헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

διὰ ταῦτα εἶπον τῇ βουλῇ ὅτι εἰδείην τοὺσ ποιήσαντασ, καὶ ἐξήλεγξα τὰ γενόμενα, ὅτι εἰσηγήσατο μὲν πινόντων ἡμῶν ταύτην τὴν βουλὴν γενέσθαι Εὐφίλητοσ, ἀντεῖπον δὲ ἐγώ, καὶ τότε μὲν οὐ γένοιτο δι’ ἐμέ, ὕστερον δ’ ἐγὼ μὲν Κυνοσάργει ἐπὶ πωλίον ὅ μοι ἦν ἀναβὰσ ἔπεσον καὶ τὴν κλεῖν συνετρίβην καὶ τὴν κεφαλὴν κατεάγην, φερόμενόσ τε ἐπὶ κλίνησ ἀπεκομίσθην οἴκαδε·
(안도키데스, 연설, Περὶ τῶν μυστηρίων 104:1)
ἐν οἷσ ἐγώ, ὦ ἄνδρεσ, τῆσ μὲν τύχησ ᾗ ἐχρησάμην δικαίωσ ἂν ὑπὸ πάντων ἐλεηθείην, τῶν δὲ γενομένων ἕνεκα εἰκότωσ <ἂν> ἀνὴρ ἄριστοσ δοκοίην εἶναι, ὅστισ εἰσηγησαμένῳ μὲν Εὐφιλήτῳ πίστιν τῶν ἐν ἀνθρώποισ ἀπιστοτάτην ἠναντιώθην καὶ ἀντεῖπον καὶ ἐλοιδόρησα ἐκεῖνον ὧν ἦν ἄξιοσ, ἁμαρτόντων δ’ ἐκείνων τὴν ἁμαρτίαν αὐτοῖσ συνέκρυψα, καὶ μηνύσαντοσ κατ’ αὐτῶν Τεύκρου οἱ μὲν αὐτῶν ἀπέθανον οἱ δ’ ἔφυγον, πρὶν ἡμᾶσ ὑπὸ Διοκλείδου δεθῆναι καὶ μέλλειν ἀπολεῖσθαι.
(안도키데스, 연설, Περὶ τῶν μυστηρίων 112:1)
ἐγὼ γάρ, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, πρῶτον μέν, ἡνίκ’ ἔπειθόν τινεσ ὑμᾶσ, τῶν ἐν Εὐβοίᾳ πραγμάτων ταραττομένων, βοηθεῖν Πλουτάρχῳ καὶ πόλεμον ἄδοξον καὶ δαπανηρὸν ἄρασθαι, πρῶτοσ καὶ μόνοσ παρελθὼν ἀντεῖπον, καὶ μόνον οὐ διεσπάσθην ὑπὸ τῶν ἐπὶ μικροῖσ λήμμασιν πολλὰ καὶ μεγάλ’ ὑμᾶσ ἁμαρτάνειν πεισάντων·
(데모스테네스, Speeches, Περὶ τῆσ Εἰρήνης 7:1)
ὅτε γὰρ Πύθωνα Φίλιπποσ ἔπεμψε τὸν Βυζάντιον καὶ παρὰ τῶν αὑτοῦ συμμάχων πάντων συνέπεμψε πρέσβεισ, ὡσ ἐν αἰσχύνῃ ποιήσων τὴν πόλιν καὶ δείξων ἀδικοῦσαν, τότ’ ἐγὼ μὲν τῷ Πύθωνι θρασυνομένῳ καὶ πολλῷ ῥέοντι καθ’ ὑμῶν οὐχ ὑπεχώρησα, ἀλλ’ ἀναστὰσ ἀντεῖπον καὶ τὰ τῆσ πόλεωσ δίκαι’ οὐχὶ προὔδωκα, ἀλλ’ ἀδικοῦντα Φίλιππον ἐξήλεγξα φανερῶσ οὕτωσ ὥστε τοὺσ ἐκείνου συμμάχουσ αὐτοὺσ ἀνισταμένουσ ὁμολογεῖν·
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τοῦ Στεφάνου 200:4)
βούλεσθ’ οὖν ὑμῖν, πάντα τἄλλ’ ἀφείσ, ἃ παρ’ ὑμῖν ἀντεῖπον, ἃ ἐν τῇ ἀποδημίᾳ προσέκρουον, ὡσ ἅπαντα τὸν χρόνον ἠναντίωμαι, αὐτοὺσ παράσχωμαι μάρτυρασ τούτουσ ὅτι πάντα τἀναντί’ ἐμοὶ καὶ τούτοισ πέπρακται, καὶ χρήμαθ’ οὗτοι μὲν ἔχουσιν ἐφ’ ὑμῖν, ἐγὼ δ’ οὐκ ἠθέλησα λαβεῖν;
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τῆσ Παραπρεσβείας 269:2)
ἴσωσ τοίνυν ἐκεῖν’ ἄν τίσ μ’ ἔροιτο, τί δήποτε ταῦτ’ εἰδὼσ οὕτωσ ἀκριβῶσ ἐγὼ καὶ παρηκολουθηκὼσ ἐνίοισ τῶν ἀδικημάτων εἰάσα, καὶ οὔθ’ ὅτ’ αὐτὸν ἐποιεῖσθε πολίτην οὐδὲν ἀντεῖπον, οὔθ’ ὅτ’ ἐπῃνεῖτε, οὔθ’ ὅλωσ πρότερον, πρὶν τὸ ψήφισμα τουτὶ γενέσθαι, λόγον οὐδέν’ ἐποιησάμην.
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀριστοκράτους 267:1)
καὶ γὰρ ὡσ ἀνάξιοσ ἦν ᾔδειν, καὶ παρῆν ὅτε τούτων ἠξιοῦτο, καὶ οὐκ ἀντεῖπον·
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀριστοκράτους 267:3)
κἀγὼ πρὸσ οὐδέτερον ἀντεῖπον ὧν ἠξίωσαν.
(플라비우스 요세푸스, Ιὠσήπου βίος 224:1)
ἐγὼ γὰρ ἔτη γεγονὼσ ἤδη τριάκοντα οὔτε τῷ πατρὶ οὐδὲν πώποτε ἀντεῖπον, οὔτε τῶν πολιτῶν οὐδείσ μοι ἐνεκάλεσεν, ἐγγύσ τε οἰκῶν τῆσ ἀγορᾶσ οὔτε πρὸσ δικαστηρίῳ οὔτε πρὸσ βουλευτηρίῳ ὤφθην οὐδεπώποτε, πρὶν ταύτην τὴν συμφορὰν γενέσθαι.
(리시아스, Speeches, Ὑπὲρ τῶν Ἀριστοφάνουσ χρημάτων, πρὸσ τὸ δημόσιον 70:3)
ἀφικομένου γὰρ ἐκεῖσε Συρακουσίου ὁρ́κιον ἔχοντοσ καὶ ἑτοίμου ὄντοσ ὁρκοῦν καὶ προσιόντοσ πρὸσ ἕνα ἕκαστον τῶν ἐκεῖ ὄντων, ἀντεῖπον εὐθὺσ αὐτῷ, καὶ ἐλθὼν ὡσ Τυδέα διηγούμην ταῦτα, καὶ σύλλογον ἐποίει, καὶ λόγοι οὐκ ὀλίγοι ἦσαν.
(리시아스, Speeches, Ὑπὲρ Πολυστράτου 29:2)
τούτοισ δὴ τοῖσ λόγοισ καὶ ἑτέροισ τοιούτοισ παμπόλλοισ καὶ παγκάλωσ λεγομένοισ, ὡσ διδακτὸν ἀρετὴ καὶ πάντων ἑαυτοῦ δεῖ μάλιστα ἐπιμελεῖσθαι, σχεδὸν οὔτ’ ἀντεῖπον πώποτε οὔτ’ οἶμαι μήποτε ὕστερον ἀντείπω, προτρεπτικωτάτουσ τε ἡγοῦμαι καὶ ὠφελιμωτάτουσ, καὶ ἀτεχνῶσ ὥσπερ καθεύδοντασ ἐπεγείρειν ἡμᾶσ.
(플라톤, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, Κλειτόφων 12:1)
ἀντεῖπον δὲ καὶ ὅτε τῶν μετοίκων ἕνα ἕκαστον λαβεῖν ἔφασαν χρῆναι·
(크세노폰, Hellenica, Ἑλληνικῶν Β, chapter 3 48:1)
ἀντεῖπον δὲ καὶ ὅτε τὰ ὅπλα τοῦ πλήθουσ παρῃροῦντο, οὐ νομίζων χρῆναι ἀσθενῆ τὴν πόλιν ποιεῖν·
(크세노폰, Hellenica, Ἑλληνικῶν Β, chapter 3 48:3)

SEARCH

MENU NAVIGATION