헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

οὐδέ γε δεῖ νῦν περιήγησιν γῆσ γράφειν, οὐδ’ οἷσ ἕκαστοι χρῶνται νόμοισ ἀπαριθμεῖν, ἀλλ’ ὑμεῖσ ἅπασι περιηγηταὶ κοινοὶ γεγόνατε, ἀναπετάσαντεσ ἁπάσασ τῆσ οἰκουμένησ τὰσ πύλασ καὶ παρασχόντεσ ἐξουσίαν αὐτόπτασ πάντων τοὺσ θέλοντασ γίγνεσθαι, νόμουσ τε κοινοὺσ ἅπασι τάξαντεσ καὶ τὰ πρόσθεν λόγου μὲν διηγήσει τέρποντα, λογισμῷ δ’ εἰ λαμβάνοι τισ, ἀφόρητα παύσαντεσ, γάμουσ τε κοινοὺσ ποιήσαντεσ καὶ συντάξαντεσ ὥσπερ ἕνα οἶκον ἅπασαν τὴν οἰκουμένην.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥώμησ ἐγκώμιον 30:1)
καὶ παρεσκεύασαν, ὅσοισ ἀφόρητα εἶναι τὰ γινόμενα ἐδόκει, καταλιπόντασ τὴν πατρίδα γυναιξὶν ὁμοῦ καὶ τέκνοισ εἰσ τὰσ πλησίον ἐξοικίζεσθαι πόλεισ, ὑποδεχομένων αὐτοὺσ Λατίνων μὲν διὰ τὸ % ἀσθενέσ, Ἑρνίκων δὲ διὰ τὴν ἔναγχοσ γενομένην αὐτοῖσ ὑπὸ Ῥωμαίων ἰσοπολιτείαν.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 11, chapter 2 4:1)
ἄξιόν γε παρατηρβιν τὰ ὑπὸ τῶν πολλῶν ἐν τοῖσ πένθεσι γιγνόμενα καὶ λεγόμενα καὶ τὰ ὑπὸ τῶν παραμυθουμένων δῆθεν αὐτοὺσ αὖθισ λεγόμενα, καὶ ὡσ ἀφόρητα ἡγοῦνται τὰ συμβαίνοντα σφίσι τε αὐτοῖσ οἱ ὀδυρόμενοι καὶ ἐκείνοισ οὓσ ὀδύρονται, οὐ μὰ τὸν Πλούτωνα καὶ Φερσεφόνην κατ’ οὐδὲν ἐπιστάμενοι σαφῶσ οὔτε εἰ πονηρὰ ταῦτα καὶ λύπησ ἄξια οὔτε εἰ τοὐναντίον ἡδέα καὶ βελτίω τοῖσ παθοῦσι, νόμῳ δὲ καὶ συνηθείᾳ τὴν λύπην ἐπιτρέποντεσ.
(루키아노스, (no name) 1:1)
μυρία γάρ ἐστιν ἀφόρητα ἐλευθέρῳ ἀνδρὶ ἐν αὐταῖσ ἤδη ταῖσ συνουσίαισ γιγνόμενα.
(루키아노스, De mercede, (no name) 13:5)
"οὑχ ὁρῶ γὰρ ὅ τι τὸ ἐπίπονον ἐν ταῖσ τοιαύταισ συνουσίαισ ἐστὶν οὐδ’ ἐπινοῶ ἅτινα ἔφησθα τὰ καματηρὰ καὶ ἀφόρητα.
(루키아노스, De mercede, (no name) 22:4)
ἐνδοιάσαντοσ καὶ ἀποροῦντοσ ‐ οὐ γὰρ εἶχέν τινα, οἶμαι, εἰπεῖν τοιοῦτον ‐ εἶτ’, ἔφη, ὦ γελοῖε, μόνοσ ἀφόρητα πάσχειν νομίζεισ μηδένα ὁρῶν πένθουσ ἄμοιρον;
(루키아노스, (no name) 25:3)
ἐπεὶ δὲ ἐρᾷ καὶ ὡσ φὴσ δακρύει καὶ ἀφόρητα πάσχει ‐ Τί, ὦ Ζεῦ;
(루키아노스, Dialogi deorum, Ἥρα, Ζευσ. 6:5)
"πυθόμενοσ δὲ ὅτι ὁ στρατηγὸσ ὀπτόσ ἐστιν, λαβὼν ἄχρηστα ἱμάτια εὐήτρια καὶ ἀφόρητα ὑποδήματα ἐξέφρησα ἐμαυτόν.
(루키아노스, Lexiphanes, (no name) 9:5)
καὶ μὴν καὶ τοῦ οἰκήματοσ ἡ δυσοσμία καὶ τὸ πνῖγοσ, ἐν ταὐτῷ πολλῶν δεδεμένων καὶ ἐστενοχωρημένων ^ καὶ μόλισ ἀναπνεόντων, καὶ τοῦ σιδήρου ὁ ψόφοσ καὶ ὕπνοσ ὀλίγοσ ‐ ταῦτα πάντα χαλεπὰ ἦν καὶ ἀφόρητα οἱῴ ἀνδρὶ ἐκείνων ἀήθει καὶ ἀμελετήτῳ πρὸσ οὕτω σκληρὰν τὴν δίαιταν.
(루키아노스, Toxaris vel amicitia, (no name) 28:5)

SEARCH

MENU NAVIGATION