὸ καὶ προστιθέντεσ ἀκρατῆ θυμοῦ ὥσπερ τιμῆσ καὶ κέρδουσ φαμέν.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 7 62:1)
τὸν δ’ ἔχοντα κρατεῖν ἢ κρατεῖσθαι οὐχ ἡ ἁπλῆ ἀκρασία ἀλλ’ ἡ καθ’ ὁμοιότητα, καθάπερ καὶ τὸν περὶ τοὺσ θυμοὺσ ἔχοντα τοῦτον τὸν τρόπον τοῦ πάθουσ, ἀκρατῆ δ’ οὐ λεκτέον.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 7 68:1)
οὐδ’ ἅμα φρόνιμον καὶ ἀκρατῆ ἐνδέχεται εἶναι τὸν αὐτόν·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 7 123:1)
ὁ δ’ ἀκρατὴσ οὐ πρακτικόσ ‐ τὸν δὲ δεινὸν οὐδὲν κωλύει ἀκρατῆ εἶναι·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 7 123:4)
εἰ δὲ μή, ταχὺ μάλα ἐξαναλώσαντα τὰ παρόντα, πένητα ἀκρατῆ καὶ ἀκόλαστον ἐν σπάνει καὶ ἱμέρῳ δεινῶσ τῶν ἐπιθυμιῶν λειπόμενον.
(디오, 크리소토모스, 연설, περὶ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ δ. 121:1)
Ἑρμίου εὐνούχου ἠδ’ Εὐβούλου ἅμα δούλου σῆμα κενὸν κενόφρων τεῦξεν Ἀριστοτέλησ, <ὃσ διὰ τὴν ἀκρατῆ γαστρὸσ φύσιν εἵλετο ναίειν, ἀντ’ Ἀκαδημείασ, Βορβόρου ἐν προχοαῖσ> .
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, E, Kef. a'. ARISTOTELHS 11:2)
ἐνδέχεσθαι γὰρ φρόνιμόν τινα καὶ ὁμοίωσ δίκαιον ὄντα ἀκόλαστον καὶ ἀκρατῆ εἶναι.
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, E, Kef. a'. ARISTOTELHS 30:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION