헬라어 문장 내 검색 Language

ὥστ’ οὐδ’ εἰ ταῦτα, ἃ νῦν αἰτοῦνται, καὶ ἔτι πλείω τούτων λάβοιεν, ἐπανορθώσονται τοὺσ βίουσ.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 9, chapter 53 3:2)
τυχόντεσ γὰρ πρότερον ὑμῶν οἱούσ ηὔξαντο πολλάκισ, τὸ μὴ τὰσ χάριτασ ἀφαιρεῖσθαι δι’ ὑμῶν αἰτοῦνται τῶν δεδωκότων, καὶ ταῦτα εἰληφότεσ μὲν αὐτὰσ παρὰ τούτων, οἷσ μόνοισ διδόναι δύναμισ, ἀφαιρούμενοι δ’ ὑπ’ οὐδενὸσ κρείττονοσ, ἀλλ’ οὓσ ἴσον ἔχειν αὐτοῖσ ἀρχομένουσ ὁμοίωσ ὑμῶν ἴσασιν.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 16 40:1)
ἤ διὰ τὸ χρηστοὺσ κομψῶσ λέγεσθαι τοὺσ τελευτῶντασ αἰνιττόμενοι, διὰ τῆσ εὐχῆσ αἰτοῦνται μηδένα τῶν συνοίκων ἀποθανεῖν;
(플루타르코스, Quaestiones Romanae, section 52 1:5)
τὸ δὲ τῆσ εὐχῆσ πότερον οὐκ ἐπ’ ἀνθρώπων ἐστὶν οἰκογενῶν, μηδένα χρηστὸν γενέσθαι, ἀλλὰ κυνῶν χαλεποὺσ γὰρ εἶναι δεῖ καὶ φοβεροὺσ τοὺσ κύνασ ἢ διὰ τὸ χρηστοὺσ κομψῶσ λέγεσθαι τοὺσ τελευτῶντασ αἰνιττόμενοι, διὰ τῆσ εὐχῆσ αἰτοῦνται μηδένα τῶν συνοίκων ἀποθανεῖν;
(플루타르코스, Quaestiones Romanae, section 52 3:2)
νῦν δέ σε αἰτοῦνται καὶ δέονται δοῦναι σφίσι τὼ ἄνδρε καὶ μὴ κατακαίνειν·
(크세노폰, Anabasis, Κύρου Ἀναβάσεως, chapter 6 35:3)
πάντεσ γοῦν αἰτοῦνται τοὺσ θεοὺσ τὰ μὲν φαῦλα ἀποτρέπειν, τἀγαθὰ δὲ διδόναι.
(크세노폰, Works on Socrates, Συμπόσιον, chapter 4 48:4)

SEARCH

MENU NAVIGATION