헬라어 문장 내 검색 Language

δοκεῖ δὴ ἐναντίον εἶναι τὸ ἑκούσιον τῷ ἀκουσίῳ, καὶ τὸ εἰδότα ἢ ὃν ἢ ᾧ ἢ οὗ ἕνεκα ἐνίοτε γὰρ οἶδε μὲν ὅτι πατήρ, ἀλλ’ οὐχ ἵνα ἀποκτείνῃ, ἀλλ’ ἵνα σώσῃ, ὥσπερ αἱ Πελιάδεσ, ἤτοι ὡσ τοδὶ μὲν πόμα, ἀλλ’ ὡσ φίλτρον καὶ οἶνον, τὸ δ’ ἦν κώνειον τῷ ἀγνοοῦντα καὶ ὃν καὶ ᾧ καὶ ὃ δι’ ἄγνοιαν, μὴ κατὰ συμβεβηκόσ·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 158:1)
ἀδίκημα δὲ καὶ δικαιοπράγημα ὡρ́ισται τῷ ἑκουσίῳ καὶ ἀκουσίῳ·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 5 103:4)
τῶν ἐπ’ ἀκουσίῳ φόνῳ λέγει μεθεστηκότων.
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀριστοκράτους 60:2)
τὸν ἁλόντ’ ἐπ’ ἀκουσίῳ φόνῳ ἔν τισιν εἰρημένοισ χρόνοισ ἀπελθεῖν τακτὴν ὁδόν, καὶ φεύγειν ἑώσ ἂν αἰδέσηταί τινα τῶν ἐν γένει τοῦ πεπονθότοσ.
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀριστοκράτους 102:2)
ἐνταῦθα γάρ, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, κελεύει δίκασ ὑπέχειν ὁ νόμοσ, ἐάν τισ ἐπ’ ἀκουσίῳ φόνῳ πεφευγώσ, μήπω τῶν ἐκβαλλόντων αὐτὸν ᾐδεσμένων, αἰτίαν ἔχῃ ἑτέρου φόνου ἑκουσίου.
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀριστοκράτους 110:2)
κἂν ἀκρατῆ που παρομολογῇ τισ αὑτόν, ἔρωτα προσέθηκεν, ὥστε συγγνωσθῆναι ὡσ ἐπ’ ἀκουσίῳ.
(에픽테토스, Works, book 2, Περὶ ἀνομολογίασ. 7:1)
Οἰκοδομεῖ δὲ καὶ Μωυσῆσ τὰσ δέκα πόλεισ τὰσ εἰσ τὸν ἀριθμὸν τῶν ὀκτὼ καὶ τεσσαράκοντα γενησομένασ, ὧν τρεῖσ ἀπέδειξε τοῖσ ἐπ’ ἀκουσίῳ φόνῳ φευξομένοισ, καὶ χρόνον ἔταξεν εἶναι τῆσ φυγῆσ τὸν αὐτὸν τῷ ἀρχιερεῖ, ἐφ’ οὗ δράσασ τισ τὸν φόνον ἔφυγε.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 4 217:1)
Αἰτωλῷ δὲ μετὰ Ἐπειὸν βασιλεύσαντι συνέπεσεν ἐκ Πελοποννήσου φυγεῖν, ὅτι αὐτὸν οἱ Ἄπιδοσ παῖδεσ ἐφ’ αἵματι ἀκουσίῳ δίκην εἷλον·
(파우사니아스, Description of Greece, Ἠλιακῶν Α, chapter 1 13:1)
ὁ δὲ σφᾶσ ὁ θεὸσ ὁ ἐν Δελφοῖσ κατὰ <χώραν ἐᾶν> τὸ ἀνάθημα καθάρσια ἔχρα ἐπ’ αὐτῷ ποιησαμένουσ, ὁπόσα Ἕλληνεσ ἐπὶ ἀκουσίῳ φόνῳ νομίζουσιν.
(파우사니아스, Description of Greece, Ἠλιακῶν Α, chapter 27 15:4)
τούτοιν τοίνυν τοῖν δυοῖν τὸ μὲν οὐκ ἀνεκτὸν ἐμοὶ πάντωσ που γίγνεσθαι, τό γε δὴ μὴ λέγειν, οὕτωσ οἰόμενον ἔχειν τἀληθέσ ‐ οὐ γὰρ ἂν νόμιμον οὐδ’ ὅσιον ἂν εἰή ‐ κατὰ τίνα δὲ τρόπον ἐστὸν δύο, εἰ μὴ τῷ τε ἀκουσίῳ καὶ τῷ ἑκουσίῳ διαφέρετον ἑκάτερον;
(플라톤, Laws, book 9 54:1)
ὁ μὲν τὸν θυμὸν φυλάττων καὶ οὐκ ἐκ τοῦ παραχρῆμα ἐξαίφνησ ἀλλὰ μετὰ ἐπιβουλῆσ ὕστερον χρόνῳ τιμωρούμενοσ ἑκουσίῳ ἐοίκεν, ὁ δὲ ἀταμιεύτωσ ταῖσ ὀργαῖσ καὶ ἐκ τοῦ παραχρῆμα εὐθὺσ χρώμενοσ ἀπροβουλεύτωσ ὅμοιοσ μὲν ἀκουσίῳ, ἔστι δὲ οὐδ’ οὗτοσ αὖ παντάπασιν ἀκούσιοσ ἀλλ’ εἰκὼν ἀκουσίου.
(플라톤, Laws, book 9 88:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION