- 문장 내 검색

헬라어 문장 내 검색 Language

καὶ εἰ μὲν καλῶς καὶ ἀξίως τοῦ ἀδικήματος κατηγόρηκα, εἶπον ὡς ἐβουλόμην, εἰ δὲ ἐνδεεστέρως, ὡς ἐδυνάμην.?
(아이스키네스, 연설, κατὰ Κτησιφῶντος, section 260 1:2)
τοῦ δὲ ἀδικήματος τὸ μὲν ἔλαττον ἀδικεῖσθαί ἐστι, τὸ δὲ μεῖζον τὸ ἀδικεῖν.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 5 84:2)
καλεῖται δὲ μᾶλλον δικαιοπράγημα τὸ κοινόν, δικαίωμα δὲ τὸ ἐπανόρθωμα τοῦ ἀδικήματος.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 5 102:3)
ὥσπερ οὖν κἂν εἴ τις μερίσαιτο τοῦ ἀδικήματος, καὶ ὁ διὰ ταῦτα κρίνας ἀδίκως πλέον ἔχει:
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 5 132:1)
περὶ μὲν οὖν ἀδικήματος μείζονος καὶ ἐλάττονος εἴρηται.
(아리스토텔레스, 수사학, Book 1, chapter 14 7:6)
"κυνῆν τε γὰρ ἕκαστον φορεῖν ἐπάναγκες ὡρ´ισαν καὶ διφθέραν περιβεβλῆσθαι πληγάς τε τεταγμένας λαμβάνειν κατ ἐνιαυτὸν ἀδικήματος χωρίς, ἵνα μήποτε δουλεύειν ἀπομάθωσιν.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 14, book 14, chapter 74 5:2)
ἀλλὰ καταγέλαστος ὁ λόγος, τοὺς μὲν ἐκ Λέσβου τυράννους, οἱο῀ν ἐξ Ἀντίσσης καὶ Ἐρέσου, ἐκβαλεῖν ὡς ἀδικήματος ὄντος τοῦ πολιτεύματος, τοὺς πρὸ τῶν ὁμολογιῶν τυραννήσαντας, ἐν δὲ Μεσσήνῃ μηδὲν οἰέσθαι διαφέρειν, τῆς αὐτῆς δυσχερείας ὑπαρχούσης.
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τῶν πρὸς Ἀλέξανδρον Συνθηκῶν 9:3)
ἀλλ οὐδ αἰσχύνει φθόνου δίκην εἰσάγων, οὐκ ἀδικήματος οὐδενός, καὶ νόμους μεταποιῶν, τῶν δ ἀφαιρῶν μέρη, οὓς ὅλους δίκαιον ἦν ἀναγιγνώσκεσθαι τοῖς γ ὀμωμοκόσιν κατὰ τοὺς νόμους ψηφιεῖσθαι·
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τοῦ Στεφάνου 179:5)
μηδενὸς δ ἀδικήματος πώποτε δημοσίου, προσθήσω δὲ μηδ ἰδίου, δίκην ἀξιώσαντα λαβεῖν παρ ἐμοῦ μήθ ὑπὲρ τῆς πόλεως μήθ ὑπὲρ αὑτοῦ, στεφάνου καὶ ἐπαίνου κατηγορίαν ἥκειν συνεσκευασμένον καὶ τοσουτουσὶ λόγους ἀνηλωκέναι ἰδίας ἔχθρας καὶ φθόνου καὶ μικροψυχίας ἐστὶ σημεῖον, οὐδενὸς χρηστοῦ.
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τοῦ Στεφάνου 397:1)
καί μοι δοκεῖς ἐκ τούτων, Αἰσχίνη, λόγων ἐπίδειξίν τινα καὶ φωνασκίας βουλόμενος ποιήσασθαι τοῦτον προελέσθαι τὸν ἀγῶνα, οὐκ ἀδικήματος οὐδενὸς λαβεῖν τιμωρίαν.
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τοῦ Στεφάνου 398:1)
καίτοι μηδενός γ ὄντος, Αἰσχίνη, δεινοῦ μηδ ἀδικήματος, ὡς σὺ φῄς, εἰ γὰρ αὖ ταῦτ ἐρεῖ, σκοπεῖτ, ἄνδρες δικασταί, εἰ ἐφ οἷς ὁ μηδ ὁτιοῦν ἀδικῶν ἐφοβούμην ἐγὼ μὴ διὰ τούτους ἀπόλωμαι, τί τούτους προσήκει παθεῖν τοὺς αὐτοὺς ἠδικηκότας·
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τῆς Παραπρεσβείας 290:10)
τῆς πρώτης ἐκείνης πρεσβείας γράφων τὸ προβούλευμ ἐγὼ καὶ πάλιν ἐν τῷ δήμῳ ταῖς ἐκκλησίαις, ἐν αἷς ἐμέλλετε βουλεύεσθαι περὶ τῆς εἰρήνης, οὐδενὸς οὔτε λόγου πω παρὰ τούτων οὔτ ἀδικήματος ὄντος φανεροῦ, τὸ νόμιμον ἔθος ποιῶν, καὶ ἐπῄνεσα τούτους καὶ εἰς πρυτανεῖον ἐκάλεσα.
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τῆς Παραπρεσβείας 306:3)
ὅσα μὲν δὴ στρατιώτης ὢν ἐν σφενδονήτου καὶ ψιλοῦ μέρει τὸ ἀπ ἀρχῆς ἐναντί ἐστράτευται τῇ πόλει, οὐ τίθημ ἐν ἀδικήματος μέρει, οὐδ ὅτι λῃστικόν ποτε πλοῖον ἔχων ἐλῄζετο τοὺς ὑμετέρους συμμάχους, ἀλλ ἐῶ ταῦτα.
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀριστοκράτους 207:1)
ἀρχὴ μὲν οὖν αὕτη ἐγένετο τοῦ ἀδικήματος, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι:
(데모스테네스, Speeches 31-40, Πρὸς Φορμίωνα ὑπὲρ Δανείου 10:3)
ἢ πόθεν μᾶλλον ἄρξασθαι ἔπρεπεν ἢ ἀπ αὐτοῦ τοῦ ἀδικήματος καὶ τῆς ὕβρεως τοῦ Ἀλεξάνδρου, δἰ ἣν συνέστη ὁ πόλεμος, ἐπειδὴ συνωργίζοντο ἂν πάντες οἱ τῇ ποιήσει ἐντυγχάνοντες καὶ συνεφιλονίκουν ὑπὲρ τοῦ τέλους καὶ μηδεὶς ἠλέει τοὺς Τρῶας ἐφ οἷς ἔπασχον:
(디오, 크리소토모스, 연설, ΤΡΩΙΚΟΣ ΥΠΕΡ τοῦ ΙΛΙΟΝ ΜΗ ΑΛΩΝΑΙ.? 33:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION