헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

οὗτοι δὲ ἀπέκτειναν ἀλλήλουσ, οἱ μὲν εἰσ ἔριν ἀκούσιον ἐλθόντεσ, οἱ δὲ ἀγνοοῦντεσ.
(아폴로도로스, Library and Epitome, book 3, chapter 4 1:9)
εἰ δὲ κρείττων ὁ καιρὸσ τῆσ τοιαύτησ μικροψυχίασ, ἐπὶ θάτερα συμβούλῳ τῷ Φιλίππῳ χρησώμεθα καὶ νομίσωμεν ἥκειν αὐτὸν οἱο͂ν ἀκούσιον διαλλακτήν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Συμμαχικὸσ α# 8:2)
ληπτέον ἄρα τί τὸ ἑκούσιον καὶ τί τὸ ἀκούσιον, καὶ τί ἐστιν ἡ προαίρεσισ, ἐπειδὴ ἡ ἀρετὴ καὶ ἡ κακία ὁρίζεται τούτοισ.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 108:1)
πρῶτον σκεπτέον τὸ ἑκούσιον καὶ τὸ ἀκούσιον.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 108:2)
τριῶν δὴ τούτων ἕν τι δόξειεν <ἂν> εἶναι, ἤτοι κατ’ ὄρεξιν ἢ κατὰ προαίρεσιν ἢ κατὰ διάνοιαν, τὸ μὲν ἑκούσιον κατὰ τούτων τι, τὸ δ’ ἀκούσιον παρὰ τούτων τι.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 108:3)
τὸ γὰρ ἀκούσιον πᾶν δοκεῖ εἶναι βίαιον, τὸ δὲ βίαιον λυπηρόν, καὶ πᾶν ὃ ἀναγκαζόμενοι ποιοῦσιν ἢ πάσχουσιν, ὥσπερ καὶ Εὐήνοσ φησίπᾶν γὰρ ἀναγκαῖον πρᾶγμ’ ἀνιαρὸν ἔφυ.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 110:2)
τὸ δὲ παρὰ τὴν ἐπιθυμίαν πᾶν λυπηρόν ἡ γὰρ ἐπιθυμία τοῦ ἡδέοσ, ὥστε βίαιον καὶ ἀκούσιον.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 111:2)
ἀδικεῖν ἄμφω γὰρ δοκεῖ ταῦτα ἑκούσια εἶναι, καὶ ἀνάγκη, εἰ θάτερον ἑκούσιον, καὶ θάτερον, τὸ δὲ παρὰ τὴν ἐπιθυμίαν ἀκούσιον, ἅμα ἄρα ὁ αὐτὸσ τὸ αὐτὸ πράξει ἑκὼν καὶ ἄκων.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 117:1)
καὶ τὸ παρὰ τὸν θυμὸν λυπηρόν, καὶ βίαιον ἡ κάθεξισ, ὥστ’ εἰ τὸ βίαιον ἀκούσιον, τὸ κατὰ τὸν θυμὸν ἑκούσιον ἂν εἰή πᾶν.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 118:3)
ὅτι μὲν τοίνυν οὐκ ἔστι τὸ ἑκούσιον τὸ κατὰ ὄρεξιν πράττειν, οὐδ’ ἀκούσιον τὸ παρὰ τὴν ὄρεξιν, φανερόν·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 125:1)
τὸ μὲν γὰρ κατὰ βούλησιν ὡσ οὐκ ἀκούσιον ἀπεδείχθη, ἀλλὰ μᾶλλον πᾶν ὃ βούλεται καὶ ἑκούσιον ἀλλ’ ὅτι καὶ μὴ βουλόμενον ἐνδέχεται πράττειν ἑκόντα, τοῦτο δέδεικται μόνον·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 125:3)
τό τε γὰρ βίαιον ἀκούσιον, καὶ τὸ ἀκούσιον πᾶν βίαιον εἶναι φαμέν.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 130:1)
ὥστε περὶ τοῦ βίᾳ σκεπτέον πρῶτον, τί ἐστι καὶ πῶσ ἔχει πρὸσ τὸ ἑκούσιον καὶ ἀκούσιον.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 130:2)
αἱ μὲν οὖν περὶ τὸν ἀκρατῆ καὶ ἐγκρατῆ ἀπορίαι <αὗται> περὶ τοῦ βίᾳ πράττειν ἢ ἀμφοτέρουσ ἢ τὸν ἕτερον, ὥστε ἢ μὴ ἑκόντασ ἢ ἅμα βίᾳ καὶ ἑκόντασ, εἰ δὲ τὸ βίᾳ ἀκούσιον, ἅμα ἑκόντασ καὶ ἄκοντασ πράττειν·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 144:2)
διὸ καὶ τὸν ἔρωτα πολλοὶ ἀκούσιον τιθέασιν, καὶ θυμοὺσ ἐνίουσ καὶ τὰ φυσικά, ὅτι ἰσχυρὰ καὶ ὑπὲρ τὴν φύσιν·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 150:3)

SEARCH

MENU NAVIGATION