헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

ἐκ δὲ τούτων ἀποφαίνω τῶν λογισμῶν ὅ τισ ἂν δόξειεν ἄτοπον, τοῦτο συμβησόμενον, ἐκποδὼν μὲν ἡμᾶσ ἀμφοτέροισ γενομένουσ κινδυνεύσειν πρὸσ τοὺσ ἑτέρουσ, βοηθήσοντασ δὲ τοῖσ ἐλάττοσιν ἐκ μέσου τὸ λοιπὸν ἀμφοῖν ἑστήξειν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Λευκτρικὸσ α# ὑπὲρ Λακεδαιμονίων πρῶτος 1:10)
καὶ τοσούτῳ δέω κακίζειν ἐκεῖνον τούτοισ, ὥστ’ εἰ δεῖ καὶ τοῦτ’ εἰπεῖν, καὶ ἐν αὐτοῖσ τούτοισ σεμνύνειν αὐτὸν ἡγοῦμαι, εἰ τούτων ἐκείνοισ ὑπεναντίωσ ἐχόντων μὴ τὰ ἔργα μηδὲ τὰσ πράξεισ αὐτοῦ διαβάλλω, ἀλλ’ ἐκ τοῦ βίου καὶ τῶν ἔργων ἃ μεθ’ ἡμῶν καὶ ὧν ἡμεῖσ ἀξιοῦμεν εἶναι τίθημι, ταῦθ’ ἑτέρωσ ἔχοντα ἢ ὥσ τισ πιστεύσειεν ἀποφαίνω.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 69:5)
"καὶ τοσούτῳ δέω κακίζειν ἐκεῖνον τούτοισ, ὥστε εἰ δεῖ καὶ τοῦτο εἰπεῖν, καὶ ἐν αὐτοῖσ τούτοισ σεμνύνειν αὐτὸν ἡγοῦμαι, εἰ τούτων ἐκείνοισ ὑπεναντίωσ ἐχόντων μὴ τὰ ἔργα μηδὲ τὰσ πράξεισ αὐτοῦ διαβάλλω, ἀλλ’ ἐκ τοῦ βίου καὶ τῶν ἔργων, ἃ μεθ’ ἡμῶν καὶ ὧν ἡμεῖσ ἀξιοῦμεν εἶναι τίθημι, ταῦθ’ ἑτέρωσ ἔχοντα ἢ ὡσ ἄν τισ πιστεύσειεν ἀποφαίνω.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Καπίτωνα 4:13)
ἐγὼ μὲν γὰρ ἄκοντασ αὐτοὺσ ἀποφαίνω καὶ δυστυχίᾳ τινὶ τοῦτο πάσχοντασ, οἱ δ’ ἐξεπίτηδέσ φασι ποικίλλειν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Κατὰ τῶν ἐξορχουμένων 12:13)
ἆρά γε πολλῶν ἀγαθῶν πᾶσιν τοῖσ ἀνθρὠποισ ἀποφαίνω σ’ αἴτιον οὖσαν;
(아리스토파네스, Plutus, Agon, epirrheme 1:9)
Καλλισθένην δὲ ὑπολαβόντα, Ἀλέξανδρον μὲν, εἰπεῖν, ὦ Ἀνάξαρχε, οὐδεμιᾶσ ἀνάξιον ἀποφαίνω τιμῆσ ὅσαι ξύμμετροι ἀνθρώπῳ·
(아리아노스, Anabasis, book 4, chapter 11 2:1)
ἁλισκόμενον δὲ ἰδεῖν οὔτε ἡδὺ τὸ θέαμα ἀποφαίνω οὔτε ἐκπληκτικὸν ἀλλ̓ ἀνιαρὸν μᾶλλον, καὶ οὐκ ἂν ἐπί γε τούτῳ ἐπιλαθέσθαι ἄν τινα εἴ του ἐρῴη.
(아리아노스, Cynegeticus, chapter 16 6:2)
καὶ ἐγώ ἅμα τοῖσ συνθήροισ ἕπομαι τῷ Κελτῶν νόμῳ, καὶ ἀποφαίνω ὡσ οὐδέν ἄνευ θεῶν γιγνόμενον ἀνθρώποισ ἐσ ἀγαθὸν ἀποτελευτᾷ.
(아리아노스, Cynegeticus, chapter 35 1:1)
νῦν δ’ ἐγὼ μὲν ὑμετέρασ τὰσ τοιαύτασ προαιρέσεισ ἀποφαίνω, καὶ δείκνυμ’ ὅτι καὶ πρὸ ἐμοῦ τοῦτ’ εἶχεν τὸ φρόνημ’ ἡ πόλισ, τῆσ μέντοι διακονίασ τῆσ ἐφ’ ἑκάστοισ τῶν πεπραγμένων καὶ ἐμαυτῷ μετεῖναί φημι·
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τοῦ Στεφάνου 300:2)
ὑμεῖσ δ’ ἴστε, ὦ ἄνδρεσ δικασταί ὑμεῖσ γὰρ ἔθεσθε τὸν νόμον, ὃσ διαρρήδην οὕτω λέγει, τοὺσ δ’ ἀντιδιδόντασ ἀλλήλοισ, ὅταν ὀμόσαντεσ ἀποφαίνωσι τὴν οὐσίαν, προσομνύειν τόνδε τὸν ὁρ́κον "ἀποφαίνω τὴν οὐσίαν τὴν ἐμαυτοῦ ὀρθῶσ καὶ δικαίωσ, πλὴν τῶν ἐν τοῖσ ἔργοισ τοῖσ ἀργυρείοισ, ὅσα οἱ νόμοι ἀτελῆ πεποιήκασι" .
(데모스테네스, Speeches 41-50, Πρὸσ Φαίνιππον περὶ Ἀντιδόσεως 23:1)
ἐγὼ δ’, ὦ ἄνδρεσ δικασταί καί μοι πρὸσ Διὸσ καὶ θεῶν μηδεὶσ θορυβήσῃ, μηδ’ ἐφ’ ᾧ μέλλω λέγειν ἀχθεσθῇ, ἐμαυτὸν Ἀθηναῖον ὑπείληφ’ ὥσπερ ὑμῶν ἕκαστοσ ἑαυτόν, μητέρ’ ἐξ ἀρχῆσ νομίζων ἥνπερ εἰσ ὑμᾶσ ἀποφαίνω, καὶ οὐχ ἑτέρασ μὲν ὢν ταύτησ δὲ προσποιούμενοσ·
(데모스테네스, Speeches 51-61, Ἔφεσισ πρὸσ Εὐβουλίδην 70:1)
ὅτι μὲν τοίνυν ἐξ ἀρχῆσ δούλη ἦν καὶ ἐπράθη δὶσ καὶ ἠργάζετο τῷ σώματι ὡσ ἑταίρα οὖσα, καὶ ἀπέδρα τὸν Φρυνίωνα εἰσ Μέγαρα, καὶ ἥκουσα κατηγγυήθη ὡσ ξένη οὖσα πρὸσ τῷ πολεμάρχῳ, τῷ τε λόγῳ ἀποφαίνω ὑμῖν καὶ μεμαρτύρηται.
(데모스테네스, Speeches 51-61, Κατὰ Νεαίρας 77:1)
νῦν δ’ ἐγὼ μὲν ὑμετέρασ τὰσ τοιαύτασ προαιρέσεισ ἀποφαίνω καὶ δείκνυμι, ὅτι καὶ πρὸ ἐμοῦ τοῦτ’ εἶχε τὸ φρόνημα ἡ πόλισ.
(디오니시오스, De Demosthene, chapter 31 4:4)
τῶν δὲ κατέλεξα πολίων ἡγεμονεύειν αὐτήν, τὸ ἔθνοσ ἀποφαίνω πᾶν ἐὸν Δωρικόν, Ἁλικαρνησσέασ μὲν Τροιζηνίουσ, τοὺσ δὲ ἄλλουσ Ἐπιδαυρίουσ.
(헤로도토스, The Histories, book 7, chapter 99 4:2)
ἐγώ τε γὰρ ὅσα μοι ἔστιν ἅπαντα εἰσ τὸ κοινὸν ἀποφαίνω, σύ τε ὅσα ἠνέγκω πάντα εἰσ τὸ κοινὸν κατέθηκασ.
(크세노폰, Works on Socrates, Οἰκονομικός, chapter 7 14:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION