헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

ἐφ’ ἅπασι δ’ ἡμῖν ἀνίσταται τελευταῖοσ Δημοσθένησ, καὶ τερατευσάμενοσ, ὥσπερ εἰώθε, τῷ σχήματι καὶ τρίψασ τὴν κεφαλήν, ὁρῶν ἐπισημαινόμενον τὸν δῆμον καὶ ἀποδεδεγμένον τοὺσ παρ’ ἐμοῦ λόγουσ, ἀμφοτέρων ἔφη θαυμάζειν, καὶ τῶν ἀκουόντων καὶ τῶν πρεσβευσάντων, ὅταν παρέντεσ τὸν χρόνον, οἱ μὲν τὸν τοῦ βουλεύεσθαι, οἱ δὲ τὸν τοῦ συμβουλεύειν, ἀποδιατρίβωσι τὴν ὑπερόριον λαλιὰν ἀγαπῶντεσ ἐν τοῖσ οἰκείοισ πράγμασιν·
(아이스키네스, 연설, περὶ τῆσ Παραπρεσβείας, section 491)
καὶ δὴ καὶ τὴν τῶν ἐμῶν εὔροιαν λόγων καὶ τὴν φύσιν μου γεγενῆσθαι ἐπὶ βλάβῃ τῶν ἀκουόντων.
(아이스키네스, 연설, κατὰ Κτησιφῶντος, section 228 1:4)
ἀφ’ ἧσ δὴ γνώμησ αὐτοὺσ ὑπελιπόμην, ἵνα μὴ δόξαιμι, σοὶ τάδε λέγων ἐκείνων ἀκουόντων, ὑπὲρ ἐμαυτοῦ τεχνάζων εἰπεῖν.
(아피아노스, The Civil Wars, book 5, chapter 5 6:5)
βαρύτησ δὲ γίνεται καὶ ὅταν προαχθῇσ εἰπεῖν τι λυπηρὸν κατὰ τῶν ἀκουόντων, ὃ οἰέται βαρέωσ ἂν αὐτοὺσ ἐνεγκεῖν τισ, εἶτα ἀνορθώσῃσ ὡσ μὴ ἔχων αὐτοῦ μετριώτερόν τι εἰπεῖν, ὡσ ἔχει καὶ τὸ ἐν ταῖσ ἐπιστολαῖσ, εἰ δὲ τὸ περιφανὲσ ἀξίωμα τῆσ βουλῆσ ἢ τὸν Ἄρειον πάγον προσβλέπετε, τῆσ Ἀριστογείτονοσ κρίσεωσ ἀναμνησθέντεσ ἐγκαλύψασθε·
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ βαρύτητοσ. 14:1)
ἀξιοπιστίασ δὲ καὶ ὅταν τισ τὰσ κρίσεισ τῶν ταῦτα ἀκουόντων ἐφ’ οἷσ ἂν λέγῃ προσλαμβάνῃ, ὡσ καὶ παρ’ ἐκείνοισ ὁμολογουμένων τῶν πραγμάτων, ὅταν λέγῃ ἐν τῷ κατὰ Ἀριστογείτονοσ, κεκρίσθαι δὲ τοῦτο τὸ πρᾶγμα πάλαι ἐπὶ τῆσ ἑκάστου φύσεωσ οἴκοθεν.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ ἀξιοπιστίασ. 5:1)
ὅτε δὲ ἐστὶν εὔδηλον ὅτι ἐφ’ ἓν τοῦτο πᾶσα ἡ τῆσ λογικῆσ δυνάμεωσ ἕξισ ὡρ́μηται, δυοῖν ἀνάγκη δήπου θάτερον, ἢ μὴ ὀρθῶσ ἔχειν μηδ’ ἱκανὸν φαίνεσθαι τὸν λόγον, ἢ ὁμοῦ βέλτιστόν τε εἶναι καὶ κρατεῖν τῶν ἀκουόντων.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ συνθέσεωσ καὶ φρασέωσ. 8:4)
ὁρῶ μὲν οὖν καὶ τὸν λόγον ἐκτεινόμενον καὶ ἐπὶ τοιούτοισ τοῖσ προειρημένοισ οὐ ῥᾴδιον ὂν πρὸσ ἡδονὴν οὔτε αὐτὸν ἔτι εἰπεῖν οὔτε τυχεῖν ἀκουόντων, ὥσπερ μετ’ ἀγωνιστὴν εὐδοκιμηκότα εἰσιόντα ἕτερον.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 57:5)
τούτοισ γοῦν ἕπεται καὶ τὸ κρατεῖν οἶμαι καὶ τὰσ ψυχὰσ προσάγεσθαι τῶν ἀκουόντων.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 15:6)
ὁ δ’ οὐδὲν προκαλυψάμενοσ, οὐδ’ ἀναμείνασ, εἰ μή τι ἄλλο, τήν γ’ ἐκ τοῦ προοιμίου παραμυθίαν εὐθὺσ ἐν ἀρχῇ τῶν λόγων μάλα ῥᾳδίωσ ἐξεῖπε τὸ δοκοῦν αὑτῷ, ὡσ ἄν τισ αὐτόσ τε κρείττων ἀξιῶν εἶναι τῶν ἀκουόντων κἀκείνουσ τῶν ἀνταγωνιστῶν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 21:9)
τί δὴ φήσομεν διαφέρειν ἢ μετ’ ἐκείνων ἀναμὶξ αὐτὸν ἐπαινεῖσθαι κακῶσ ἀκουόντων καὶ τοῦ Καλλικλέουσ εἰσ μέσον ἐξ ἀρχῆσ ἐνεγκόντοσ, ἢ μετὰ τὴν ἐκείνων κατηγορίαν τοῦτόν γ’ ἐπαινεῖσθαι καὶ τὸν μεμνημένον αὐτοῦ Σωκράτη αὐτὸν εἶναι;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 185:11)
εἰ μὴ μέλλων ἀγωνιεῖσθαι, ἀλλ’ ἐμβεβηκὼσ, ἀγωνιζόμενοσ, εἰ παρ’ αὐτὴν τὴν χρείαν, εἰ τοῦ κρείττονοσ ὢν, εἰ ζέοντοσ τοῦ λόγου, εἰ πρῶτοσ μὲν αὐτὸσ ἐλαυνόμενοσ, εἶτα τοὺσ πολλοὺσ τῷ αὐτῷ κέντρῳ κινῶν, ταῦτα παρεφθεγξάμην ἐπιστροφῆσ ἕνεκα καὶ κοινῆσ ὠφελείασ τῶν ἀκουόντων, ὃ καὶ τῶν προοιμίων ἐπαινοῦμεν καὶ προσδεῖν αὐτοῖσ φαμέν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ τοῦ παραφθέγματος 25:11)
ὅτε δ’ ἐστὶν εὔδηλον ὡσ ἐφ’ ἓν τοῦτο ἅπασα ἡ τῆσ λογικῆσ δυνάμεωσ ἕξισ ὡρ́μηται, δυοῖν ἀνάγκη δή που θάτερον, ἢ μὴ ὀρθῶσ ἔχειν μηδ’ ἱκανῶσ τὸν λόγον, ἢ ὁμοῦ βέλτιστόν τε εἶναι καὶ κρατεῖν τῶν ἀκουόντων.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Κατὰ τῶν ἐξορχουμένων 9:6)
ἐν ταύτῃ γὰρ ὁ πράττων οὐ τῆσ αὑτοῦ μεταχειρίζεται χάριν ἀρετῆσ, ἀλλὰ τῆσ τῶν ἀκουόντων ἡδονῆσ, καὶ ταύτησ φορτικῆσ, διόπερ οὐ τῶν ἐλευθέρων κρίνομεν εἶναι τὴν ἐργασίαν, ἀλλὰ θητικωτέραν·
(아리스토텔레스, 정치학, Book 8 104:1)
οὐ γὰρ ὡσ ἡδύσματι χρῆται ἀλλ’ ὡσ ἐδέσματι τοῖσ ἐπιθέτοισ <τοῖσ> οὕτω πυκνοῖσ καὶ μείζοσι καὶ ἐπιδήλοισ, οἱο͂ν οὐχ ἱδρῶτα ἀλλὰ τὸν ὑγρὸν ἱδρῶτα, καὶ οὐκ εἰσ Ἴσθμια ἀλλ’ εἰσ τὴν τῶν Ἰσθμίων πανήγυριν, καὶ οὐχὶ νόμουσ ἀλλὰ τοὺσ τῶν πόλεων βασιλεῖσ νόμουσ, καὶ οὐ δρόμῳ ἀλλὰ δρομαίᾳ τῇ τῆσ ψυχῆσ ὁρμῇ, καὶ οὐχὶ μουσεῖον ἀλλὰ τὸ τῆσ φύσεωσ παραλαβὼν μουσεῖον, καὶ σκυθρωπὸν τὴν φροντίδα τῆσ ψυχῆσ, καὶ οὐ χάριτοσ ἀλλὰ πανδήμου χάριτοσ δημιουργόσ, καὶ οἰκονόμοσ τῆσ τῶν ἀκουόντων ἡδονῆσ, καὶ οὐ κλάδοισ ἀλλὰ τοῖσ τῆσ ὕλησ κλάδοισ ἀπέκρυψεν, καὶ οὐ τὸ σῶμα παρήμπισχεν ἀλλὰ τὴν τοῦ σώματοσ αἰσχύνην, καὶ ἀντίμιμον τὴν τῆσ ψυχῆσ ἐπιθυμίαν τοῦτο δ’ ἅμα καὶ διπλοῦν καὶ ἐπίθετον, ὥστε ποίημα γίνεται, καὶ οὕτωσ ἔξεδρον τὴν τῆσ μοχθηρίασ ὑπερβολήν.
(아리스토텔레스, 수사학, Book 3, chapter 3 3:6)
"καὶ μετ’ οὐ πολὺν χρόνον ὁ Ὁμάρτησ συναγαγὼν τοὺσ ἐκ τῆσ βασιλείασ δυνάστασ καὶ φίλουσ καὶ συγγενεῖσ ἐποιεῖτο τοὺσ γάμουσ, οὐ προειπὼν ὅτῳ μέλλοι διδόναι τὴν θυγατέρα, ἀκμαζούσησ οὖν τῆσ μέθησ εἰσκαλέσασ τὴν Ὀδάτιν ὁ πατήρ εἰσ τὸ συμπόσιον εἶπεν ἀκουόντων τῶν συνδείπνων ’ ἡμεῖσ, ὦ θύγατερ Ὀδάτι, νῦν ποιούμεθα τοὺσ σοὺσ γάμουσ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 13, book 13, chapter 358)

SEARCH

MENU NAVIGATION