헬라어 텍스트

  - 문장 내 검색
헬라어 텍스트  - 텍스트  - 텍스트 검색  - 문장 내 검색
헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

χαίρουσι γὰρ τούτοις οἱ ἀκόλαστοι, ὅτι διὰ τούτων ἀνάμνησις γίνεται αὐτοῖς τῶν ἐπιθυμημάτων.?
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 3 140:2)
ὧν γὰρ μήτ ἀνάμνησίς ἐστιν οὗ ποτε ἦμεν μήτ αἴσθησις εἰ καὶ τὸ σύνολον ἦμεν, τίς χάρις ταύτης τῆς ἀθανασίας·
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 11, book 11, chapter 117 2:2)
οὐ χρὴ συμποσίοιο φίλους ἀπέχεσθαι ἑταίρους δηρὸν ἀνάμνησις δὲ πέλει χαριεστάτη αὕτη.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 5, book 5, chapter 2 2:4)
τὰς γὰρ κατὰ τὴν Ἑλλάδα πόλεις οὐδεμίαν ἐνδεδειγμένας εὔνοιαν εἰς τοὺς εὐεργέτας ἐλευθεροῦντες τὴν διὰ τῆς πείρας φανεῖσαν βεβαιοτάτην εἰς ἀμοιβὴν χάριτος ἐφαίνοντο καταδουλούμενοι, πρός τε τὸ παράδοξον τῆς τύχης, εἰ συμβαίη τὴν πόλιν ἁλῶναι, κατελείπετ αὐτοῖς πρὸς παραίτησιν τῆς τηρηθείσης ὑπ αὐτῶν φιλίας ἀνάμνησις.
(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, Books XVIII-XX, book 20, chapter 93 7:2)
ἔσται δ ὑμῖν τούτων πεῖραν λαμβάνουσιν ἀνωφελὴς ἡ μετάνοια καὶ ἡ τῶν οὐ φυλαχθέντων νόμων ἀνάμνησις.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 4 240:1)
ὡς δ ὅ τε Νικάνωρ προσέκειτο λιπαρῶν καὶ τὰς ἀπειλὰς τοῦ πολεμίου πλήθους ὁ Ιὤσηπος ἔμαθεν, ἀνάμνησις αὐτὸν τῶν διὰ νυκτὸς ὀνείρων εἰσέρχεται, δι ὧν ὁ θεὸς τάς τε μελλούσας αὐτῷ συμφορὰς προεσήμαινεν Ιοὐδαίων καὶ τὰ περὶ τοὺς Ῥωμαίων βασιλεῖς ἐσόμενα.
(플라비우스 요세푸스, De bello Judaico libri vii, Φλαυίου Ιὠσήπου ἱστορία Ιοὐδαϊκοῦ πολέμου πρὸς Ῥωμαίους βιβλίον γ. 423:1)
ἐμὲ δὲ ἐσῆλθεν ἀνάμνησις ὡς Θουκυδίδης ποιήσειεν ἐν τοῖς λόγοις Λοκρῶν τῶν πρὸς τῇ Φωκίδι καὶ ἄλλας πόλεις, ἐν δὲ αὐταῖς εἶναι καὶ Μυονέας.
(파우사니아스, Description of Greece, Ἠλιακῶν Β, chapter 19 7:1)
τὸ γὰρ ζητεῖν ἄρα καὶ τὸ μανθάνειν ἀνάμνησις ὅλον ἐστίν.
(플라톤, Euthydemus, Protagoras, Gorgias, Meno, Μένων 70:2)
ἀλλὰ πῶς λέγεις τοῦτο, ὅτι οὐ μανθάνομεν, ἀλλὰ ἣν καλοῦμεν μάθησιν ἀνάμνησίς ἐστιν·
(플라톤, Euthydemus, Protagoras, Gorgias, Meno, Μένων 71:3)
τοῦτο δ ἐστίν, ὦ Μένων ἑταῖρε, ἀνάμνησις, ὡς ἐν τοῖς πρόσθεν ἡμῖν ὡμολόγηται.
(플라톤, Euthydemus, Protagoras, Gorgias, Meno, Μένων 171:2)
καὶ μήν, ἔφη ὁ Κέβης ὑπολαβών, καὶ κατ ἐκεῖνόν γε τὸν λόγον, ὦ Σώκρατες, εἰ ἀληθής ἐστιν, ὃν σὺ εἰώθας θαμὰ λέγειν, ὅτι ἡμῖν ἡ μάθησις οὐκ ἄλλο τι ἢ ἀνάμνησις τυγχάνει οὖσα, καὶ κατὰ τοῦτον ἀνάγκη που ἡμᾶς ἐν προτέρῳ τινὶ χρόνῳ μεμαθηκέναι ἃ νῦν ἀναμιμνῃσκόμεθα.
(플라톤, Euthyphro, Apology, Crito, Phaedo, Φαίδων 249:1)
ἀπιστεῖς γὰρ δὴ πῶς ἡ καλουμένη μάθησις ἀνάμνησίς ἐστιν·
(플라톤, Euthyphro, Apology, Crito, Phaedo, Φαίδων 255:2)
τοῦτο δέ ἐστιν ἀνάμνησις:
(플라톤, Euthyphro, Apology, Crito, Phaedo, Φαίδων 265:3)
οὐκοῦν, ἦ δ ὅς, τὸ τοιοῦτον ἀνάμνησίς τίς ἐστι·
(플라톤, Euthyphro, Apology, Crito, Phaedo, Φαίδων 268:1)
ὥστε, ὅπερ λέγω, δυοῖν θάτερα, ἤτοι ἐπιστάμενοί γε αὐτὰ γεγόναμεν καὶ ἐπιστάμεθα διὰ βίου πάντες, ἢ ὕστερον, οὕς φαμεν μανθάνειν, οὐδὲν ἀλλ ἢ ἀναμιμνῄσκονται οὗτοι, καὶ ἡ μάθησις ἀνάμνησις ἂν εἰή.
(플라톤, Euthyphro, Apology, Crito, Phaedo, Φαίδων? 334:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION