헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

νῦν γὰρ ἀκμάζει Πειθὼ δολίαν ξυγκαταβῆναι, χθόνιον δ’ Ἑρμῆν καὶ τὸν νύχιον τοῖσδ’ ἐφοδεῦσαι ξιφοδηλήτοισιν ἀγῶσιν.
(아이스킬로스, Libation Bearers, episode, anapests3)
ἰὼ μάκαρεσ εὐέδροι, ἀκμάζει βρετέων ἔχεσθαι·
(아이스킬로스, 테바이를 공격한 일곱 장수, episode, lyric11)
ἀκμάζει δὲ τὸ μὲν σῶμα ἀπὸ τῶν τριάκοντα ἐτῶν μέχρι τῶν πέντε καὶ τριάκοντα, ἡ δὲ ψυχὴ περὶ τὰ ἑνὸσ δεῖν πεντήκοντα.
(아리스토텔레스, 수사학, Book 2, chapter 14 4:1)
"χρήσιμοσ καὶ ὁ Πριούερνοσ λεπτομερέστεροσ ὢν τοῦ Ῥηγίνου ἥκιστά τε καθαπτόμενοσ κεφαλῆσ, τούτῳ ἐμφερὴσ ὁ Φορμιανόσ, ταχὺ δὲ ἀκμάζει καὶ λιπαρώτερόσ ἐστιν αὐτοῦ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, book 1, chapter 4811)
βράδιον δ’ ἀκμάζει ὁ Τριφολῖνοσ, ἐστὶ δὲ τοῦ Συρεντίνου γεωδέστεροσ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, book 1, chapter 4812)
"ὁ Νουμεντανὸσ ἀκμάζει ταχὺ καὶ ἀπὸ ἐτῶν πέντε πότιμόσ ἐστιν ἐστὶ οὔτε λίαν ἡδὺσ οὔτε λεπτόσ, ὁ Σπωλητῖνοσ οἶνοσ καὶ πινόμενοσ ἡδὺσ καὶ τῷ χρώματι χρυσίζει.
(아테나이오스, The Deipnosophists, book 1, chapter 4831)
διὸ καὶ τούτοισ θηρεύεται, ἀκμάζει δὲ θέρουσ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 7, book 7, chapter 113 1:1)
ἅμ’ ἡμέρᾳ γὰρ ἐξίησι τὴν πηγὴν χλιαράν, προϊούσησ δὲ τῆσ ἡμέρασ τῇ προσθέσει τῶν ὡρῶν ἀνάλογον καταψύχεται, τοῦ μεσημβρινοῦ δὲ καύματοσ ἀκμάζει τῇ ψυχρότητι·
(디오도로스 시켈로스, Library, book xvii, chapter 45 48:1)
ἡμῶν δ’ ἀρετὴ καὶ εὐπείθεια καὶ τὸ γενναῖον, ὃ κἀν τοῖσ ἄλλοισ εὐτυχήμασιν ἀκμάζει κἀν τοῖσ πταίσμασιν οὐ μέχρι τέλουσ σφάλλεται.
(플라비우스 요세푸스, De bello Judaico libri vii, Φλαυίου Ιὠσήπου ἱστορία Ιοὐδαϊκοῦ πολέμου πρὸσ Ῥωμαίουσ βιβλίον γ. 569:2)
αὐτίκα γὰρ συνεχὴσ ἔστιν οἷσιν ἀρχόμενοσ ἀνθεῖ καὶ ἀκμάζει μάλιστα καὶ ἀνάγει ἐπὶ τὸ χαλεπώτατον, περὶ δὲ κρίσιν καὶ ἅμα κρίσει λεπτύνεται‧ ἔστι δ’ οἷσιν ἄρχεται μαλακῶσ καὶ ὑποβρύχια, ἐπαναδιδοῖ δὲ καὶ παροξύνεται καθ’ ἡμέρην ἑκάστην, περὶ δὲ κρίσιν ἅλισ ἐξέλαμψεν‧ ἔστι δ’ οἷσιν ἀρχόμενοσ πρηέωσ ἐπιδιδοῖ καὶ παροξύνεται καὶ μέχρι τινὸσ ἀκμάσασ πάλιν ὑφίησι μέχρι κρίσιοσ καὶ περὶ κρίσιν.
(히포크라테스, Hippocrates Collected Works I, EPIDHMIWN A, ἀρ́ρωστοι τεσσαρεσ καίδεκα210)
ὅμωσ δὲ τὰ μὲν ἄλλα καὶ παρ’ ὃν ἀκμάζει καιρὸν ἁμωσγέπωσ ὑπείκει καὶ παρίησι βοηθοῦντα λόγον ἔξωθεν εἰσ τὴν ψυχήν, ὁ δὲ θυμὸσ οὐχ ᾗ φησιν ὁ Μελάνθιοσ τὰ δεινὰ πράσσει τὰσ φρένασ μετοικίσασ, ἀλλ’ ἐξοικίσασ τελείωσ καὶ ἀποκλείσασ, ὥσπερ οἱ συνεμπιπράντεσ ἑαυτοὺσ ταῖσ οἰκίαισ, πάντα ταραχῆσ καὶ καπνοῦ καὶ ψόφου μεστὰ ’ποιεῖ τὰ ἐντόσ, ὥστε μήτ’ ἰδεῖν μήτ’ ἀκοῦσαι τῶν ὠφελούντων.
(플루타르코스, De cohibenda ira, section 2 1:3)
καὶ γὰρ αὔξεται τὸ θῆλυ καὶ ἀκμάζει καὶ τελειοῦται πρότερον τοῦ ἄρρενοσ.
(플루타르코스, Quaestiones Romanae, section 102 1:2)
καὶ γὰρ αὔξεται τὸ θῆλυ καὶ ἀκμάζει καὶ τελειοῦται πρότερον τοῦ ἄρρενοσ.
(플루타르코스, Quaestiones Romanae, section 102 2:1)
πρόδηλον γὰρ εἶναι πᾶσι τὸν ὄλεθρον, ἐὰν μὴ συνάψωνται τοῦ καιροῦ, καθ’ ὃν ἀκμάζει τὸ τῶν πολλῶν μῖσοσ καὶ πᾶσ ἕτοιμόσ ἐστι πρὸσ τὴν κατ’ Ἀγαθοκλέουσ τιμωρίαν.
(폴리비오스, Histories, book 15, chapter 28 8:1)
τὸ ῥόδον ἀκμάζει βαιὸν χρόνον ἢν δὲ παρέλθῃ, ζητῶν εὑρήσεισ οὐ ῥόδον, ἀλλὰ βάτον.
(작자 미상, Greek Anthology, Volume IV, book 11, chapter 531)

SEARCH

MENU NAVIGATION