헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

τροχοδινεῖται δ’ ὄμμαθ’ ἑλίγδην, ἔξω δὲ δρόμου φέρομαι λύσσησ πνεύματι μάργῳ, γλώσσησ ἀκρατήσ·
(아이스킬로스, 결박된 프로메테우스, episode, anapests3)
ἔστι δὲ τῆσ ὑστέρησ ψύξισ, οὕνεκεν ἀκρατὴσ τῶν ὑγρῶν γίγνεται· ἀτὰρ καὶ τὸ αἷμα ἐσ χροιὴν λευκὴν ἀμείβει .
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ΑΡΕΤΑΙΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΧΡΟΝΙΩΝ ΠΑΘΩΝ, Κεφ. ιγ’. Περὶ Ἐλέφαντοσ.275)
Ἢν τῶν σιτίων ἀκρατὴσ ἡ κοιλίη ἐῄ, διαρρέῃ δὲ ἡ τροφὴ ἄπεπτοσ, ἄθρεπτοσ, ὠμὴ, καὶ μηδὲν εἰσ τὸν ὄγκον ἀνίῃ, κοιλιακοὺσ τούσδε κικλήσκομεν.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ARETAIOU KAPPADOKOU XRONIWN NOUSWN QERAPEUTIKON, Κεφ. ιγ’. Θεραπεία Ἐλέφαντοσ.53)
δεῖ τοίνυν ὥσπερ ζωγράφου τινὸσ εἰκόνασ ἀμφοῖν προτεθεικότοσ βλέποντασ ἐναλλὰξ εἰσ ἑκατέραν, ἢ καὶ ποιητοῦ τινοσ διηγουμένου, ὡσ ἡ μὲν εὐσχήμων καὶ εὐπαγὴσ καὶ εὔχρουσ καὶ εὔχαρισ καὶ ὁμολογοῦσα ἑαυτῇ διὰ πάντων ἀκριβῶσ ἐκ θεῶν ἥκουσα ἐπὶ γῆν, ἡ δ’ ἑτέρα θεαμάτων πάντων πικρότατον, τὴν μὲν κεφαλὴν ὑπτία, τὰ δὲ χείλη πελιδνὴ, τοὺσ δὲ ὀφθαλμοὺσ ἀπεστραμμένη, διεφθαρμένη, ἐξῳδηκυῖα, δάκρυσι νεορράντοισ ἀεὶ συνεχομένη, τὼ χεῖρε ἀκρατὴσ, τὸ ξίφοσ εἴσω πρὸσ τὸ στῆθοσ φέρουσα, ἐπὶ λεπτῶν τῶν ποδῶν καὶ σκολιῶν αἰωρουμένη, περὶ δὲ αὐτὴν ὥσπερ δίκτυον ἐν κύκλῳ ζόφοσ καὶ σκότοσ, ὑφ’ ὧν τὰ πολλὰ μνήμασιν ἀνθ’ ἱερῶν ἐνδιαιτᾶται.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥοδίοισ περὶ ὁμονοίας 12:2)
ἔτι ἡ μοχθηρία ἀδικώτερον πᾶσα ποιεῖ, ἡ δ’ ἀκρασία μοχθηρία δοκεῖ εἶναι, ὁ δ’ ἀκρατὴσ ὁ κατὰ τὴν ἐπιθυμίαν παρὰ τὸν λογισμὸν οἱο͂σ πράττειν, ἀκρατεύεται δ’ ὅταν ἐνεργῇ κατ’ αὐτήν, τὸ δ’ ἀδικεῖν ἑκούσιον, ὥσθ’ ὁ ἀκρατὴσ ἀδικήσει τῷ πράττειν κατ’ ἐπιθυμίαν·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 112:3)
βούλεται μὲν γὰρ οὐθεὶσ ἃ οἰέται εἶναι κακά, πράττει δ’ ὅταν γίνηται ἀκρατήσ·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 123:4)
ἀκρατὴσ γένηται, οὐκέτι ἀδικήσει, ἀλλ’ ἔσται δικαιότεροσ ἢ πρὶν γενέσθαι ἀκρατήσ.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 124:1)
ἐναντίασ γὰρ ὁρμὰσ ἔχων αὐτὸσ ἕκαστοσ αὑτῷ πράττει, ὥσθ’ ὅ τ’ ἐγκρατὴσ βίᾳ, φασίν, ἀφέλκει αὑτὸν ἀπὸ τῶν ἡδέων ἐπιθυμιῶν ἀλγεῖ γὰρ ἀφέλκων πρὸσ ἀντιτείνουσαν τὴν ὄρεξιν, ὅ τ’ ἀκρατὴσ βίᾳ παρὰ τὸν λογισμόν.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 134:3)
ἡ γὰρ ἐπιθυμία τοῦ ἡδέοσ, ᾗ ἀκολουθεῖ χαίρων, ὥστε ὁ ἀκρατὴσ μᾶλλον ἑκὼν καὶ οὐ βίᾳ, ὅτι οὐ λυπηρῶσ.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 135:1)
καὶ ὁ ἀκρατὴσ χαίρει μὲν τυγχάνων ἀκρατευόμενοσ οὗ ἐπιθυμεῖ, λυπεῖται δὲ τὴν ἀπ’ ἐλπίδοσ λύπην, οἰέται γὰρ κακὸν πράττειν.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 140:2)
ὁ δ’ ἀγαθὸσ οὔθ’ ἅμα λοιδορεῖται ἑαυτῷ, ὥσπερ ὁ ἀκρατήσ, οὔτε ὁ ὕστεροσ τῷ πρότερον, ὥσπερ ὁ μεταμελητικόσ, οὔτε ὁ ἔμπροσθεν τῷ ὕστερον, ὥσπερ ὁ ψεύστησ.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 7 138:2)
ἢ ὥσπερ λέγεται ἀκρασία κακία τοῦ ἀλόγου τῆσ ψυχῆσ, καὶ ὡσ ἀκόλαστοσ ὁ ἀκρατὴσ ἔχων νοῦν;
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 8 9:6)
καὶ ὁ ἀκρατὴσ ἐπιθυμῶν μὲν πράττει, προαιρούμενοσ δ’ οὔ·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 3 31:2)
εἰ δ’ ἐστὶν ἁπλῶσ τὸ ἀδικεῖν τὸ βλάπτειν ἑκόντα τινά, τὸ δ’ ἑκόντα εἰδότα καὶ ὃν καὶ ᾧ καὶ ὥσ, ὁ δ’ ἀκρατὴσ ἑκὼν βλάπτει αὐτὸσ αὑτόν, ἑκών τ’ ἂν ἀδικοῖτο κἂν ἐνδέχοιτο αὐτὸσ αὑτὸν ἀδικεῖν.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 5 122:1)
οὐδεὶσ γὰρ βούλεται, οὐδ’ ὁ ἀκρατήσ, ἀλλὰ παρὰ τὴν βούλησιν πράττει·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 5 125:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION