헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

Ῥουτιλίου δὲ τοῦ σώματοσ καὶ πολλῶν ἄλλων ἐπιφανῶν ἐπὶ ταφὴν ἐσ Ῥώμην ἐνεχθέντων ἥ τε ὄψισ ἀηδὴσ ἦν ὑπάτου καὶ τοσῶνδε ἄλλων ἀνῃρημένων καὶ πολυήμερον ἐπὶ τῷδε πένθοσ ἠγέρθη.
(아피아노스, The Civil Wars, book 1, chapter 5 10:6)
εἰ δὲ δεῖ καὶ τοῦτο προσθεῖναι, καὶ ὁ Μέλησ οὐκ ἀηδήσ μοι καὶ ὁ Κινησίασ, ἀλλ’ ἀπέλαυον τοῦ γελοίου καὶ συνεχώρουν ἄχρι τούτου καὶ ὀνομαστὶ κωμῳδῆσαι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 183:1)
περὶ δὲ τὸ λοιπὸν ἡδὺ τὸ ἐν τῷ βίῳ ὁ μὲν ὡσ δεῖ ἡδὺσ ὢν φίλοσ καὶ ἡ μεσότησ φιλία, ὁ δ’ ὑπερβάλλων, εἰ μὲν οὐδενὸσ ἕνεκα, ἄρεσκοσ, εἰ δ’ ὠφελείασ τῆσ αὑτοῦ, κόλαξ, ὁ δ’ ἐλλείπων καὶ ἐν πᾶσιν ἀηδὴσ δύσερίσ τισ καὶ δύσκολοσ.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 2 88:1)
ἔστι δὲ ἀηδὴσ διὰ τὸ ἄπειρον·
(아리스토텔레스, 수사학, Book 3, chapter 9 2:3)
οἱο͂ν "Ἀνάσχετοσ οὐκ ἀνασχετόσ" ὁμωνυμίᾳ ἀπέφησε, ἀλλὰ προσηκόντωσ, εἰ ἀηδήσ.
(아리스토텔레스, 수사학, Book 3, chapter 11 8:2)
ἐοίκ’ ἄνθρωποσ οἴνῳ τὴν φύσιν, ὁ μὲν γὰρ ἀπογηρὰσ ἀηδὴσ γίνεται, οἶνον δὲ τὸν παλαιότατον σπουδάζομεν.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 2, book 2, chapter 4 2:6)
οὐχὶ Κερκώπη μὲν ἤδη γέγον’ ἔτη τρισχίλια, ἡ δὲ Διοπείθουσ ἀηδὴσ Τέλεσισ ἕτερα μυρία;
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 13, book 13, chapter 52 2:3)
κατ’ εὐφημισμὸν γὰρ τῆσ ἀντιφράσεωσ ὠνόμασται οὐ γὰρ πραεῖά ἐστιν καὶ ἀκαλὴ τῇ ἁφῇ, τραχεῖα δὲ καὶ ἀηδήσ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 3, book 3, chapter 39 3:2)
καταμεμφόμενοσ δὲ τοὺσ μαγείρουσ ὡσ ἐπιχειροῦντασ καὶ οἷσ μὴ δεῖ φησιν μάγειρ’, ἀηδήσ μοι δοκεῖσ εἶναι σφόδρα, πόσασ τραπέζασ μέλλομεν ποιεῖν, τρίτον ἤδη μ’ ἐρωτᾷσ, χοιρίδιον ἓν θύομεν, ὀκτὼ ποιήσοντεσ τραπέζασ δ’ ἢ μίαν, τί σοι διαφέρει τοῦτο;
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 4, book 4, chapter 723)
"ὧν ὁ μὲν Εὐκλείδησ ἀποφθεγγόμενοσ οὐκ ἀνάξια βιβλίου καὶ μνήμησ ἐν τοῖσ ἄλλοισ ἦν ἀηδὴσ καὶ ψυχρόσ, ὁ δὲ Φιλόξενοσ οὐδὲν ἐπὶ κεφαλαίου περιττὸν λέγων ὃ τι λαλήσειεν, εἰ πικρανθείη πρόσ τινα τῶν συζώντων καὶ διηγήσαιτο, πᾶν ἐπαφροδισίασ καὶ χάριτοσ ἦν μεστόν.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 6, book 6, chapter 40 3:5)
τί δ’, εἴ τισ ἄλλη περὶ τοὔνομα γίγνοιτ’ ἢ λῆξισ δίκησ ἢ δόξ’ ὅλωσ ἀηδήσ;
(데모스테네스, Speeches 31-40, Πρὸσ Βοιωτὸν περὶ τοῦ Ὀνόματοσ. 20:1)
Μαρτυρία ὃν μὲν τοίνυν ᾤμην πράγματα παρέξειν μοι Δημοχάρην τὸν Παιανιέα, πρὶν μὲν εἰσαχθῆναι εἰσ τὸ δικαστήριον ἦν ἀηδήσ, ἐπειδὴ δὲ εἰσήχθη καὶ ἑάλω, ἀπέδωκεν τὸ καθ’ ἑαυτὸν μέροσ τῶν σκευῶν.
(데모스테네스, Speeches 41-50, Κατὰ Εὐέργου καὶ Μνησιβούλου Ψευδομαρτυριῶν 36:2)
οὐ γάρ ἐστιν ἐν τοῖσ ἀληθέσιν οὕτωσ ἀπίθανοσ οὐδὲ ἀηδήσ·
(디오, 크리소토모스, 연설, ΤΡΩΙΚΟΣ ΥΠΕΡ τοῦ ΙΛΙΟΝ ΜΗ ΑΛΩΝΑΙ. 134:3)
καίτοι ταῖσ μὲν αἰξὶν οὐκ ἀηδὴσ ὁ κότινοσ, ἄνθρωποσ δὲ οὐκ ἂν φάγοι.
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΕΡΙ ΔΟΞΗΣ ΠΡΩΤΟΣ. 7:3)
ἐνταῦθα ἡ μὲν ὑπόθεσισ ἀπῄτει πολλὰ παρασχέσθαι τῶν εἰρημένων ἑκάστου παραδείγματα, καὶ ἴσωσ οὐκ ἀηδὴσ ἂν ὁ λόγοσ ἐγένετο πολλοῖσ ὥσπερ ἄνθεσι διαποικιλλόμενοσ τοῖσ ἐαρινοῖσ·
(디오니시오스, De Compositione Verborum, chapter 2213)

SEARCH

MENU NAVIGATION