헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

εἰ γὰρ ὁ καταγνοὺσ ἑαυτοῦ καὶ μὴ παρὼν ἀδικεῖ, ὅ γε ἀπογνοὺσ καὶ τὸ σῶμα τοῖσ νόμοισ καὶ τοῖσ πολίταισ παραδοὺσ οὐκ ἀδικεῖ.
(아이스키네스, 연설, περὶ τῆσ Παραπρεσβείας, section 63)
ἐπιβοωμένου δὲ Πολυφήμου τοὺσ πέριξ Κύκλωπασ, παραγενόμενοι ἐπηρώτων τίσ αὐτὸν ἀδικεῖ.
(아폴로도로스, Library and Epitome, book E, chapter 7 7:2)
καὶ ἐν ἀρχῇ δὲ τοῦ κατὰ Φιλίππου πολλῶν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, λόγων γιγνομένων περὶ ὧν Φίλιπποσ ἀδικεῖ.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ σεμνότητοσ. 14:6)
ἀδικεῖ Σωκράτησ, οὓσ μὲν ἡ πόλισ νομίζει θεοὺσ οὐ νομίζων, ἕτερα δὲ καὶ τοὺσ νέουσ διαφθείρων.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ ἀφελοῦσ λόγου., chapter 2 12:3)
καὶ ἐπαλλαγαὶ πρέπουσι τῷ ἀφελεῖ λόγῳ, ἀδικεῖ μέν, ἀδικεῖ δέ.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ ἀφελοῦσ λόγου., chapter 2 14:5)
οὐ γὰρ πᾶσ ἀδικῶν ἤδη καὶ πρὸσ τοὺσ εὐεργέτασ ἐστὶν ἀγνώμων, ἀλλ’ ὁ πρὸσ τούτουσ ἀγνωμονῶν αὐτὸ τοῦτ’ ἀδικεῖ μόνον, τὸ μὴ τὰ προσήκοντ’ αὐτοῖσ πράττειν αἱρεῖσθαι·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Λεπτίνην ὑπὲρ ἀτελείας 50:5)
δι’ ἃ μᾶλλον οὕτωσ αὐτὸσ αὑτῷ φίλοσ, <ὡσ> ἐπὶ τοῦ ἀκρατοῦσ καὶ ἐγκρατοῦσ εἴρηται πῶσ ἑκὼν ἢ ἄκων, τῷ τὰ μέρη ἔχειν πωσ πρὸσ ἄλληλα τὰ τῆσ ψυχῆσ, καὶ ὅμοιον τὰ τοιαῦτα πάντα, εἰ φίλοσ αὐτὸσ αὑτῷ καὶ ἐχθρόσ, καὶ εἰ ἀδικεῖ τισ αὐτὸσ αὑτόν.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 7 126:1)
εἰ γὰρ ὃ μὲν τοῦ ἐλάττονοσ ἥμισυ ἔδωκεν, ὃ δὲ τοῦ μείζονοσ μὴ πολλοστὸν μέροσ, δῆλον ὅτι οὗτοσ ἀδικεῖ.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 7 211:1)
τίσ ὦ Παφλαγὼν ἀδικεῖ σε;
(아리스토텔레스, Lyric-Scene, iambics 1:4)
κατὰ μὲν γὰρ τὰσ ἄλλασ μοχθηρίασ ὁ ἐνεργῶν ἀδικεῖ μέν, πλεονεκτεῖ δ’ οὐδέν, οἱο͂ν ὁ ῥίψασ τὴν ἀσπίδα διὰ δειλίαν ἢ κακῶσ εἰπὼν διὰ χαλεπότητα ἢ οὐ βοηθήσασ χρήμασι δι’ ἀνελευθερίαν·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 5 21:2)
ἀλλὰ πρὸσ τοῦ βλάβουσ τὴν διαφορὰν μόνον βλέπει ὁ νόμοσ, καὶ χρῆται ὡσ ἴσοισ, εἰ ὃ μὲν ἀδικεῖ ὃ δ’ ἀδικεῖται, καὶ εἰ ἔβλαψεν ὃ δὲ βέβλαπται.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 5 50:1)
ἀδικεῖ μὲν οὖν, ἄδικοσ δ’ οὐκ ἔστιν, οἱο͂ν οὐ κλέπτησ, ἔκλεψε δέ, οὐδὲ μοιχόσ, ἐμοίχευσε δέ·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 5 86:1)
ὄντων δὲ τῶν δικαίων καὶ ἀδίκων τῶν εἰρημένων, ἀδικεῖ μὲν καὶ δικαιοπραγεῖ ὅταν ἑκών τισ αὐτὰ πράττῃ·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 5 103:1)
ὅταν δ’ ἄκων, οὔτ’ ἀδικεῖ οὔτε δικαιοπραγεῖ ἀλλ’ ἢ κατὰ συμβεβηκόσ·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 5 103:2)
ἐὰν δ’ ἐκ προαιρέσεωσ βλάψῃ, ἀδικεῖ·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 5 116:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION