헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

λιποῦσα δ’ ἀστοῖσιν ἀσπίστοράσ τε καὶ κλόνουσ λογχίμουσ ναυβάτασ <θ’> ὁπλισμούσ, ἄγουσά τ’ ἀντίφερνον Ἰλίῳ φθορὰν βέβακεν ῥίμφα διὰ πυλᾶν ἄτλητα τλᾶσα·
(아이스킬로스, 아가멤논, choral, strophe 2 1:1)
τὸν δ’ ἐσ θρόνον εἷσεν ἄγουσα.
(익명 저작, Homeric Hymns, Εἲσ Ἀπόλλωνα [Δήλιον], part 1:4)
σοὶ δ’ ἐγώ, ὄφρα κε ταῦτα μετὰ φρεσὶ πάντα διέλθω, ἐσ πέμπτον ἔτοσ αὖτισ ἐλεύσομαι υἱὸν ἄγουσα.
(익명 저작, Homeric Hymns, Εἲσ Ἀφροδίτην 27:14)
ἔνθα μιν Ἰφινόη κλισμῷ ἔνι παμφανόωντι ἐσσυμένωσ καλῆσ διὰ παστάδοσ εἷσεν ἄγουσα ἀντία δεσποίνησ·
(아폴로도로스, 아르고나우티카, book 1 14:20)
τά τε γὰρ πρὸσ τοὺσ βαρβάρουσ ὡσ πᾶσαν ἄγουσα ἀπὸ πάντων σχολὴν οὕτω διῳκήσατο, καὶ τοῖσ ἐνοχλοῦσι τῶν Ἑλλήνων οὐδὲν μᾶλλον ὑπῆρχε χρήσασθαι τῷ καιρῷ, ἀλλὰ καὶ τούτοισ οὕτωσ ἀπήντησεν ὥστε σύμπεντε καὶ συμπλείω ταῦτ’ ἔχειν ἀπαριθμεῖν ὥσπερ ἄλλ’ ἄττα συλλήβδην ἀριθμούμενα.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 65:1)
οὐδὲ ὥσπερ τῶν φασκόντων φιλοσοφεῖν ἔστιν ἰδεῖν ἐνίουσ λέγοντασ μὲν οὕτω περὶ τούτων, ἔργῳ δὲ ὑποπίπτοντασ καὶ συγχωροῦντασ ἀεὶ τούτοισ οὓσ ἂν αἴσθωνται δυνατωτέρουσ, ἀλλὰ καὶ εἰσ ἀρχὰσ ἄγουσα καὶ πιστεύουσα καὶ πασῶν ἀξιοῦσα τῶν τιμῶν ἑωρᾶτο οὐ τοὺσ ἀπὸ τῶν μεγίστων τιμημάτων, ἀλλὰ τοὺσ ἐπιεικεστάτουσ τὰσ φύσεισ·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 104:7)
μόνη μὲν γὰρ τὰσ ἐκ Διὸσ ὡρ́ασ βεβαιοῖ, μόνη δὲ ἅπαντα ἐπισφραγίζεται, τὰ μὲν κατὰ τὴν χώραν γεωργίαισ κοσμοῦσα καὶ τῶν τε ὑπαρχόντων ἐπικαρπίασ καὶ ἑτέρων κτῆσιν διδοῦσα, τὰ δ’ ἐν τῇ πόλει κατ’ εὐχὴν ἄγουσα, δι’ ἣν γάμοι τε ὡραῖοι καὶ ἐκδιδόναι καὶ λαμβάνειν εἰσ οὕσ τισ βούλεται καὶ ὅθεν βούλεται, καὶ παίδων τροφαὶ καὶ παιδεία κατὰ τοὺσ πατρίουσ νόμουσ, καὶ ὑπὲρ γυναικῶν ἄδεια καὶ πίστεισ συμβολαίων, καὶ ξένων ὑποδοχαὶ καὶ θεῶν θεραπεῖαι καὶ πρόσοδοι καὶ χοροὶ καὶ θυμηδίαι, ἔτι δὲ ἐκκλησίαι καὶ βουλευτήρια, ἃ θεῶν ἡ πρεσβυτάτη συνάγει Θέμισ, καὶ πένησιν ἀφορμαὶ βίου καὶ πλουσίοισ ἀπόλαυσισ τῶν ὄντων, καὶ πρεσβύταισ γηροκομηθῆναι καὶ νέοισ ἐν κόσμῳ ζῆν, καὶ τὸ λεγόμενον δὴ τοῦτο πάντα κοινὰ, ὥσπερ τὸ τοῦ ἡλίου φῶσ, ὑφ’ ᾧ σωζόμεθα.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥοδίοισ περὶ ὁμονοίας 11:7)
εὑρεθεῖσα δὲ ὑπὲρ τοιούτων καὶ τηλικούτων μόνη βιωτὸν ἡμῖν πεποίηκε τὸν βίον, τούσ τε ἰδίουσ οἴκουσ καὶ τὰ κοινὰ τῶν πόλεων εἰσ ὁμόνοιαν τὸ καθ’ αὑτὴν ἄγουσα καὶ τὸ διδάξαι καὶ μαθεῖν ἅπασιν ἀεὶ καθιστᾶσα καλὸν, τὴν δὲ ἀλογίαν καὶ τοὺσ θορύβουσ πανταχοῦ φεύγειν τε καὶ μισεῖν πρώτη διδάξασα.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 48:3)
ἔπειτα τί κωλύει κἀμὲ τῶν αὐτῶν τούτων λόγων ἐχόμενον φάσκειν ὅτι καὶ ἡ διαλεκτικὴ διττὴ καὶ οὐχὶ μία ἐστὶν ἁπλῶσ, ἀλλ’ ἡ μὲν οἱά παρακρούεσθαι καὶ ἐξαπατᾶν καὶ χρόνουσ τρίβειν καὶ εἰσ ὑγιὲσ οὐδὲν πάντη τὴν γλῶτταν ἄγουσα, ψυχρά τισ καὶ ἀγεννὴσ καὶ κακοῦργοσ καὶ ἀπατηλὴ καὶ ἀνελεύθεροσ, ἡ δὲ οἱά χαρίεντασ παρέχεσθαι καὶ δεξιούσ;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 110:9)
εἰ δὴ πᾶσα ἐπιστήμη οὕτω τὸ ἔργον εὖ ἐπιτελεῖ, πρὸσ τὸ μέσον βλέπουσα καὶ εἰσ τοῦτο ἄγουσα τὰ ἔργα ὅθεν εἰώθασιν ἐπιλέγειν τοῖσ εὖ ἔχουσιν ἔργοισ ὅτι οὔτ’ ἀφελεῖν ἔστιν οὔτε προσθεῖναι, ὡσ τῆσ μὲν ὑπερβολῆσ καὶ τῆσ ἐλλείψεωσ φθειρούσησ τὸ εὖ, τῆσ δὲ μεσότητοσ σῳζούσησ, οἱ δ’ ἀγαθοὶ τεχνῖται, ὡσ λέγομεν, πρὸσ τοῦτο βλέποντεσ ἐργάζονται·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 2 59:2)
ἐνταῦθα ἀφικνεῖται παῤ αὐτὸν ἐξ Ἀθηνῶν ἡ Πάραλοσ πρέσβεισ ἄγουσα Διόφαντον καὶ Ἀχιλλέα·
(아리아노스, Anabasis, book 3, chapter 6 2:1)
ἦλθ’, ἦλθε χελιδὼν καλὰσ ὡρ͂ασ ἄγουσα, καὶ καλοὺσ ἐνιαυτούσ, ἐπὶ γαστέρα λευκά, κἠπὶ νῶτα μέλαινα, παλάθαν σὺ προκύκλει ἐκ πίονοσ οἴκου οἴνου τε δέπαστρον τυρῶν·
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 8, book 8, chapter 60 1:1)
Κυανόπρῳρα μὲν ναῦσ μενέκτυπον Θησέα δὶσ ἑπτά τ’ ἀγλαοὺσ ἄγουσα κούρουσ Ιαὄνων Κρητικὸν τάμνε πέλαγοσ·
(바킬리데스, Οδεσ ̔Γρεεκ̓, dithyrambs, ode 17 Ηίθεοι [ἢ] Θησεύς 1:1)
ἀναστὰσ Εὐκτήμων ἔλεγ’ ἄλλα τε πολλὰ καὶ διεξῆλθεν πρὸσ ὑμᾶσ ὡσ ἔλαβ’ ἡ τριήρησ τὸ πλοῖον ἡ Μελάνωπον ἄγουσα καὶ Γλαυκέτην καὶ Ἀνδροτίωνα πρεσβευτὰσ ὡσ Μαύσωλον, ὡσ ἔθεσαν τὴν ἱκετηρίαν ὧν ἦν τὰ χρήμαθ’ ἅνθρωποι, ὡσ ἀπεχειροτονήσαθ’ ὑμεῖσ μὴ φίλι’ εἶναι τότε, ἀνέμνησεν ὑμᾶσ, τοὺσ νόμουσ ἀνέγνω καθ’ οὓσ τοῦτον τὸν τρόπον πραχθέντων τῆσ πόλεωσ γίγνεται τὰ χρήματα.
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Τιμοκράτους 15:1)
δὲ καὶ τούτου ἀπάτη, πάνυ ὡραία καὶ πιθανή, κεκοσμημένη κόσμοισπορνικοῖσ, μειδιῶσα καὶ ὑπισχνουμένη πλῆθοσ ἀγαθῶν, ὡσ ἐπ’ αὐτὴν ἄγουσα τὴν εὐδαιμονίαν, ἑώσ ἂν εἰσ τὸ βάραθρον καταβάλῃ λαθοῦσα, εἰσ πολύν τε καὶ ῥυπαρὸν βόρβορον, ἔπειτα ἐάσῃ κυλινδεῖσθαι μετὰ τῶν στεφάνων καὶ τοῦ κροκωτοῦ.
(디오, 크리소토모스, 연설, περὶ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ δ. 133:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION