헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

παραπληγίη δὲ πάρεσισ μὲν ἁφῆσ καὶ κινήσιοσ, ἀλλὰ μέρεοσ, ἢ χειρὸσ, ἢ σκέλεοσ · παράλυσισ δὲ ὡσ ἐπίπαν κινήσιοσ μοῦνον, ἐνεργείησ τε πάρεσισ· ἢν δὲ ἁφὴ ἐκλείπῃ μούνη κοτέ,‐‐ σπάνιον δὲ τὸ τοιόνδε,‐‐ ἀναισθησίη μᾶλλον ἢ πάρεσισ κικλήσκεται· ἢν δὲ ἀπόπληκτον ὁ Ἱπποκράτησ εἴπῃ σκέλοσ τὸ κατ’ ἴξιν, ὡσ νεκρῶδεσ, τὸ ἀχρεῖον καὶ τὸ ἀναλδὲσ θέλει φράσαι.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ΑΡΕΤΑΙΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΧΡΟΝΙΩΝ ΠΑΘΩΝ, Κεφ. ισ’. Περὶ Καχεξίησ.98)
τὰ μέν γε σιναρὰ σπᾶται πάντα πατάγῳ, χεῖλοσ ἀμειδὲσ, ἀκίνητον ἢν λαλῇ, βλέφαρον οὐκ ἐπίτροχον, ὀφθαλμὸσ ἀτενὴσ, ἀναίσθητοσ ἡ ἁφή· τὰ δὲ ὑγιέα λαλεῖ, καταμύει, αἰσθάνεται , γελᾷ.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ΑΡΕΤΑΙΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΧΡΟΝΙΩΝ ΠΑΘΩΝ, Κεφ. ισ’. Περὶ Καχεξίησ.140)
σηπεδὼν δὲ ἀπὸ τοῦ ἕλκεοσ Ῥέει οὔτε αὐτέῃσι φορητὴ, ἀγριαίνει ψαύσεσί τε καὶ φαρμάκοισι , καὶ χαλεπαίνει πωσ καὶ ἰητρίῃ· φλέβεσ δὲ ἐν ὑστέρῃ ἐσ ὄγκον αἴρονται ξὺν περιτάσεσι τῶν πέλασ· ἔστι δὲ πεπνυμένοισι οὐκ ἄσημον τῇ ἁφῇ.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ΑΡΕΤΑΙΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΧΡΟΝΙΩΝ ΠΑΘΩΝ, Κεφ. ιγ’. Περὶ Ἐλέφαντοσ.283)
ἐπεὶ καὶ τῶν περὶ τὸ γευστὸν οὐ περὶ πᾶσαν ἡδονὴν ἐπτόηται τὰ θηρία, οὐδ’ ὅσων τῷ ἄκρῳ τῆσ γλώττησ ἡ αἴσθησισ, ἀλλ’ ὅσων τῷ φάρυγγι, καὶ ἐοίκεν ἁφῇ μᾶλλον ἢ γεύσει τὸ πάθοσ.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 3 67:3)
οὔτε γὰρ ἅπασι ταὐτὰ φαίνεσθαι οὔτε ταὐτῷ ἀεὶ ταὐτά, ἀλλὰ πολλάκισ τἀναντία κατὰ τὸν αὐτὸν χρόνον ἡ μὲν γὰρ ἁφὴ δύο λέγει ἐν τῇ ἐπαλλάξει τῶν δακτύλων ἡ δ’ ὄψισ ἕν·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 4 171:1)
καθ’ αὑτὰ δὲ συνεχῆ ὅσα μὴ ἁφῇ ἕν·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 5 70:3)
πάντων γὰρ ὅσα πλείω μέρη ἔχει καὶ μὴ ἔστιν οἱο͂ν σωρὸσ τὸ πᾶν ἀλλ’ ἔστι τι τὸ ὅλον παρὰ τὰ μόρια, ἔστι τι αἴτιον, ἐπεὶ καὶ ἐν τοῖσ σώμασι τοῖσ μὲν ἁφὴ αἰτία τοῦ ἓν εἶναι τοῖσ δὲ γλισχρότησ ἤ τι πάθοσ ἕτερον τοιοῦτον.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 8 70:2)
τό τε γὰρ συνεχὲσ ἢ ἁπλῶσ ἢ μάλιστά γε τὸ φύσει καὶ μὴ ἁφῇ μηδὲ δεσμῷ καὶ τούτων μᾶλλον ἓν καὶ πρότερον οὗ ἀδιαιρετωτέρα ἡ κίνησισ καὶ μᾶλλον ἁπλῆ·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 10 3:3)
ἐν οἷσ δὲ μὴ ἔστιν ἁφή, οὐκ ἔστι σύμφυσισ ἐν τούτοισ·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 11 206:2)
οὐσίαι δὲ τρεῖσ, ἡ μὲν ὕλη τόδε τι οὖσα τῷ φαίνεσθαι ὅσα γὰρ ἁφῇ καὶ μὴ συμφύσει, ὕλη καὶ ὑποκείμενον, ἡ δὲ φύσισ τόδε τι καὶ ἕξισ τισ εἰσ ἥν·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 12 22:3)
ἔτι τὰ μὲν ἁφῇ ἐστὶν ἓν τὰ δὲ μίξει τὰ δὲ θέσει·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 13 130:1)
αὗται δ’ εἰσὶν ἁφὴ καὶ γεῦσισ.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 3 143:1)
διὸ καὶ ηὔξατό τισ ὀψοφάγοσ ὢν τὸν φάρυγγα αὑτῷ μακρότερον γεράνου γενέσθαι, ὡσ ἡδόμενοσ τῇ ἁφῇ.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 3 144:1)
οὐ γὰρ περὶ πᾶν τὸ σῶμα ἡ τοῦ ἀκολάστου ἁφή, ἀλλὰ περί τινα μέρη.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 3 147:1)
ἢν ἡδί μ’ ἀφῇ.
(아리스토파네스, Ecclesiazusae, Lyric-Scene, antistrophe 2 4:9)

SEARCH

MENU NAVIGATION