헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

ἀκύρου δ’ οἶμαι καὶ ἀδυνάτου ἔτι ὄντοσ κρῖναι τὸν ὄντωσ εὔνουν καὶ μή, τὸν ἐρῶντα σωφρονίζει, καὶ τοὺσ τῆσ φιλίασ λόγουσ εἰσ τὴν φρονοῦσαν καὶ πρεσβυτέραν ἡλικίαν ἀναβάλλεται·
(아이스키네스, 연설, κατὰ Τιμάρχου, section 1394)
εἰ δ’ ἦν ἀναγκαῖον ῥηθῆναι, οὐ Δημοσθένουσ ἦν ὁ λόγοσ, ἀλλ’ ἀνδρὸσ στρατηγοῦ μεγάλα μὲν τὴν πόλιν ἀγάθ’ εἰργασμένου, λέγειν δὲ ἀδυνάτου καὶ τὴν τῶν ἀντιδίκων διὰ τοῦτο ἐζηλωκότοσ φύσιν, ὅτι σύνοιδεν ἑαυτῷ μὲν οὐδὲν ὧν διαπέπρακται δυναμένῳ φράσαι, τὸν δὲ κατήγορον ὁρᾷ δυνάμενον καὶ τὰ μὴ πεπραγμένα ὑπ’ αὐτοῦ παριστάναι τοῖσ ἀκούουσιν ὡσ διῴκησεν.
(아이스키네스, 연설, κατὰ Κτησιφῶντος, section 2291)
τοῖσ δὲ Καρχηδονίοισ ἀρχομένου μὲν τοῦδε τοῦ ἔργου καταφρόνησισ ἦν ὡσ χρονίου τε καὶ μακροῦ καὶ ἴσωσ ἀδυνάτου·
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 18 5:5)
τὸν οὖν αἰσχρὸν καλῶσ δυνάμενον λέγειν ὅτε τοῦ καλλίστου, λέγειν δὲ ἀδυνάτου, πρότερον τίθησι, τὸν ἅμα καλὸν καὶ ῥήτορα εἰκότωσ καὶ ἀκολούθωσ φησὶ μᾶλλον θαυμασθῆναι παρὰ τοὺσ λόγουσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 104:11)
ὥστ’ εἰ ὅτι μάλιστα μὴ δεῖ μὲν παραληρεῖν, ὡσ σὺ φῂσ, ἐκ δὲ τῆσ τοῦ λόγου ῥύμησ καὶ τὸ τοιοῦτον ἐπέρχεται, τί τῆσ ἀδυνάτου συμβουλῆσ πλέον;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ τοῦ παραφθέγματος 31:17)
ἡμεῖσ δὲ νῦν εἰλήφαμεν ὡσ ἀδυνάτου ὄντοσ ἅμα εἶναι καὶ μὴ εἶναι, καὶ διὰ τούτου ἐδείξαμεν ὅτι βεβαιοτάτη αὕτη τῶν ἀρχῶν πασῶν.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 4 62:2)
εἰ τοίνυν ἀνάγκη, ἐξ οὗ ἐστιν, εἰ καὶ ἀεὶ ἔστι, κἄν, εἰ ἐγένετο, ἐκ τούτου γίγνεσθαι, γίγνεται δὲ πᾶν ἐκ τοῦ δυνάμει ὄντοσ τοῦτο ὃ γίγνεται οὐ γὰρ ἂν ἐγένετο ἐκ τοῦ ἀδυνάτου οὐδὲ ἦν, τὸ δὲ δυνατὸν ἐνδέχεται καὶ ἐνεργεῖν καὶ μή, εἰ καὶ ὅτι μάλιστα ἀεὶ ἔστιν ὁ ἀριθμὸσ ἢ ὁτιοῦν ἄλλο ὕλην ἔχον, ἐνδέχοιτ’ ἂν μὴ εἶναι, ὥσπερ καὶ τὸ μίαν ἡμέραν ἔχον καὶ τὸ ὁποσαοῦν ἔτη·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 14 31:3)
ἐπεὶ δὲ οὔτε πραχθῆναι οἱο͂́ν τε οὔτε πεπρᾶχθαι τὰ ἀδύνατα ἀλλὰ τὰ δυνατά, οὐδὲ τὰ μὴ γενόμενα ἢ μὴ ἐσόμενα οὐχ οἱο͂́ν τε τὰ μὲν πεπρᾶχθαι, τὰ δὲ πραχθήσεσθαι, ἀναγκαῖον καὶ τῷ συμβουλεύοντι καὶ τῷ δικαζομένῳ καὶ τῷ ἐπιδεικτικῷ ἔχειν προτάσεισ περὶ δυνατοῦ καὶ ἀδυνάτου, καὶ εἰ γέγονεν ἢ μή, καὶ εἰ ἔσται ἢ μή.
(아리스토텔레스, 수사학, Book 1, chapter 3 8:1)
καὶ τὸ δυνατὸν τοῦ ἀδυνάτου·
(아리스토텔레스, 수사학, Book 1, chapter 7 35:4)
προσήκειν δὲ οἰόνται πολυωρεῖσθαι ὑπὸ τῶν ἡττόνων κατὰ γένοσ, κατὰ δύναμιν, κατ’ ἀρετήν, καὶ ὅλωσ ἐν ᾧ ἂν αὐτὸσ ὑπερέχῃ πολύ, οἱο͂ν ἐν χρήμασιν ὁ πλούσιοσ πένητοσ καὶ ἐν τῷ λέγειν ῥητορικὸσ ἀδυνάτου εἰπεῖν καὶ ἄρχων ἀρχομένου καὶ ἄρχειν ἄξιοσ οἰόμενοσ τοῦ ἄρχεσθαι ἀξίου·
(아리스토텔레스, 수사학, Book 2, chapter 2 7:1)
τὰ γὰρ ἐναντία τῶν εἰρημένων ἐκ τῶν ἐναντίων φανερά ἐστιν, οἱο͂ν πένητοσ καὶ ἀτυχοῦσ ἦθοσ καὶ ἀδυνάτου.
(아리스토텔레스, 수사학, Book 2, chapter 17 6:3)
πᾶσι γὰρ ἀναγκαῖον τῷ περὶ τοῦ δυνατοῦ καὶ ἀδυνάτου προσχρῆσθαι ἐν τοῖσ λόγοισ, καὶ τοὺσ μὲν ὡσ ἔσται τοὺσ δὲ ὡσ γέγονε πειρᾶσθαι δεικνύναι.
(아리스토텔레스, 수사학, Book 2, chapter 18 3:1)
πρῶτον μὲν οὖν περὶ δυνατοῦ καὶ ἀδυνάτου λέγωμεν.
(아리스토텔레스, 수사학, Book 2, chapter 19 1:1)
περὶ δὲ ἀδυνάτου δῆλον ὅτι ἐκ τῶν ἐναντίων τοῖσ εἰρημένοισ ὑπάρχει.
(아리스토텔레스, 수사학, Book 2, chapter 19 15:1)
περὶ μὲν οὖν δυνατοῦ καὶ ἀδυνάτου, καὶ πότερον γέγονεν ἢ οὐ γέγονεν καὶ ἔσται ἢ οὐκ ἔσται, ἔτι δὲ περὶ μεγέθουσ καὶ μικρότητοσ τῶν πραγμάτων, εἰρήσθω ταῦτα.
(아리스토텔레스, 수사학, Book 2, chapter 19 27:3)

SEARCH

MENU NAVIGATION