헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

οἱ δέ, ὑπὲρ τὴν σφετέραν ἀξίωσιν ἀδοκήτου τῆσ χάριτοσ αὐτοῖσ γενομένησ, ἐξεθείαζον αὐτόν, καὶ στῖφοσ ἄλλο καρτερώτερον τοῦ δήμου τόδε τῷ Καίσαρι προσγεγένητο δι’ ἑνὸσ πολιτεύματοσ.
(아피아노스, The Civil Wars, book 2, chapter 2 6:5)
" ἀδοκήτου δ’ αὐτοῖσ ἅμα καὶ τοῦδε καὶ φιλανθρώπου φανέντοσ, αἰδὼσ αὐτίκα πᾶσιν ἐνέπιπτεν καὶ λογισμὸσ μετὰ ζήλου, εἰ δόξουσι μὲν αὐτοὶ καταλιπεῖν σφῶν τὸν αὐτοκράτορα ἐν μέσοισ τοσοῖσδε πολεμίοισ, θριαμβεύσουσι δ’ ἀνθ’ αὑτῶν ἕτεροι καὶ σφεῖσ τῶν ἐν Λιβύῃ κερδῶν ἐκπεσοῦνται, μεγάλων ἔσεσθαι νομιζομένων, ἐχθροί τε ὁμοίωσ αὐτοῦ τε Καίσαροσ ἔσονται καὶ τῶν πολεμίων.
(아피아노스, The Civil Wars, book 2, chapter 13 6:7)
θαυμαζόμενοσ δὲ ὁ Καῖσαρ ἐπὶ τῷδε ὀξέωσ οὕτωσ ἐξ ἀδοκήτου διωρθωμένῳ πολλὰ τῆσ πολιτείασ ἐφίει τοῖσ ἐτησίοισ ἄρχουσι διοικεῖν κατὰ τὰ πάτρια, καὶ γραμματεῖα, ὅσα τῆσ στάσεωσ σύμβολα, ἔκαιε, καὶ τὴν ἐντελῆ πολιτείαν ἔλεγεν ἀποδώσειν, εἰ παραγένοιτο ἐκ Παρθυαίων Ἀντώνιοσ·
(아피아노스, The Civil Wars, book 5, chapter 13 10:5)
τούτουσ δὴ τοὺσ ἄνδρασ οἱ Σαβῖνοι δείσαντεσ ἐκ τοῦ ἀδοκήτου σφίσιν ἐπιφαινομένουσ οὐθὲν ἔτι γενναῖον ἔργον ἀπεδείξαντο, ἀλλ’ ὡσ κατεστρατηγημένοι ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν καὶ συμφορᾷ πεπληγότεσ ἀμάχῳ σώζειν ἑαυτοὺσ ἄλλοι κατ’ ἄλλασ ὁδοὺσ ἐπειρῶντο, κἂν τούτῳ μάλιστα πολὺσ αὐτῶν φόνοσ ἐγένετο διωκομένων ὑπὸ τῆσ Ῥωμαϊκῆσ ἵππου καὶ πανταχόθεν ἀποκλειομένων·
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, book 3, chapter 64 3:1)
στρατιωτικὴν γὰρ οὔτε ὁρῶ συμμαχίαν ἡμῖν οὐδεμίαν συνεστῶσαν οὔτ’, εἰ φανείη τισ ἐκ τοῦ ἀδοκήτου, παραινέσαιμ’ ἂν ὑμῖν παραδέξασθαι αὐτὴν τοῖσ τείχεσι προχείρωσ, πολλὰσ ἄλλασ ἐπιστάμενοσ πόλεισ ταῖσ εἰσαχθείσαισ ἐπὶ φυλακῇ στρατιαῖσ δεδουλωμένασ.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 6, chapter 53 5:1)
ἔταξαν δὲ καὶ πρὸ τῆσ πόλεωσ τρίτον ἐκ δυεῖν ταγμάτων τῶν ἐν ἀκμῇ στρατόν, φύλακα τῆσ χώρασ ἐσόμενον, εἴ τισ ἑτέρα δύναμισ πολεμίων ἐκ τοῦ ἀδοκήτου φανείη·
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 9, chapter 5 4:1)
Αἱ δὲ φρένεσ ἄλλωσ οὔνομα ἔχουσι τῇ τύχῃ κεκτημένον καὶ τῷ νόμῳ, τῷ δ’ ἐόντι οὒκ, οὐδὲ τῇ φύσει, οὐδὲ οἶδα ἔγωγε τίνα δύναμιν ἔχουσιν αἱ φρένεσ ὥστε φρονέειν τε καὶ νοέειν, πλὴν εἴ τι ὥνθρωποσ ὑπερχαρείη ἐξ ἀδοκήτου ἢ ἀνιηθείη, πηδῶσι καὶ ἅλσιν παρέχουσιν ὑπὸ λεπτότητοσ καὶ ὅτι ἀνατέτανται μάλιστα ἐν τῷ σώματι, καὶ κοιλίην οὐκ ἔχουσι πρὸσ ἣν δέξονται ἢ ἀγαθὸν ἢ κακὸν προσππτον, ἀλλ’ ὑπ’ ἀμφοτέρων τούτων τεθορύβηνται διὰ τὴν ἀσθενείην τῆσ φύσιοσ‧ ἐπεὶ αἰσθάνονταί γε οὐδενὸσ πρότερον τῶν ἐν τῷ σώματι ἐόντων, ἀλλὰ μάτην τοῦτο τὸ οὔνομα ἔχουσι καὶ τὴν αἰτίην, ὥσπερ τὰ πρὸσ τῇ καρδίῃ ἅπερ ὦτα καλέεται, οὐδὲν ἐσ τὴν ἀκοὴν ξυμβαλλόμενα.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΙΕΡΗΣ ΝΟΥΣΟΥ., 17.2)
οὔτε τὸ καθ’ ἡμέραν γινόμενον καὶ πᾶσιν ἔναυλον ἤδη ὂν τοῖσ πλησιάζειν μέλλουσι πρὶν ἢ θεάσασθαι, τοσοῦτον ἔμελλε παρέξεσθαι φόβον ὥστε φεύγειν, ὡσ ἂν εἰ ἐξ ἀδοκήτου προσέπεσε.
(스트라본, 지리학, Book 7, chapter 2 2:13)

SEARCH

MENU NAVIGATION