헬라어 문장 내 검색 Language

Ἀριστοτέλησ δ’ ἐν τῷ περὶ ἰχθύων ἀγελαῖον καὶ ἐκτοπιστικὸν εἶναι τὴν θυννίδα.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 7, book 7, chapter 67 1:2)
καὶ μὴν τό γε ζῷον, ὅσον ἥμερον καὶ ἀγελαῖον, σχεδὸν πλὴν γενοῖν δυοῖν πᾶν ἤδη κατακεκερμάτισται.
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Πολιτικός 55:1)
σύννομον γὰρ ἡ φιλία ζῷον οὐκ ἀγελαῖόν ἐστιν οὐδὲ κολοιῶδεσ, καὶ τὸ ἄλλον αὑτὸν ἡγεῖσθαι τὸν φίλον καὶ προσαγορεύειν ἑταῖρον ἕτερον οὐδέν ἐστιν ἢ μέτρῳ φιλίασ τῇ δυάδι χρωμένων.
(플루타르코스, De amicorum multitudine, chapter, section 2 6:2)
"γὰρ τὰ θρέμματα λόγου μὲν οὐ συνίησι διάνοιαν ἔχοντοσ, σιγμοῖσ δὲ καὶ ποππυσμοῖσ ἀμελέσιν ἢ σύριγξι καὶ στρόμβοισ ἐγείρουσι καὶ κατευνάζουσι πάλιν οἱ νέμοντεσ, οὕτωσ, ὅσον ἔνεστι τῇ ψυχῇ φορβαδικὸν καὶ ἀγελαῖον καὶ ἀξύνετον λόγου καὶ ἀνήκοον, μέλεσι καὶ ῥυθμοῖσ;
(플루타르코스, Quaestiones Convivales, book 7, Τίσι μάλιστα χρηστέον ἀκροάμασι παρὰ δεῖπνον. 13:10)

SEARCH

MENU NAVIGATION