헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

Ἡ σαμβύκη δ’ ἐπαχθεῖσα τοῦ τείχουσ ᾗ τὸ τῆσ Ἴσιδοσ ἱερόν ἐστιν, ἐφόβει μάλιστα, βέλη τε πολλὰ ὁμοῦ καὶ κριοὺσ καὶ ἀκόντια ἀφιεῖσα.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 4 6:1)
τέταται γὰρ ὑπὲρ τῆσ θαλάττησ, ἄνθοσ ὡρ́ασ ἀφιεῖσα διηνεκὲσ, ὥσπερ οὐ κατὰ μικρὸν πολισθεῖσα, ἀλλ’ εἰσάπαξ ἀνασχοῦσα τῆσ γῆσ, οὐ πρὸσ ἀνάγκην οὐδ’ ἠπειγμένον τὸ μέγεθοσ παρεχομένη, ἀλλὰ πανταχοῦ πολλὴ καὶ παραπλησία.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Σμυρναϊκὸσ πολιτικός 3:5)
Μαρτυρίαι ἐπειδὴ τοίνυν ἐτελεύτησεν, ἦλθον ὡσ τοὺσ ἐξηγητάσ, ἵνα εἰδείην ὅ τι με χρὴ ποιεῖν περὶ τούτων, καὶ διηγησάμην αὐτοῖσ ἅπαντα τὰ γενόμενα, τήν τε ἄφιξιν τὴν τούτων καὶ τὴν εὔνοιαν τῆσ ἀνθρώπου, καὶ ὡσ εἶχον αὐτὴν ἐν τῇ οἰκίᾳ, καὶ ὡσ διὰ τὸ κυμβίον, οὐκ ἀφιεῖσα, τελευτήσειεν.
(데모스테네스, Speeches 41-50, Κατὰ Εὐέργου καὶ Μνησιβούλου Ψευδομαρτυριῶν 86:4)
Ἡ δὲ γυνὴ περὶ ἧσ πρὸ τούτων εἴπομεν, ἡ τὸν προφήτην διατρέφουσα, τοῦ παιδὸσ αὐτῇ καταπεσόντοσ εἰσ νόσον, ὡσ καὶ τὴν ψυχὴν ἀφεῖναι καὶ δόξαι νεκρόν, ἀνακλαιομένη καὶ ταῖσ τε χερσὶν αὑτὴν αἰκιζομένη καὶ φωνὰσ οἱάσ ὑπηγόρευε τὸ πάθοσ ἀφιεῖσα κατῃτιᾶτο τῆσ παρ’ αὐτῇ παρουσίασ τὸν προφήτην ὡσ ἐλέγξαντα τὰσ ἁμαρτίασ αὐτῆσ καὶ διὰ τοῦτο τοῦ παιδὸσ τετελευτηκότοσ.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 8 407:1)
ἀποθανοῦσα γὰρ μυῖα τέφρασ ἐπιχυθείσησ ἀνίσταται καὶ παλιγγενεσία τισ αὐτῇ καὶ βίοσ ἄλλοσ ἐξ ὑπαρχῆσ γίνεται, ὡσ ἀκριβῶσ πεπεῖσθαι πάντασ, ὅτι κἀκείνων ἀθάνατόσ ἐστιν ἡ ψυχή, εἴ γε καὶ ἀπελθοῦσα ἐπανέρχεται πάλιν καὶ γνωρίζει καὶ ἐπανίστησι τὸ σῶμα καὶ πέτεσθαι τὴν μυῖαν ποιεῖ, καὶ ἐπαληθεύει τὸν περὶ Ἑρμοτίμου τοῦ Κλαζομενίου μῦθον, ὅτι πολλάκισ ἀφιεῖσα αὐτὸν ἡ ψυχὴ ἀπεδήμει καθ’ ἑαυτήν, εἶτα ἐπανελθοῦσα ἐπλήρου αὖθισ τὸ σῶμα καὶ ἀνίστα τὸν Ἑρμότιμον.
(루키아노스, Muscae Encomium, (no name) 7:3)
τελευταῖα δὲ ἐν τῇ γραφῇ Πενθεσίλειά τε ἀφιεῖσα τὴν ψυχὴν καὶ Ἀχιλλεὺσ ἀνέχων ἐστὶν αὐτήν·
(파우사니아스, Description of Greece, Ἠλιακῶν Α, chapter 11 9:2)
τὸ κατ’ ἐνιαυτὸν ὕδωρ ἐκαρποῦτ’ ἐκ Διόσ, οὐχ ὡσ νῦν ἀπολλῦσα ῥέον ἀπὸ ψιλῆσ τῆσ γῆσ εἰσ θάλατταν, ἀλλὰ πολλὴν ἔχουσα καὶ εἰσ αὐτὴν καταδεχομένη, τῇ κεραμίδι στεγούσῃ γῇ διαταμιευομένη, τὸ καταποθὲν ἐκ τῶν ὑψηλῶν ὕδωρ εἰσ τὰ κοῖλα ἀφιεῖσα κατὰ πάντασ τοὺσ τόπουσ παρείχετο ἄφθονα κρηνῶν καὶ ποταμῶν νάματα, ὧν καὶ νῦν ἔτι ἐπὶ ταῖσ πηγαῖσ πρότερον οὔσαισ ἱερὰ λελειμμένα ἐστὶν σημεῖα ὅτι περὶ αὐτῆσ ἀληθῆ λέγεται τὰ νῦν.
(플라톤, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, Κριτίας 36:1)
ἐπὶ τοῖσ ἀναγκαίοισ πάθεσιν ἀφιεῖσα φωνήν.
(플루타르코스, De sollertia animalium, chapter, section 19 11:1)
"τήν τε γὰρ καρύαν οὕτωσ ὠνόμασαν, ὅτι πνεῦμα βαρὺ καὶ καρωτικὸν ἀφιεῖσα λυπεῖ τοὺσ ὑπ’ αὐτῆσ παρακεκλιμένουσ·
(플루타르코스, Quaestiones Convivales, book 3, Εἰ χρηστέον ἀνθίνοισ στεφάνοισ παρὰ πότον. 10:8)

SEARCH

MENU NAVIGATION