헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

ὃσ εὐπρεπὴσ ὢν ἰδεῖν τοσοῦτον ἀπέχει τῶν αἰσχρῶν, ὥστε πρώην ἐν τοῖσ κατ’ ἀγροὺσ Διονυσίοισ κωμῳδῶν ὄντων ἐν Κολλυτῷ, καὶ Παρμένοντοσ τοῦ κωμικοῦ ὑποκριτοῦ εἰπόντοσ τι πρὸσ τὸν χορὸν ἀνάπαιστον, ἐν ᾧ ἦν εἶναί τινασ πόρνουσ μεγάλουσ Τιμαρχώδεισ, οὐδεὶσ ὑπελάμβανεν εἰσ τὸ μειράκιον, ἀλλ’ εἰσ σὲ πάντεσ·
(아이스키네스, 연설, κατὰ Τιμάρχου, section 1572)
ἔπειθ’ οἱ μὲν πατέρεσ ὑμῶν οὕτω περὶ τῶν αἰσχρῶν καὶ καλῶν διεγίγνωσκον, ὑμεῖσ δὲ Τίμαρχον τὸν τοῖσ αἰσχίστοισ ἐπιτηδεύμασιν ἔνοχον ἀφήσετε;
(아이스키네스, 연설, κατὰ Τιμάρχου, section 1851)
καίτοι, ὦ Κτησιφῶν, ὅτῳ τὰ μέγιστα τῶν αἰσχρῶν οὕτωσ ἐστὶ πιστὰ καὶ γνώριμα τοῖσ ἀκούουσιν, ὥστε τὸν κατήγορον μὴ δοκεῖν ψευδῆ λέγειν, ἀλλὰ παλαιὰ καὶ λίαν προωμολογημένα, πότερα αὐτὸν δεῖ χρυσῷ στεφάνῳ στεφανωθῆναι, ἢ ψέγεσθαι;
(아이스키네스, 연설, κατὰ Κτησιφῶντος, section 532)
αἰσχρῶν γὰρ ἀργόσ, μὴ κακὸσ δ’ εἶναι φιλεῖ.
(아이스킬로스, 테바이를 공격한 일곱 장수, episode20)
καίτοι ἐγὼ τότ’ αὐτὸσ γνοὺσ τὰσ ἐμαυτοῦ συμφοράσ, ᾧ τινι κακῶν τε καὶ αἰσχρῶν οὐκ οἶδ’ εἴ τι ἀπεγένετο, τὰ μὲν παρανοίᾳ τῇ ἐμαυτοῦ, τὰ δ’ ἀνάγκῃ τῶν παρόντων πραγμάτων, ἔγνων ἥδιστον εἶναι πράττειν τε τοιαῦτα καὶ διαιτᾶσθαι ἐκεῖ, ὅπου ἥκιστα μέλλοιμι ὀφθήσεσθαι ὑφ’ ὑμῶν.
(안도키데스, 연설, Περὶ τῆσ ἑαυτοῦ καθόδου 17:1)
ἀλλὰ μὴν εἴ γε μηδ’ ἂν οὗτοι φήσαιεν, ἔχοι δ’ ἐγγυήσασθαί τισ, πῶσ ὑμῖν καλῶσ ἔχει ταῦτα πιστεῦσαι ἃ τούτοισ ὑποσχέσθαι τῶν αἰσχρῶν εἶναι δοκεῖ;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ὑπὲρ τῆσ πρὸσ Λακεδαιμονίουσ εἰρήνης 6:16)
τούτου μὲν ἕνεκα κἂν τὰσ ἐπιορκίασ ἐκείνου ζηλοῖμεν καὶ τἄλλα ὅσα ἐκείνῳ διεσπούδασται κακὰ, ἀλλὰ μὴ τῶν αἰσχρῶν ᾖ, μᾶλλον δ’ ὅλωσ ἄτοπον, ὄντασ Ἀθηναίουσ τὰ τοῦ Πέρσου πονηρεύματα μιμεῖσθαι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Λευκτρικὸσ β# ὑπὲρ Θηβαίων πρῶτος 11:5)
ἃ δὲ ποιήσαντασ ἢ παθόντασ οὐ θέμισ εἴσω περιρραντηρίων παριέναι, ταῦτ’ ἐν μέσοισ ἱεροῖσ ᾄδομεν, καὶ θύειν μὲν ἃ μὴ χρὴ δυσσεβὲσ ἡγούμεθα, τιμᾶν δὲ οἷσ οὐ χρὴ τοὺσ θεοὺσ εὐσεβείασ μέρει προστίθεμεν, καὶ τὴν εὐσχημοσύνην ἐπὶ μὲν τῶν ἄλλων τιμῶμεν, τῶν δ’ αἰσχρῶν ῥᾳδίωσ μὲν πάντα σχήματα ὁρῶμεν, ῥᾳδίωσ δὲ πάσασ φωνὰσ ἀποδεχόμεθα.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Συμβουλευτικὸσ περὶ τοῦ μὴ δεῖν κωμῳδεῖν 4:10)
φέρε δὴ θῶμεν ἀμφοτέρουσ ἀναμὶξ ἀκούειν κακῶσ, ‐ οὐ γὰρ ἐκεῖνό γ’ ἂν σὺ φαίησ, ὡσ οὐδεὶσ μή ποτ’ ἀκούσῃ κακῶσ ἐπιεικὴσ ὢν τοὺσ τρόπουσ ‐ οὐκοῦν οἱ μὲν δόξησ ἠμεληκότεσ καὶ διεφθαρμένοι καθάπαξ ὑπὸ τῶν αἰσχρῶν ἐπιθυμιῶν οὐδ’ ὁτιοῦν δή που ζημιοῦνται, ἀλλὰ καὶ κέρδοσ ἂν θεῖντο ἀγαλλόμενοι τῷ φανεροὶ πᾶσι γίγνεσθαι, οἱ δὲ παρ’ ἀξίαν ἀγωνιζόμενοι πῶσ οὐ πολὺ τῶν ἄθλων ἃ τῆσ σωφροσύνησ εἶναι χρὴ διαμαρτάνουσιν;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Συμβουλευτικὸσ περὶ τοῦ μὴ δεῖν κωμῳδεῖν 6:18)
ἡ δὲ στάσισ πάντων τῶν αἰσχρῶν καὶ κακῶν ὡσπερεὶ κεφάλαιόν ἐστι, καὶ μὴ ὅτι τῶν ἄλλων εἶναι κρείττουσ, ἀλλ’ οὐδ’ αὐτοὺσ ἑαυτοῖσ ὁμοιοῦσθαι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ ὁμονοίασ ταῖσ πόλεσιν 15:17)
ὅσῳ γὰρ μεῖζον τὸ σχῆμα καὶ ὅσῳ πλείουσ οἱ συνεισόμενοι, τοσούτῳ μᾶλλον καθαρεύειν ἁπάντων εἰκόσ ἐστι τῶν αἰσχρῶν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥοδίοισ περὶ ὁμονοίας 4:10)
εἰ τοίνυν ὄνειροι μὲν τὰσ Ἀσκληπιοῦ συμμορίασ τῆσ τῶν ἰατρῶν τέχνησ ἀπαλλάττουσι, Βάκχαι δὲ αἱ Διονύσου καὶ τὰ τῶν Νυμφῶν δῶρα μεταβάλλουσιν ἡνίκ’ ἂν ἔνθεοι γένωνται, τί τῶν αἰσχρῶν ἢ τί τῶν ἔξω τῆσ φύσεωσ καὶ τοὺσ ἐν τοῖσ λόγοισ ἐνθέουσ παραδέχεσθαι καὶ νομίζειν εἰσ προστάτασ ἔχειν ἀνενεγκεῖν τούσ γέ που κρείττονασ;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 19:8)
ἀλλὰ μὴν εἰ μηδετέρωσ γ’ ἂν σοφώτατοσ ἦν ἔτι, μήτε ψευδόμενοσ περὶ αὑτοῦ, εἴπερ ἕν τι τῶν αἰσχρῶν τὸ ψεύδεσθαι, μήτ’ ἀληθῆ λέγων, εἰ τὸ μὴ χρῆσθαι τέχνῃ τῶν ἁπλῶσ αἰσχρῶν ἦν, ἅμα Σωκράτησ τε δι’ ἀμφοτέρων μαρτυρεῖ τῷ λόγῳ, καὶ ὧν ἔξαρνοσ ἦν καὶ ὧν ὡμολόγει, καὶ διὰ τοῦ Σωκράτουσ ὁ θεὸσ μεμαρτύρηκε περὶ ἀμφοῖν, χρήσασ ἐκεῖνον σοφώτατον εἶναι, ὥστε διπλῆν οὖσαν τὴν τοῦ Σωκράτουσ μαρτυρίαν ἑτέρᾳ κυρίᾳ τῇ παρ’ αὑτοῦ βεβαιοῖ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 20:15)
διὰ ταῦτα οὐκ ἐγχωρεῖ φῆσαι σοί γε μᾶλλον ἢ ἐμοὶ κολακείαν γε ἐπιτηδεύειν οὕτω διακείμενον πῶσ ἔνεστιν εἰπεῖν, ἢ πῶσ τῶν αἰσχρῶν τινοσ εἶναι προστάτην, ὃν εἰ μηδὲ δι’ ἕτερον, δι’ αὐτά γε ταῦτα ἃ τιμᾷ καὶ διώκει πλεῖστον ἀνάγκη πάντων τῶν αἰσχρῶν ἀπηλλάχθαι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 108:1)
οὐ μόνον δὴ κολακείασ αὐτὸν ἐφ’ αὑτοῦ καθαρεύειν ἀνάγκη καὶ μηδ’ ὁτιοῦν ἔχειν κίβδηλον τῇ ψυχῇ, ἀλλὰ καὶ πόρρω κολάκων ἁπάντων εἶναι καὶ πασῶν αἰσχρῶν συνόδων τε καὶ ὁμιλιῶν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 108:4)

SEARCH

MENU NAVIGATION