헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

καὶ εἰ μὲν καλῶσ καὶ ἀξίωσ τοῦ ἀδικήματοσ κατηγόρηκα, εἶπον ὡσ ἐβουλόμην, εἰ δὲ ἐνδεεστέρωσ, ὡσ ἐδυνάμην.
(아이스키네스, 연설, κατὰ Κτησιφῶντος, section 260 1:2)
τοῦ δὲ ἀδικήματοσ τὸ μὲν ἔλαττον ἀδικεῖσθαί ἐστι, τὸ δὲ μεῖζον τὸ ἀδικεῖν.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 5 84:2)
καλεῖται δὲ μᾶλλον δικαιοπράγημα τὸ κοινόν, δικαίωμα δὲ τὸ ἐπανόρθωμα τοῦ ἀδικήματοσ.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 5 102:3)
ὥσπερ οὖν κἂν εἴ τισ μερίσαιτο τοῦ ἀδικήματοσ, καὶ ὁ διὰ ταῦτα κρίνασ ἀδίκωσ πλέον ἔχει·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 5 132:1)
περὶ μὲν οὖν ἀδικήματοσ μείζονοσ καὶ ἐλάττονοσ εἴρηται.
(아리스토텔레스, 수사학, Book 1, chapter 14 7:6)
"κυνῆν τε γὰρ ἕκαστον φορεῖν ἐπάναγκεσ ὡρ́ισαν καὶ διφθέραν περιβεβλῆσθαι πληγάσ τε τεταγμένασ λαμβάνειν κατ’ ἐνιαυτὸν ἀδικήματοσ χωρίσ, ἵνα μήποτε δουλεύειν ἀπομάθωσιν.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 14, book 14, chapter 74 5:2)
ἀλλὰ καταγέλαστοσ ὁ λόγοσ, τοὺσ μὲν ἐκ Λέσβου τυράννουσ, οἱο͂ν ἐξ Ἀντίσσησ καὶ Ἐρέσου, ἐκβαλεῖν ὡσ ἀδικήματοσ ὄντοσ τοῦ πολιτεύματοσ, τοὺσ πρὸ τῶν ὁμολογιῶν τυραννήσαντασ, ἐν δὲ Μεσσήνῃ μηδὲν οἰέσθαι διαφέρειν, τῆσ αὐτῆσ δυσχερείασ ὑπαρχούσησ.
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τῶν πρὸσ Ἀλέξανδρον Συνθηκῶν 9:3)
ἀλλ’ οὐδ’ αἰσχύνει φθόνου δίκην εἰσάγων, οὐκ ἀδικήματοσ οὐδενόσ, καὶ νόμουσ μεταποιῶν, τῶν δ’ ἀφαιρῶν μέρη, οὓσ ὅλουσ δίκαιον ἦν ἀναγιγνώσκεσθαι τοῖσ γ’ ὀμωμοκόσιν κατὰ τοὺσ νόμουσ ψηφιεῖσθαι;
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τοῦ Στεφάνου 179:5)
μηδενὸσ δ’ ἀδικήματοσ πώποτε δημοσίου, προσθήσω δὲ μηδ’ ἰδίου, δίκην ἀξιώσαντα λαβεῖν παρ’ ἐμοῦ μήθ’ ὑπὲρ τῆσ πόλεωσ μήθ’ ὑπὲρ αὑτοῦ, στεφάνου καὶ ἐπαίνου κατηγορίαν ἥκειν συνεσκευασμένον καὶ τοσουτουσὶ λόγουσ ἀνηλωκέναι ἰδίασ ἔχθρασ καὶ φθόνου καὶ μικροψυχίασ ἐστὶ σημεῖον, οὐδενὸσ χρηστοῦ.
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τοῦ Στεφάνου 397:1)
καί μοι δοκεῖσ ἐκ τούτων, Αἰσχίνη, λόγων ἐπίδειξίν τινα καὶ φωνασκίασ βουλόμενοσ ποιήσασθαι τοῦτον προελέσθαι τὸν ἀγῶνα, οὐκ ἀδικήματοσ οὐδενὸσ λαβεῖν τιμωρίαν.
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τοῦ Στεφάνου 398:1)
καίτοι μηδενόσ γ’ ὄντοσ, Αἰσχίνη, δεινοῦ μηδ’ ἀδικήματοσ, ὡσ σὺ φῄσ, εἰ γὰρ αὖ ταῦτ’ ἐρεῖ, σκοπεῖτ’, ἄνδρεσ δικασταί, εἰ ἐφ’ οἷσ ὁ μηδ’ ὁτιοῦν ἀδικῶν ἐφοβούμην ἐγὼ μὴ διὰ τούτουσ ἀπόλωμαι, τί τούτουσ προσήκει παθεῖν τοὺσ αὐτοὺσ ἠδικηκότασ;
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τῆσ Παραπρεσβείας 290:10)
τῆσ πρώτησ ἐκείνησ πρεσβείασ γράφων τὸ προβούλευμ’ ἐγὼ καὶ πάλιν ἐν τῷ δήμῳ ταῖσ ἐκκλησίαισ, ἐν αἷσ ἐμέλλετε βουλεύεσθαι περὶ τῆσ εἰρήνησ, οὐδενὸσ οὔτε λόγου πω παρὰ τούτων οὔτ’ ἀδικήματοσ ὄντοσ φανεροῦ, τὸ νόμιμον ἔθοσ ποιῶν, καὶ ἐπῄνεσα τούτουσ καὶ εἰσ πρυτανεῖον ἐκάλεσα.
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τῆσ Παραπρεσβείας 306:3)
ὅσα μὲν δὴ στρατιώτησ ὢν ἐν σφενδονήτου καὶ ψιλοῦ μέρει τὸ ἀπ’ ἀρχῆσ ἐναντί’ ἐστράτευται τῇ πόλει, οὐ τίθημ’ ἐν ἀδικήματοσ μέρει, οὐδ’ ὅτι λῃστικόν ποτε πλοῖον ἔχων ἐλῄζετο τοὺσ ὑμετέρουσ συμμάχουσ, ἀλλ’ ἐῶ ταῦτα.
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀριστοκράτους 207:1)
ἀρχὴ μὲν οὖν αὕτη ἐγένετο τοῦ ἀδικήματοσ, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι·
(데모스테네스, Speeches 31-40, Πρὸσ Φορμίωνα ὑπὲρ Δανείου 10:3)
ἢ πόθεν μᾶλλον ἄρξασθαι ἔπρεπεν ἢ ἀπ’ αὐτοῦ τοῦ ἀδικήματοσ καὶ τῆσ ὕβρεωσ τοῦ Ἀλεξάνδρου, δἰ ἣν συνέστη ὁ πόλεμοσ, ἐπειδὴ συνωργίζοντο ἂν πάντεσ οἱ τῇ ποιήσει ἐντυγχάνοντεσ καὶ συνεφιλονίκουν ὑπὲρ τοῦ τέλουσ καὶ μηδεὶσ ἠλέει τοὺσ Τρῶασ ἐφ’ οἷσ ἔπασχον·
(디오, 크리소토모스, 연설, ΤΡΩΙΚΟΣ ΥΠΕΡ τοῦ ΙΛΙΟΝ ΜΗ ΑΛΩΝΑΙ. 33:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION