헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

"μὴ γὰρ ὅτι, εἰ πέπρακταί μοι τι τούτων, ἀλλ’ εἰ δοκῶ ὑμῖν παραπλησίωσ βεβιωκέναι ταῖσ λεγομέναισ ὑπὸ τούτου αἰτίαισ, ἀβίωτον ἡγούμενοσ ἐμαυτῷ τὸν λοιπὸν βίον, παραδίδωμι τὴν εἰσ ἐμαυτὸν τιμωρίαν ἐναπολογήσασθαι τῇ πόλει πρὸσ τοὺσ Ἕλληνασ, οὐδ’ ἥκω παραιτησόμενοσ ὑμᾶσ, ἀλλὰ καταχρήσασθέ μοι, εἰ δοκῶ τοιοῦτοσ εἶναι.
(아이스키네스, 연설, κατὰ Τιμάρχου, section 1222)
ἐὰν δ’ εἰσίῃ ἢ κοσμῆται, τὸν ἐντυχόντα κελεύει καταρρηγνύναι τὰ ἱμάτια καὶ τὸν κόσμον ἀφαιρεῖσθαι καὶ τύπτειν, εἰργόμενον θανάτου καὶ τοῦ ἀνάπηρον ποιῆσαι, ἀτιμῶν τὴν τοιαύτην γυναῖκα καὶ τὸν βίον ἀβίωτον αὐτῇ κατασκευάζων.
(아이스키네스, 연설, κατὰ Τιμάρχου, section 1833)
εἰ γάρ τισ ἢ τῶν ἔξωθεν περιεστηκότων πέπεισται, σχεδὸν δ’ οἱ πλεῖστοι τῶν πολιτῶν πάρεισιν, ἢ τῶν δικαζόντων ὑμῶν, ὡσ ἐγὼ τοιοῦτόν τι διαπέπραγμαι, μὴ μόνον εἰσ ἐλεύθερον σῶμα, ἀλλὰ καὶ εἰσ τὸ τυχόν, ἀβίωτον εἶναί μοι τὸν λοιπὸν βίον νομίζω·
(아이스키네스, 연설, περὶ τῆσ Παραπρεσβείας, section 53)
καὶ τότε δὲ ἐσήνεγκαν ἑκοῦσαι, καὶ οὐκ ἀπὸ γῆσ ἢ χωρίων ἢ προικὸσ ἢ οἰκιῶν, ὧν χωρὶσ ἀβίωτόν ἐστιν ἐλευθέραισ, ἀλλὰ ἀπὸ μόνων τῶν οἴκοι κόσμων, οὐδὲ τούτων τιμωμένων οὐδὲ ὑπὸ μηνυταῖσ ἢ κατηγόροισ οὐδὲ πρὸσ ἀνάγκην ἢ βίαν, ἀλλ’ ὅσον ἐβούλοντο αὐταί.
(아피아노스, The Civil Wars, book 4, chapter 5 4:6)
λέγοντεσ δ’ ὅτι ταῦθ’ ἡμεῖσ προορώμενοι τὴν πόλιν εἰσ τὰσ τριήρεισ πᾶσαν μετεσκευάσαμεν, καὶ εἴτε δεῖ τὰ μέγιστα τετολμηκέναι, ἐκλέλειπται τὰ κοινὰ τῆσ ἀνθρωπείασ φύσεωσ ἡμῖν ὑπὲρ ὑμῶν, εἴτε παρασκευῆσ οὕτωσ ἔχειν, ὡσ ἀβίωτον ὂν ἡττηθεῖσιν, ἡμεῖσ τοῦτο διανενοήμεθα·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 45:2)
τοῖσ δ’ ἀβίωτον ἡγουμένοισ, εἰ μὴ ἐν τοσαύτῃ καὶ τοιαύτῃ διάξουσι τῇ πατρίδι οἱᾴ πρόσθεν, ἐκεῖνο λέγω, καὶ μηδεὶσ τραχυνθῇ πρὸσ τὸν λόγον, ἦν χρόνοσ ἡνίκ’ οὔπω Ῥόδοσ ἦν ἡ πόλισ αὕτη, ὡσ μὲν οἱ ποιηταί φασιν, οὐδὲ ἡ νῆσοσ αὕτη, ἀλλ’ ἦν ταῦτα θάλαττα ψιλὴ ποτέ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥοδιακός 14:4)
εἰ γὰρ τοσούτων καὶ τηλικούτων κακῶν ἡ στάσισ αἰτία γίγνεται ὥστ’ ἀβίωτον νομίζειν εἰ μή τισ ὁπωσοῦν δίκην λήψεται, πῶσ οὐ φεύγειν κράτιστον ἀπ’ αὐτῆσ;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥοδίοισ περὶ ὁμονοίας 10:4)
ἡδέωσ δ’ ἄν σου πυθοίμην, εἰ τότε αὐτὴν παραλαβὼν Ἀγαμέμνων ἀπέκτεινεν, ἢ καὶ παρὰ σοὶ μένουσαν, τί χρῆν αὐτὸν ποιεῖν νῦν, ἢ πόσα τὰ ὑποφόνια καταθέντα εὐμενοῦσ τυχεῖν, εἰ δὴ νῦν ζῶσαν ἀποκαθιστάντοσ καὶ προσέτι ὀμνύντοσ ἃ μάλιστ’ ἂν σὺ βουληθείησ, εἶτ’ οὐ παύσει, ἀλλ’ εἰσ τοσοῦτον ἥξεισ ὀργῆσ, ὥστ’ εἰ μὴ παρὰ πάντων λήψει τὴν δίκην κατὰ ἔθνη καὶ κατὰ πόλεισ καὶ κατὰ σῶμα ἕκαστον, ἀβίωτον ἠγήσει τὸν βίον σαυτῷ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρεσβευτικὸσ πρὸσ Ἀχιλλέα 12:2)
κἂν ταῦτ’ ἀνύσηται, τετταράκοντα βούλεται, ἤ φησιν εἶν ἀβίωτον αὑτῷ τὸν βίον.
(아리스토파네스, Plutus, Prologue 4:23)
ἀφ’ οὗ γὰρ ὁ θεὸσ οὗτοσ ἤρξατο βλέπειν, ἀβίωτον εἶναί μοι πεποίηκε τὸν βίον.
(아리스토파네스, Plutus, Episode8)
οὐ γὰρ ἡγεῖθ’, ὡσ ἐμοὶ δοκεῖ, λαμπρὸν οὐδὲ νεανικὸν οὐδ’ ἄξιον ἑαυτοῦ ὅ τι ἄν τισ πρὸσ ἕν’ εἷσ διαπράττηται, ἀλλ’ εἰ μὴ φυλὴν ὅλην καὶ βουλὴν καὶ ἔθνοσ προπηλακιεῖ καὶ πολλοὺσ ἁθρόουσ ὑμῶν ἅμ’ ἐλᾷ, ἀβίωτον ᾤετ’ ἔσεσθαι τὸν βίον αὑτῷ.
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Μειδίου περὶ τοῦ Κονδύλου 175:3)
γενομένησ δὲ ταύτησ τῆσ ἀπειλῆσ χαλεπῶσ ἐνεγκὼν ὁ ἑτερόφθαλμοσ, καὶ ἡγούμενοσ ἀβίωτον αὑτῷ εἶναι τὸν βίον τοῦτο παθόντι, λέγεται τολμῆσαι νόμον εἰσενεγκεῖν, ἐάν τισ ἕνα ἔχοντοσ ὀφθαλμὸν ἐκκόψῃ, ἄμφω ἀντεκκόψαι παρασχεῖν, ἵνα τῇ ἴσῃ συμφορᾷ ἀμφότεροι χρῶνται.
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Τιμοκράτους 203:1)
οὐκ ἐλάνθανεν Αἰαντίδασ ὅτι τῶν ἀριστείων στερηθεὶσ Αἰάσ ἀβίωτον ἑαυτῷ ἡγήσατο τὸν βίον.
(데모스테네스, Speeches 51-61, Ἐπιτάφιοσ. 39:4)
τοιαῦτα δὴ πεπονθὼσ ἐγὼ πρὸσ τῶν ἐμαυτοῦ πολιτῶν ἀβίωτον ἡγησάμην τὸν λοιπὸν ἔσεσθαί μοι βίον, εἰ μὴ λάβοιμι παρ’ αὐτῶν δίκασ·
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 8, chapter 6 5:1)
ἡμῖν γὰρ ἐξὸν ζῆν μὴ καλῶσ, καλῶσ αἱρούμεθα μᾶλλον τελευτᾶν, πρὶν ὑμᾶσ τε καὶ τοὺσ ἔπειτα εἰσ ὀνείδη καταστῆσαι καὶ πρὶν τοὺσ ἡμετέρουσ πατέρασ καὶ πᾶν τὸ πρόσθεν γένοσ αἰσχῦναι, ἡγούμενοι τῷ τοὺσ αὑτοῦ αἰσχύνοντι ἀβίωτον εἶναι καὶ τῷ τοιούτῳ οὔτε τινὰ ἀνθρώπων οὔτε θεῶν φίλον εἶναι, οὔτ’ ἐπὶ γῆσ οὔθ’ ὕστερον τελευτήσαντι.
(디오니시오스, De Demosthene, chapter 30 1:7)

SEARCH

MENU NAVIGATION