헬라어 문장 내 검색 Language

ἐγὼ δὲ συστείλασ γε τοὺσ ἀλλᾶντασ εἶτ’ ἀφήσω κατὰ κῦμ’ ἐμαυτὸν οὔριον, κλάειν σε μακρὰ κελεύσασ.
(아리스토텔레스, Agon, antepirrheme22)
μὰ τὴν Ἀφροδίτην ἥ μ’ ἔλαχε κληρουμένη, μὴ ’γώ σ’ ἀφήσω.
(아리스토파네스, Ecclesiazusae, Lyric-Scene, antistrophe 2 1:32)
ὡσ οὐκ ἀφήσω σ’ οὐδέποτ’.
(아리스토파네스, Ecclesiazusae, Lyric-Scene, antistrophe 2 3:25)
ἀλλ’ οὐκ ἀφήσω μὰ Δία σ’.
(아리스토파네스, Ecclesiazusae, Lyric-Scene, antistrophe 2 4:10)
ληρεῖσ ἔχων οὐ γάρ σ’ ἀφήσω.
(아리스토파네스, Frogs, Lyric-Scene 1:9)
τὴν δ’ ἐγὼ οὐκ ἀφήσω.
(아리스토파네스, Thesmophoriazusae, Choral, antistrophe 17)
ἢν γὰρ καταλάβω ἐγώ, ἔλεγε τὰ γράμματα, τὰ ἱερὰ τὰ ἐν Αἰγύπτῳ καλῶσ κατεσκευασμένα καὶ τὰ ἡρῷα τὰ Ἡφαιστίωνοσ, εἴ τέ τι πρότερον ἡμάρτηκασ, ἀφήσω σε τούτου, καὶ τὸ λοιπόν, ὁπηλίκον ἂν ἁμάρτῃσ, οὐδὲν πείσῃ ἐξ ἐμοῦ ἄχαρι.
(아리아노스, Anabasis, book 7, chapter 23 8:3)
’ Κίνδων δὲ ὁ ὀψοφάγοσ καὶ Δημύλοσ ὀψοφάγοσ δὲ καὶ οὗτοσ γλαύκου παρατεθέντοσ, ἄλλου δ’ οὐδενόσ, ὁ μὲν τὸν ὀφθαλμὸν κατελάβετο, καὶ ὁ Δημύλοσ ἐπὶ τὸν ἐκείνου ὀφθαλμὸν ἐπιβαλὼν ἐβιάζετο φωνῶν ἄφεσ καὶ ἀφήσω.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 8, book 8, chapter 35 1:2)
οὐκ ἐπειδὴ τῷ δήμῳ συμβουλεύειν ἤρξατο, ὡσ μήποτε ὤφελεν ‐ ἀφήσω γὰρ αὐτοῦ τὰ ἴδια·
(디나르코스, 연설, Κατὰ Δημοσθένους 37:1)
ἀλλὰ γὰρ τὸ μὲν εὐχαριστεῖν τῷ μεταβάλλοντι τὰ πράγματα χρόνῳ καὶ τὸ τοὺσ τὰ κράτιστα προαιρουμένουσ ἐπαινεῖν καὶ τὸ τὰ μέλλοντα ἐκ τῶν γεγονότων εἰκάζειν καὶ πάντα τὰ παραπλήσια τούτοισ, ἃ κἂν ὁ τυχὼν εἰπεῖν δύναιτο, ἀφήσω, ἐξ ὧν δ’ ἂν ἔτι μείζω λάβοι τὰ κρείττονα ἰσχύν, ταῦτα πειράσομαι λέγειν, ὑπόθεσιν τοῦ λόγου κοινὴν καὶ φιλάνθρωπον καὶ πλεῖστα δυναμένην ὠφελῆσαι λαβών.
(디오니시오스, De antiquis oratoribus, chapter 41)
ὃν οὐ καταισχυνῶ δοῦλον παρασχὼν θάνατον, ἀλλ’ ἐλευθέρωσ ψυχὴν ἀφήσω, Μενέλεων δὲ τείσομαι.
(에우리피데스, episode, anapests 5:7)
οὔτοι σιωπῶσ’ εἶτα μέμψομαί ποτε τὴν νῦν σιωπὴν ὡσ ἐσιγήθη κακῶσ, οὐδ’ ὡσ ἀχρεῖον τὰσ γυναῖκασ εὖ λέγειν δείσασ’ ἀφήσω τῷ φόβῳ τοὐμὸν καλόν.
(에우리피데스, Suppliants, episode, iambic13)
μέλλων σ’ ἐρωτᾶν, ἡνίκ’ ἐξήντλεισ στρατῷ γόουσ, ἀφήσω·
(에우리피데스, Suppliants, episode1)
εἴ κ’ ἔτι σ’ ἀφραίνοντα κιχήσομαι ὥσ νύ περ ὧδε, μηκέτ’ ἔπειτ’ Ὀδυσῆϊ κάρη ὤμοισιν ἐπείη, μηδ’ ἔτι Τηλεμάχοιο πατὴρ κεκλημένοσ εἰήν, εἰ μὴ ἐγώ σε λαβὼν ἀπὸ μὲν φίλα εἵματα δύσω, χλαῖνάν τ’ ἠδὲ χιτῶνα, τά τ’ αἰδῶ ἀμφικαλύπτει, αὐτὸν δὲ κλαίοντα θοὰσ ἐπὶ νῆασ ἀφήσω πεπλήγων ἀγορῆθεν ἀεικέσσι πληγῇσιν.
(호메로스, 일리아스, Book 2 23:10)
σὲ τοιγαροῦν, ὦ Δύσπαρι, οὐκ ἀφήσω ποτὲ ἀπὸ τῶν χειρῶν.
(루키아노스, Dialogi mortuorum, Αἰακὸσ, Πρωτεσίλεωσ, Μενέλαοσ, καὶ Πάρισ. 2:9)

SEARCH

MENU NAVIGATION