헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

φιλίαν τε καὶ συμμαχίαν ἡμῖν προφέρουσιν, ὥσπερ οὐκ ἐγκαλοῦσιν ἀλλ’ ἐγκαλουμένοισ ἀπεκρίνασθε μὴ νομίζειν συμφέρειν τοῖσ Ῥωμαίων πράγμασι βλάπτεσθαι Νικομήδη οἱᾶ́περ αὐτὸν ἀδικούμενον.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 3 1:6)
ὅλωσ μὲν γὰρ οὐκ ἔστι φέρειν ἀδικούμενον, τὸ δ’ ὑφ’ ὧν ἥκιστα ἐχρῆν ἀπαραίτητον τὴν ὀργὴν παρίστησι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Λευκτρικὸσ β# ὑπὲρ Θηβαίων πρῶτος 12:3)
ἐπεὶ δ’ ἀνάγκη τὸν ἀδικούμενον βλάπτεσθαι καὶ ἑκουσίωσ βλάπτεσθαι, αἱ μὲν βλάβαι ἐκ τῶν πρότερον φανεραί εἰσιν·
(아리스토텔레스, 수사학, Book 1, chapter 13 6:1)
καὶ τὸ ἀνέχεσθαι ἀδικούμενον.
(아리스토텔레스, 수사학, Book 1, chapter 13 18:1)
ἐπ’ ἄμφω γὰρ τὸν ἀδικούμενον καταφεύγειν.
(아리스토텔레스, 수사학, Book 3, chapter 11 5:2)
πραύνεται γὰρ ὁ τῶν ἠδικημένων θυμόσ, ἐπειδὰν ὁ τὴν αἰτίαν ἔχων μὴ φιλονικῇ, κριτὴν δὲ ποιῇ τῆσ εἰσ αὑτὸν φιλανθρωπίασ τὸν ἀδικούμενον.
(데마데스, On the Twelve Years, Ὑπὲρ τῆσ δωδεκαετίας 30:1)
πρῶτον μὲν γὰρ Νικίου τοῦ κήρυκοσ ἁρπασθέντοσ ἐκ τῆσ χώρασ τῆσ ἐμῆσ, οὐχ ὅτι τοῖσ παρανομοῦσιν ἐπετιμήσατε τὴν δίκην, ἀλλὰ τὸν ἀδικούμενον εἱρ́ξατε δέκα μῆνασ·
(데모스테네스, Speeches 11-20, Ἐπιστολὴ Φιλίππου 4:1)
" τί δύσκολον, "τὸ τὰ ἀπόρρητα σιωπῆσαι, καὶ σχολὴν εὖ διαθέσθαι, καὶ ἀδικούμενον [δύνασθαι] φέρειν.
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, ΒΙΩΝ ΚΑΙ ΓΝΩΜΩΝ ΤΩΝ ΕΝ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΙ ΕΥΔΟΚΙΜΗΣΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΕΙΣ ΔΕΚΑ ΤΟ ΠΡΩΤΟΝ, Kef. g'. XILWN 2:4)
ἁμαρτάνουσα δέ τι δικαστὴν τὸν ἀδικούμενον ἐλάμβανε καὶ τοῦ μεγέθουσ τῆσ τιμωρίασ κύριον.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, book 2, chapter 25 9:1)
κραυγῆσ δὲ καὶ ἀγανακτήσεωσ ἐξ ἁπάντων ἐπὶ τούτῳ γενομένησ σιωπῆσαι κελεύσασ αὐτοὺσ ἠξίου μηδὲν ἄχθεσθαι μηδὲ ἀγανακτεῖν πρὸσ τὸν λόγον, ἀλλ’ εἴ τι δίκαιον εἰπεῖν ἔχει Ταρκύνιοσ, καλεῖν αὐτὸν καὶ διδαχθέντασ, ἐάν τ’ ἀδικούμενον εὑρ́ωσιν ἐάν τ’ ἐπιτηδειότερον ἄρχειν, ἐκείνῳ παραδοῦναι τὴν τῆσ πόλεωσ προστασίαν·
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 4, chapter 37 5:1)
τὸ γὰρ ἀδικούμενον ἀεὶ πολέμιον εἶναι τῷ πλημμελοῦντι φύσει.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 8, chapter 9 4:5)
εἶτ’ ἐὰν μὲν ἀφανίσῃ τισ ἀνθρώπου παρακαταθήκην ἢ διαθῆται κακῶσ, πονηρὸσ εἶναι δοκεῖ καὶ ἄπιστοσ, εἰ δέ τισ τοῦ σφετέρου σώματοσ ἐκβάλλει τὴν παρακαταθήκην τοῦ θεοῦ, λεληθέναι δοκεῖ τὸν ἀδικούμενον;
(플라비우스 요세푸스, De bello Judaico libri vii, Φλαυίου Ιὠσήπου ἱστορία Ιοὐδαϊκοῦ πολέμου πρὸσ Ῥωμαίουσ βιβλίον γ. 446:2)
πολλὰ καὶ δεινὰ συνειδὼσ Σίμωνι, ὦ βουλή, οὐκ ἄν ποτ’ αὐτὸν εἰσ τοσοῦτον τόλμησ ἡγησάμην ἀφικέσθαι, ὥστε ὑπὲρ ὧν αὐτὸν ἔδει δοῦναι δίκην, ὑπὲρ τούτων ὡσ ἀδικούμενον ἔγκλημα ποιήσασθαι καὶ οὕτω μέγαν καὶ σεμνὸν ὁρ́κον διομοσάμενον εἰσ ὑμᾶσ ἐλθεῖν.
(리시아스, Speeches, Πρὸσ Σίμωνα ἀπολογία 2:1)
μετὰ δὲ ταῦτα, ἐπειδὴ ἀπεκτονὼσ ἦν οὓσ αὐτὸσ ἔφη περὶ πλείστου ποιεῖσθαι, ἔδοξε τἀληθῆ μηνῦσαι καὶ ἐλύθη, καὶ προσεψηφίσασθε ὑμεῖσ αὐτὸν εἴργεσθαι τῆσ ἀγορᾶσ καὶ τῶν ἱερῶν, ὥστε μηδ’ ἀδικούμενον ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν δύνασθαι δίκην λαβεῖν.
(리시아스, Speeches, Κατ’ Ἀνδοκίδου ἀσεβείας 30:1)
καὶ ἰδών τινα ἀδικούμενον ἠμύνατο καὶ ἐποίησεν ἐκδίκησιν τῷ καταπονουμένῳ πατάξασ τὸν Αἰγύπτιον.
(πράξεισ ἀποστόλων, chapter 1 236:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION