헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

οἱο͂σ ἦν καὶ ὁ τῶν Λακεδαιμονίων στρατηγὸσ ὁ τοῖσ Ἕλλησι πρὸσ τοὺσ βαρβάρουσ ἡγησάμενοσ, Παυσανίαν λέγω τὸν Κλεομβρότου, ὃσ οἴκοι μένων ἠδύνατο σωφρονεῖν, πλεύσασ δὲ εἰσ Ἑλλήσποντον ἐπελέληστο μὲν τῶν οἴκοι, ἐπελέληστο δὲ αὑτοῦ, παντὶ δὲ μᾶλλον ἐῴκει ἢ ἀνδρὶ Σπαρτιάτῃ, χαλεπὸσ μὲν ὢν καὶ βίαιοσ περὶ τοὺσ συμμάχουσ, ἀκόλαστοσ δὲ καὶ ὑβριστὴσ περὶ τὴν δίαιταν, τυραννικὸσ δὲ περὶ τὸν τρόπον.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Εἰσ βασιλέα [σπ.] 8:2)
ὁ τοίνυν Ἀχιλλεὺσ ὁ τῆσ Θέτιδοσ καὶ τοῦ Πηλέωσ οὕτωσ ἀκόλαστοσ ἦν περὶ τὰσ ἡδονὰσ καὶ μικροπρεπὴσ ὥστε ἀπελθούσησ τῆσ Βρισηίδοσ παρ’ αὐτοῦ καὶ χρόνον τινὰ ποιησάσησ παρ’ Ἀγαμέμνονι παραχρῆμα μὲν οὕτωσ διετέθη ὥστ’ ἔκλαεν ὁρῶν ἐπὶ οἴνοπα πόντον, καλῶν τὴν μητέρα ὥσπερ παιδάριον πεπονθὸσ τοῦτο ὑπὸ ὁμοίου ἑτέρου·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Εἰσ βασιλέα [σπ.] 9:1)
ὁμοίωσ δὲ καὶ ὁ ἀκόλαστοσ καὶ ὁ ἐπιθυμητικὸσ καὶ ὁ ὑπερβάλλων πᾶσιν ὅσοισ ἐνδέχεται, ἀναίσθητοσ δὲ ὁ ἐλλείπων καὶ μηδ’ ὅσον βέλτιον καὶ κατὰ τὴν φύσιν ἐπιθυμῶν, ἀλλ’ ἀπαθὴσ ὥσπερ λίθοσ·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 58:3)
λέγεται δ’ ὁ ἀκόλαστοσ πολλαχῶσ.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 3 53:2)
οὐδὲ γὰρ ἀκόλαστοσ οὐδεὶσ λέγεται τῷ πάσχειν ἢ μὴ πάσχειν.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 3 62:1)
εἰ γοῦν τισ ἢ καλὸν ἀνδριάντα θεώμενοσ ἢ ἵππον ἢ ἄνθρωπον, ἢ ἀκροώμενοσ ᾄδοντοσ, μὴ βούλοιτο μήτε ἐσθίειν μήτε πίνειν μήτε ἀφροδισιάζειν, ἀλλὰ τὰ μὲν καλὰ θεωρεῖν τῶν δ’ ᾀδόντων ἀκούειν, οὐκ ἂν δόξειεν ἀκόλαστοσ εἶναι, ὥσπερ οὐδ’ οἱ κηλούμενοι παρὰ ταῖσ Σειρῆσιν.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 3 62:2)
ὁμοίωσ δὲ καὶ ὁ ἀκόλαστοσ περὶ τὰσ τοιαύτασ ἐστίν.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 3 69:1)
περὶ δὲ τὰσ δι’ ὄψεωσ ἢ ἀκοῆσ ἢ ὀσφρήσεωσ ἡδονὰσ οὐθεὶσ λέγεται ἀκόλαστοσ, ἐὰν ὑπερβάλλῃ, ἀλλ’ ἄνευ ὀνείδουσ τὰσ ἁμαρτίασ ψέγομεν ταύτασ, καὶ ὅλωσ περὶ ὅσα μὴ λέγονται ἐγκρατεῖσ·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 3 70:1)
ὁ δ’ ὑπερβάλλων ἀκόλαστοσ.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 3 72:2)
ὥστ’ εἰ σωφροσύνη ἡ βελτίστη ἕξισ, περὶ ἃ ὁ ἀκόλαστοσ, ἡ περὶ τὰ ἡδέα τὰ εἰρημένα τῶν αἰσθητῶν μεσότησ σωφροσύνη ἂν εἰή, μεσότησ οὖσα ἀκολασίασ καὶ ἀναισθησίασ·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 3 75:2)
ἢ ὥσπερ λέγεται ἀκρασία κακία τοῦ ἀλόγου τῆσ ψυχῆσ, καὶ ὡσ ἀκόλαστοσ ὁ ἀκρατὴσ ἔχων νοῦν;
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 8 9:6)
οὔτε γὰρ ἄφρων οὔτ’ ἄδικοσ ἢ ἀκόλαστοσ ὢν οὐδὲν ἂν ὀνήσειε χρώμενοσ αὐτοῖσ, ὥσπερ οὐδ’ ὁ κάμνων τῇ τοῦ ὑγιαίνοντοσ τροφῇ χρώμενοσ οὐδ’ ὁ ἀσθενὴσ καὶ ἀνάπηροσ τοῖσ τοῦ ὑγιοῦσ καὶ τοῖσ τοῦ ὁλοκλήρου κόσμοισ.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 8 54:1)
ὁμοίωσ δὲ καὶ ὁ μὲν πάσησ ἡδονῆσ ἀπολαύων καὶ μηδεμιᾶσ ἀπεχόμενοσ ἀκόλαστοσ, ὁ δὲ πᾶσαν φεύγων, ὥσπερ οἱ ἄγροικοι, ἀναίσθητόσ τισ·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 2 19:2)
ὁ μὲν γὰρ ἀπεχόμενοσ τῶν σωματικῶν ἡδονῶν καὶ αὐτῷ τούτῳ χαίρων σώφρων, ὁ δ’ ἀχθόμενοσ ἀκόλαστοσ, καὶ ὁ μὲν ὑπομένων τὰ δεινὰ καὶ χαίρων ἢ μὴ λυπούμενόσ γε ἀνδρεῖοσ, ὁ δὲ λυπούμενοσ δειλόσ.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 2 25:1)
ὁμοίωσ δὲ καὶ ὁ σώφρων πρὸσ μὲν τὸν ἀναίσθητον ἀκόλαστοσ, πρὸσ δὲ τὸν ἀκόλαστον ἀναίσθητοσ, ὁ δ’ ἐλευθέριοσ πρὸσ μὲν τὸν ἀνελεύθερον ἄσωτοσ, πρὸσ δὲ τὸν ἄσωτον ἀνελεύθεροσ.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 2 96:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION