헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

κἀνταῦθα δὴ πολλὴ καὶ εὐσχήμων ἰσότησ μικροῦ πρὸσ μέγαν καὶ ἀδόξου πρὸσ ἔνδοξον καὶ πένητοσ δὴ πρὸσ πλούσιον καὶ γενναῖον ἀγεννοῦσ, καὶ τὸ τοῦ Ἡσιόδου συμβαίνει, ῥεῖα μὲν γὰρ βριάει, ῥέα δὲ βριάοντα χαλέπτει οὗτοσ ὁ δικαστήσ τε καὶ ἡγεμὼν, ὅπωσ ἂν τὸ δίκαιον ἄγῃ, ὥσπερ πνεῦμα ἐν νηὶ, οὐ δή που πλουσίῳ μὲν μᾶλλον, πένητι δὲ ἧττον χαριζόμενόν τε καὶ παραπέμπον, ἀλλ’ ὅτῳ γένοιτο ἀεὶ, τοῦτον ὁμοίωσ ὠφελοῦν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥώμησ ἐγκώμιον 12:6)
οὐ γὰρ μοχθηροῦ οὐδ’ ἀγεννοῦσ τὸ ὑπερβάλλειν διδόντα καὶ μὴ λαμβάνοντα, ἠλιθίου δέ.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 4 27:1)
πονηρὸσ δὲ ὁ τοῦ πονηροῦ, ὡσαύτωσ δὲ ἐλεύθεροσ μὲν ὁ τοῦ ἐλευθέρου, δοῦλοσ δὲ ὁ τοῦ δούλου, καὶ βασιλικὸσ μὲν ὁ τοῦ βασιλικοῦ καὶ μεγαλόφρονοσ, ταπεινὸσ δὲ ὁ τοῦ ταπεινοῦ καὶ ἀγεννοῦσ.
(디오, 크리소토모스, 연설, περὶ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ δ. 93:1)
ὑπὲρ δὲ τῆσ ψαλτρίασ ἀπάγχεσθαι, καθάρματοσ ἀγεννοῦσ καὶ ζῆν οὐκ ἀξίου, πόσησ αἰσχύνησ;
(디오, 크리소토모스, 연설, πρὸσ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΣ. 66:2)
παρ’ οἷσ δ’ ἂν ᾖ πάντων ἀμέλεια τῶν καλῶν, ἑνὸσ δὲ πράγματοσ ἀγεννοῦσ ἔρωσ, καὶ πρὸσ μόνον τοῦτο ἀποβλέπωσι καὶ περὶ τοῦτο διατρίβωσι πηδῶντεσ καὶ μαινόμενοι καὶ παίοντεσ ἀλλήλουσ καὶ ἀπόρρητα λέγοντεσ καὶ τοὺσ θεοὺσ αὐτοὺσ πολλάκισ λοιδοροῦντεσ καὶ τὰ ὄντα ῥιπτοῦντεσ καὶ γυμνοὶ βαδίζοντεσ ἀπὸ τῆσ θέασ ἐνίοτε, τοῦτ’ ἔστιν αἰσχρὰ πόλεωσ καὶ ἐπονείδιστοσ ἅλωσισ.
(디오, 크리소토모스, 연설, πρὸσ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΣ. 118:3)
τέλοσ δὲ πάντεσ μετὰ τῶν γυναικῶν ἀγωνισάμενοι καὶ κατακοπέντεσ ὑπὸ τοῦ πλήθουσ τὸν ἔνδοξον θάνατον τῆσ ἀγεννοῦσ φιλοζωίασ ἠλλάξαντο.
(디오도로스 시켈로스, Library, book xvii, chapter 84 7:1)
στωμύλου δὲ ἀγεννοῦσ πράγματα αὐτῷ παρέχοντοσ ἔφη·
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, D, Kef. s'. ARKESILAOS 8:4)
τὸ μὲν γὰρ τοὺσ ἀλλοτρίουσ κακῶσ ποιεῖν ἀγεννοῦσ ἔργον πονηρίασ [εἶναι] ὑπελάμβανον, λαμπρὰν δὲ φέρειν ἐπίδειξιν ἡγοῦντο τὴν ἐν τοῖσ οἰκειοτάτοισ ὠμότητα.
(플라비우스 요세푸스, De bello Judaico libri vii, Φλαυίου Ιὠσήπου ἱστορία Ιοὐδαϊκοῦ πολέμου πρὸσ Ῥωμαίουσ βιβλίον ζ. 304:2)
χάριτοσ δὲ Ἀττικῆσ μεστὰσ ἀποφαίνων τὰσ συνουσίασ, ὡσ τοὺσ προσομιλήσαντασ ἀπιέναι μήτε καταφρονήσαντασ ὡσ ἀγεννοῦσ μήτε τὸ σκυθρωπὸν τῶν ἐπιτιμήσεων ἀποφεύγοντασ, παντοίουσ δὲ ὑπ’ εὐφροσύνησ γενομένουσ καὶ κοσμιωτέρουσ παρὰ πολὺ καὶ φαιδροτέρουσ καὶ πρὸσ τὸ μέλλον εὐέλπιδασ.
(루키아노스, (no name) 6:1)
καλῶσ ὑπέμνησασ οὐκ ἀγεννοῦσ οὐδ̓ ἐκείνησ τῆσ πράξεωσ·
(루키아노스, Dialogi meretricii, Λεόντιχοσ, Χηνίδασ και Ὑμνίσ. 2:2)
"καὶ ὁ νῦν πένησ ὁ τοῦ δεῖνοσ, ὁ βουλευσάμενὸσ τι περὶ ἀγεννοῦσ οὕτω τέχνησ, μετ’ ὀλίγον ἅπασι ζηλωτὸσ καὶ ἐπίφθονοσ ἔσῃ, τιμώμενοσ καὶ ἐπαινούμενοσ καὶ ἐπὶ τοῖσ ἀρίστοισ εὐδοκιμῶν καὶ ὑπὸ τῶν γένει καὶ πλούτῳ προὐχόντων ἀποβλεπόμενοσ, ἐσθῆτα μὲν τοιαύτην ἀμπεχόμενοσ," ‐ δείξασα τὴν ἑαυτῆσ·
(루키아노스, Somnium sive vita Luciani, (no name) 7:24)
φαινόμεθά μοι ἀλεκτρυόνοσ ἀγεννοῦσ δίκην πρὶν νενικηκέναι ἀποπηδήσαντεσ ἀπὸ τοῦ λόγου ᾄδειν.
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Θεαίτητος 137:5)
ὃσ δ’ ἂν παίδων τε ἀκηδὴσ γένηται καί, τοῦ θέντοσ τὸν νόμον ἀμελήσασ, ἃ μήτε αὐτὸσ κατέθετο μήτε αὖ πατέρων τισ πατήρ, μὴ πείσασ τὸν θέμενον ἀνέληται, κάλλιστον νόμων διαφθείρων, ἁπλούστατον καὶ οὐδαμῇ ἀγεννοῦσ ἀνδρὸσ νομοθέτημα, ὃσ εἶπεν·
(플라톤, Laws, book 11 4:2)
οὔκ, ἀλλ’ ὥσπερ μάντεσι προσχρῆσθαί τισι, μαντευομένοισ οὐ τέχνῃ ἀλλά τινι δυσχερείᾳ φύσεωσ οὐκ ἀγεννοῦσ λίαν μεμισηκότων τὴν τῆσ ἡδονῆσ δύναμιν καὶ νενομικότων οὐδὲν ὑγιέσ, ὥστε καὶ αὐτὸ τοῦτο αὐτῆσ τὸ ἐπαγωγὸν γοήτευμα, οὐχ ἡδονήν, εἶναι.
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φίληβος 202:3)
ταῦτα δὲ ἡμῖν εἰσ τὴν παρὰ τῶν πολλῶν δόξαν ἐπῆλθεν εἰπεῖν ἐννοήσασιν ἡλίκην ἔχει δύναμιν ἐκ τῶν Τιβερίῳ καὶ Γαϊῴ τοῖσ Γράγχοισ συμπεσόντων, οὓσ κάλλιστα μὲν φύντασ, κάλλιστα δὲ τραφέντασ, καλλίστην δὲ τῆσ πολιτείασ ὑπόθεσιν λαβόντασ, ἀπώλεσεν οὐχ οὕτωσ ἐπιθυμία δόξησ ἄμετροσ, ὡσ φόβοσ ἀδοξίασ ἐκ προφάσεωσ οὐκ ἀγεννοῦσ πεφυκώσ.
(플루타르코스, Agis, chapter 2 4:3)

SEARCH

MENU NAVIGATION