헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

καὶ ἡ μὲν πόλισ τὸ ἴσον ἀδίκημα ἀδικεῖται·
(아이스키네스, 연설, κατὰ Κτησιφῶντος, section 121)
οὐδ’ αὐτοί πω πόλιν οὐδεμίαν ὧν δορὶ ἐλάβομεν, τοιαῦτα διεθήκαμεν οὐδὲ ἑτέρουσ ἐπυθόμεθα διαθεῖναι, οἱᾶ νῦν οὐκ ἰδιῶτισ πόλισ, ἀλλ’ ἡγεμονὶσ ἀδικεῖται πρὸσ τῶν αὐτὴν ἁρμόσαι καὶ διορθῶσαι τὰ κοινὰ κεχειροτονημένων.
(아피아노스, The Civil Wars, book 4, chapter 12 7:10)
ἐξῆν δὲ τῷ ἀδικουμένῳ πρὸσ τὴν τῶν Ἀρεοπαγιτῶν βουλὴν εἰσαγγέλλειν, ἀποφαίνοντι παρ’ ὃν ἀδικεῖται νόμον.
(아리스토텔레스, 아테네인들의 정치체제, work Ath. Pol., chapter 4 4:2)
ἀλλὰ πρὸσ τοῦ βλάβουσ τὴν διαφορὰν μόνον βλέπει ὁ νόμοσ, καὶ χρῆται ὡσ ἴσοισ, εἰ ὃ μὲν ἀδικεῖ ὃ δ’ ἀδικεῖται, καὶ εἰ ἔβλαψεν ὃ δὲ βέβλαπται.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 5 50:1)
ἔπειτα καὶ τόδε διαπορήσειεν ἄν τισ, πότερον ὁ τὸ ἄδικον πεπονθὼσ ἀδικεῖται πᾶσ, ἢ ὥσπερ καὶ ἐπὶ τοῦ πράττειν, καὶ ἐπὶ τοῦ πάσχειν ἐστίν·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 5 120:3)
βλάπτεται μὲν οὖν τισ ἑκὼν καὶ τἄδικα πάσχει, ἀδικεῖται δ’ οὐδεὶσ ἑκών·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 5 125:1)
ὁ δὲ τὰ αὑτοῦ διδούσ, ὥσπερ Ὅμηρόσ φησι δοῦναι τὸν Γλαῦκον τῷ Διομήδει χρύσεα χαλκείων, ἑκατόμβοι’ ἐννεαβοίων, οὐκ ἀδικεῖται·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 5 125:4)
οὐδὲν γὰρ παρὰ τὴν αὑτοῦ πάσχει βούλησιν, ὥστε οὐκ ἀδικεῖται διά γε τοῦτο, ἀλλ’ εἴπερ, βλάπτεται μόνον.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 5 128:6)
ἑκὼν γὰρ πάσχει, ἀδικεῖται δ’ οὐδεὶσ ἑκών.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 5 152:4)
ὑπὸ γὰρ τῶν γόγγρων διωκόμενοσ τοὺσ πόδασ ἀδικεῖται.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 7, book 7, chapter 102 1:6)
οὐ μόνον δ’ ἐφ’ οἷσ ἡ Ἑλλὰσ ὑβρίζεται ὑπ’ αὐτοῦ, οὐδεὶσ ἀμύνεται, ἀλλ’ οὐδ’ ὑπὲρ ὧν αὐτὸσ ἕκαστοσ ἀδικεῖται·
(데모스테네스, Speeches, Κατὰ Φιλίππου Γ 40:1)
ἀλλ’ ἐκείνων μέν, εἴπερ ἀδικεῖται, δῆλον ὅτι δίκην λήψεται, τούτων δὲ δώσει·
(데모스테네스, Speeches 41-50, Πρὸσ Σπουδίαν ὑπὲρ Προικός 19:2)
εἰ γάρ τισ ὑμῖν ἀφῆκέν τι τῶν αὑτοῦ, οὐδὲν ἀδικεῖται οὔθ’ ὁ δοὺσ οὔθ’ ὁ πείσασ·
(데모스테네스, Speeches 51-61, Κατὰ Διονυσοδώρου Βλάβης 34:3)
καὶ παραγεγενημένοσ ὕστερον, ἄνδρεσ δικασταί, ἔγωγε ἔγνων, ὅτι Παρμένων ἀδικεῖται.
(디오니시오스, De Dinarcho, chapter 11, chapter 12 1:6)
περὶ μὲν οὖν κάλλουσ τοῦ θεοῦ καὶ ταῦτα ἱκανὰ καὶ ἔτι πολλὰ λείπεται, περὶ δὲ ἀρετῆσ Ἔρωτοσ μετὰ ταῦτα λεκτέον, τὸ μὲν μέγιστον ὅτι Ἔρωσ οὔτ’ ἀδικεῖ οὔτ’ ἀδικεῖται οὔτε ὑπὸ θεοῦ οὔτε θεόν, οὔτε ὑπ’ ἀνθρώπου οὔτε ἄνθρωπον.
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Συμποσίον 201:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION