헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

πάνυ γε, ἀλλ’ οὐκ ἀγαπῶσιν, ἐάν τισ παρ’ αὐτοῖσ μὴ ἀδικῇ, ἀλλ’ ἐάν τισ ἐξαμαρτάνῃ, κολάζουσιν·
(아이스키네스, 연설, κατὰ Κτησιφῶντος, section 205)
οὐδὲν γὰρ εἶναι φίλιον, ἂν ἀδικῇ, οὐδὲ ἐχθρὸν εὖ ποιοῦν·
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 4:9)
ἐὰν δ’ ὁ Νεφελοκοκκυγιεὺσ τὸν Ἀθηναῖον ἀδικῇ ‐ τουτὶ τί ἔστιν αὖ κακὸν τὸ βιβλίον;
(아리스토파네스, Birds, Lyric-Scene, iambics 3:21)
ὑμᾶσ μὲν γὰρ ἡσυχίαν ἄγειν φασὶ δεῖν, κἄν τισ ὑμᾶσ ἀδικῇ, αὐτοὶ δ’ οὐ δύνανται παρ’ ὑμῖν ἡσυχίαν ἄγειν οὐδενὸσ αὐτοὺσ ἀδικοῦντοσ.
(데모스테네스, Speeches, Κατὰ Φιλίππου Δ 79:2)
ὑμᾶσ μὲν γὰρ ἡσυχίαν ἄγειν φασὶ δεῖν, κἄν τισ ὑμᾶσ ἀδικῇ, αὐτοὶ δ’ οὐ δύνανται παρ’ ὑμῖν ἡσυχίαν ἄγειν οὐδενὸσ αὐτοὺσ ἀδικοῦντοσ.
(데모스테네스, Speeches, Περὶ τῶν ἐν Χερρονήσῳ 78:3)
ἐῶσι δέ, ἂν ἄρ’ ἐκεῖνοσ ζῶν ἀδικῇ τινα, ἀνῄρηται τοῖσ ὑβριζομένοισ ἡ μετὰ τῶν νόμων δίκη.
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀριστοκράτους 80:2)
φέρε γὰρ πρὸσ θεῶν, ἂν ἡμᾶσ ἀδικῇ Κερσοβλέπτησ, ὃ μᾶλλον ἐλπὶσ ἢ μὴ δυνηθέντα ποιῆσαι, οὐκ ἐπ’ ἐκείνουσ ἴμεν καὶ δι’ ἐκείνων ἀσθενῆ ποιεῖν αὐτὸν ζητήσομεν;
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀριστοκράτους 155:1)
τοῖσ μὲν ἐμπόροισ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, καὶ τοῖσ ναυκλήροισ κελεύει ὁ νόμοσ εἶναι τὰσ δίκασ πρὸσ τοὺσ θεσμοθέτασ, ἐάν τι ἀδικῶνται ἐν τῷ ἐμπορίῳ ἢ ἐνθένδε ποι πλέοντεσ ἢ ἑτέρωθεν δεῦρο, καὶ τοῖσ ἀδικοῦσιν δεσμὸν ἔταξεν τοὐπιτίμιον, ἑώσ ἂν ἐκτείσωσιν ὅ τι ἂν αὐτῶν καταγνωσθῇ, ἵνα μηδεὶσ ἀδικῇ μηδένα τῶν ἐμπόρων εἰκῇ.
(데모스테네스, Speeches 31-40, Πρὸσ Ἀπατούριον Παραγραφή 2:1)
ἀλλὰ κἂν ἄλλο τι ἀδικῇ τισ περὶ τὰ μέταλλα, καὶ τούτων εἰσὶν δίκαι.
(데모스테네스, Speeches 31-40, Παραγραφὴ πρὸσ Πανταίνετον 62:2)
οὐχ ὑπὲρ ἀταραξίασ, οὐχ ἵν’ ἀβλαβὴσ γενόμενοσ μηκέτι μηδένα μέμφῃ, μηδενὶ ἐγκαλῇσ, μηδείσ σε ἀδικῇ καὶ οὕτωσ τὰσ σχέσεισ ἀποσῴζῃσ ἀπαραποδίστωσ;
(에픽테토스, Works, book 3, Περὶ τοῦ μὴ δεῖν προσπάσχειν τοῖσ οὐκ ἐφ’ ἡμῖν. 79:1)
ὁ ἀδελφὸσ ἐὰν ἀδικῇ, ἐντεῦθεν αὐτὸ μὴ λάμβανε, ὅτι ἀδικεῖ αὕτη γὰρ ἡ λαβή ἐστιν αὐτοῦ οὐ φορητή, ἀλλὰ ἐκεῖθεν μᾶλλον, ὅτι ἀδελφόσ, ὅτι σύντροφοσ, καὶ λήψῃ αὐτὸ καθ’ ὃ φορητόν.
(에픽테토스, Works, chapter 43 1:2)
παρ’ ἡμῖν δὲ θάνατοσ ὡρ́ισται, κἂν ἄλογόν τισ οὕτω ζῷον ἀδικῇ·
(플라비우스 요세푸스, Contra Apionem, Φλαί̈ου Ιὠσήπου περὶ ἀρχαιότητοσ ἀντιρρητικὸσ λόγοσ β. 243:1)
καίτοι σε ἐχρῆν, ἐπείπερ προῄρησαι πολιτεύεσθαι, καὶ νὴ Δία καὶ δύνασαι, μὴ τοὺσ ἰδιώτασ κρίνειν μηδ’ εἰσ τούτουσ νεανιεύεσθαι, ἀλλὰ τῶν ῥητόρων ἐάν τισ ἀδικῇ, τοῦτον κρίνειν, στρατηγὸσ ἐάν τισ μὴ τὰ δίκαια πράττῃ, τοῦτον εἰσαγγέλλειν·
(히페레이데스, Speeches, Ὑπὲρ Εὐξενίππου ἐισαγγελίασ ἀπολογία πρὸσ Πολύευκτον 27:2)
ἐγὼ τῇ φύσει πειθόμενοσ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, σώζω καὶ διαφυλάττω τὸν πατέρα ἐμαυτῷ κἂν ἀδικῇ·
(루키아노스, Abdicatus, (no name) 18:2)
ὥσπερ γὰρ ὁ ἀγαθὸσ φαῦλα ποιῶν διὰ τοῦτο οὐκ ἀγαθόσ,^ ἀλλὰ φαῦλοσ εἶναι ἀναλαμβάνει, οὕτωσ, οἶμαι, καὶ ὁ παράσιτοσ, ἐάν τι ἀδικῇ, αὐτὸ μὲν τοῦτο ὅπερ ἐστὶν ἀποβάλλει, ἀναλαμβάνει δὲ ὃ ἀδικεῖ.
(루키아노스, De parasito sive artem esse parasiticam, (no name) 56:4)

SEARCH

MENU NAVIGATION