헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

ἢν δὲ διεθίζῃ χρόνῳ μακρῷ τὸ ἄλγημα, καὶ περιόδοισι μακρῇσι καὶ πολλῇσι, καὶ προσεπιγίγνηται μέζω τε καὶ πλεῦνα δυσαλθῆ, κεφαλαίην κικλήσκομεν.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ΑΡΕΤΑΙΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΧΡΟΝΙΩΝ ΠΑΘΩΝ, Κεφ. ισ’. Περὶ Καχεξίησ.8)
Τοῖσι δὲ καὶ τὰ δεξιὰ μοῦνον, ἢ τὰ λαιὰ μοῦνον, ἐσ ὅσον ὁρίζων κρόταφοσ, ἢ ὦσ, ἢ καὶ ὀφρὺσ μία, ἢ ὀφθαλμὸσ εἷσ, ἢ Ῥὶσ μέσφι μέσου ἐσ ἶσα τέμνει, ἐπέκεινα δὲ τὸ ἄλγημα οὐ περῇ ἀλλ’ ἐν ἡμίσεϊ μίμνει τῷ τῆσ κεφαλῆσ χωρίῳ.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ΑΡΕΤΑΙΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΧΡΟΝΙΩΝ ΠΑΘΩΝ, Κεφ. ισ’. Περὶ Καχεξίησ.12)
ἄλλοτε δὲ ἐπὶ τῇ κοτύλῃ τὸ ἄλγημα φαίνεται, αὖθισ ἐσ γλουτὸν ἢ ὀσφὺν ὀκέλλει, καὶ πάντα μᾶλλόν ἐστιν ἢ δόκησισ ἰσχίου.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ΑΡΕΤΑΙΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΧΡΟΝΙΩΝ ΠΑΘΩΝ, Κεφ. ιγ’. Περὶ Ἐλέφαντοσ.317)
μετεξετέροισι δὲ καὶ τὸ ἄλγημα καὶ ἡ φλεγμασίη ἔξω ὤκειλε, ὡσ δοκέειν τῶν τῇδε τὸ πάθοσ εἶναι· τὸ δέ ἐστι τῶν ἔνδον αὔξησισ.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ARETAIOU KAPPADOKOU OCEWN NOUSWN QERAPEUTIKON, Κεφ. ι’. Θεραπεία Πλευρίτιδοσ.354)
ἐλουσάμην τε εἰσ ἑσπέραν, καὶ ἅμα τῷ ὄρθρῳ τὸ ἦτρον ἤλγουν, καὶ ἐπεχώρει τὸ ἄλγημα ἐπὶ δεξιᾷ καὶ μέχρι βουβῶνοσ κάτω.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ιἑροὶ λόγοι α# 3:12)
τὸ γὰρ ἄλγημα τοῦ νεφροῦ ἐστι καὶ ἡ ἀσιτία δὲ, ἔφη, νόθοσ τισ ἔξοδόσ ἐστι τοῦ πυρὸσ διὰ τοῦ στήθουσ διεξιοῦσα.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ιἑροὶ λόγοι α# 14:2)
φυσικὰσ δὲ οὐκ ἀναγκαίασ δὲ τὰσ ποικιλλούσασ μόνον τὴν ἡδονήν, μὴ ὑπεξαιρουμένασ δὲ τὸ ἄλγημα, ὡσ πολυτελῆ σιτία·
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, I, EPIKOUROS 149:6)
ἄγγελον τοῦτον εὐθὺσ ἐνόησεν κακῶν εἶναι τὸν καί ποτε τῶν ἀγαθῶν γενόμενον, καὶ διακάρδιον ἔσχεν ὀδύνην, ἄθρουν δ’ αὐτῷ τῆσ κοιλίασ προσέφυσεν ἄλγημα μετὰ σφοδρότητοσ ἀρξάμενον.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 19 403:3)
Χρέεσθαι δὲ ποτῷ, ἢν μὲν ἄλγημά τι ἔχῃ, ὀξυμέλιτι χειμῶνοσ μὲν θερμῷ, θέρεοσ δὲ, ψυχρῷ‧ ἢν δὲ πολλὴ δίψα ᾖ, μελικρήτῳ καὶ ὕδατι.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΔΙΑΙΤΗΣ ΟΞΕΩΝ, 6.3)
Ἔπειτα, ἢν μὲν ἄλγημά τι ἐνῇ, ἢ τῶν ἐπικινδύνων τι ἐμφαίνηται, διδόναι τὸ Ῥόφημα μήτε πουλὺ μήτε παχὺ, μετὰ δὲ τὴν ἑβδόμην, ἢν ἰσχύῃ.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΔΙΑΙΤΗΣ ΟΞΕΩΝ, 6.4)
Ἢν δὲ ὑπὸ τὰσ φρένασ ᾖ τὸ ἄλγημα, ἐσ δὲ τὴν κληῗδα μὴ σημαίνῃ, μαλθάσσειν δεῖ τὴν κοιλίην, ἢ μέλανι ἐλλεβόρῳ ἢ πεπλίῳ, μέλανι μὲν δαῦκον ἢ σέσελι ἢ κύμινον ἢ ἄννησον ἢ ἄλλο τι τῶν εὐωδέων μίσγοντα, πεπλίῳ δὲ ὀπὸν σιλφίου‧ ἀτὰρ καὶ μισγόμενα ἀλλήλοισιν ὁμοιότροπα ταῦτά ἐστιν.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΔΙΑΙΤΗΣ ΟΞΕΩΝ, 7.8)
παχέων καὶ λείων ὑφισταμένων, κἢν ἀπόστημά που γένηται‧ ἢν δ’ ἄνευ τούτων λυθῇ, ὑποστροφὴ πάλιν ἔσται τῆσ ἀῤῬωστίησ, ἢ ἰσχίων ἢ σκελέων ἄλγημα ξυμβήσεται, καὶ πτύσεται παχέα, ἢν μέλλῃ ὑγιὴσ ἔσεσθαι.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΔΙΑΙΤΗΣ ΟΞΕΩΝ ΝΟΘΑ., 1.7)
Τῷ τοιούτῳ ἢν μὴ αἷμα ἐκ Ῥινῶν Ῥυῇ, ἢ ἀπόστημα περὶ τράχηλον γένηται, ἢ σκελέων ἄλγημα, καὶ πτύσματα παχέα πτύσῃ ̔ταῦτα δὲ ξυστάσησ τῆσ κοιλίησ γίγνεται, ἢ ἰσχίου ὀδύνη, ἢ αἰδοίου πελίωμἀ, οὐ κρίνεται‧ καὶ ὄρχισ ἐνταθεὶσ κριτικόν.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΔΙΑΙΤΗΣ ΟΞΕΩΝ ΝΟΘΑ., 1.10)
Τὰ δὲ περιπλευμονικὰ καὶ πλευριτικὰ ὧδε χρὴ σκέπτεσθαι‧ ἢν ὀξύσ ὁ πυρετὸσ ᾖ, καὶ τὰ ὀδυνήματα τοῦ ἑτέρου πλευροῦ ἢ ἀμφοτέρων, καὶ τοῦ πνεύματοσ δὲ ἀναφερομένου ἢν πονέῃ, καὶ βῆχεσ ἐνέωσι, καὶ πτύσματα πτύῃ πυῤῬὰ ἢ πελιὰ, ἢ καὶ λεπτὰ καὶ ἀφρώδεα καὶ ἀνθηρὰ, καὶ εἴ τι ἄλλο διαφέρον ἔχοι παρὰ τὰ μεμαθηκότα, τούτοισιν οὕτω χρὴ διάγειν‧ ἢν μὲν ἡ ὀδύνη ἄνω περαίνῃ πρὸσ κληῗδα ἢ περὶ μαζὸν ἢ περὶ βραχίονα, τάμνειν χρὴ τὴν ἐν τῷ βραχίονι φλέβα τὴν ἔσω, ἐφ’ ὁκότερον ἂν ᾖ τῶν μερέων κατὰ τόδε‧ ἀφαιρέειν δὲ κατὰ τὴν τοῦ σώματοσ ἕξιν καὶ ὡρ́ην καὶ ἡλικίην καὶ χροιὴν πλεῖον, καὶ θαρσέων, ἢν ὀξὺ τὸ ἄλγημα ᾖ, ἄγειν πρὸσ λειποψυχίην‧ ἔπειτα ὑποκλύζειν μετὰ τοῦτο.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΔΙΑΙΤΗΣ ΟΞΕΩΝ ΝΟΘΑ., 11.1)
Ἢν δὲ ὑποκάτω τοῦ θώρηκοσ ᾖ τὸ ἄλγημα, καὶ ξυντείνῃ λίην, τῷ πλευριτικῷ τὴν κοιλίην ὑποκάθαιρε‧ μεσηγὺ δὲ τῆσ καθάρσιοσ μηδὲν δίδου‧ μετὰ κάθαρσιν δὲ ὀξύμελι‧ φαρμακεύειν δὲ τεταρταῖον‧ τὰσ δὲ ἐξ ἀρχῆσ τρεῖσ ὑποκλύζειν, καὶ ἢν μὴ κουφίζῃ, οὕτωσ ὑποκάθαιρε‧ φυλακὴ δὲ ἔστω ἑώσ ἀπυρέτου καὶ ἑβδόμησ‧ ἔπειτα ἢν ἀσφαλὴσ ἐὼν φαίνηται, οὕτω χυλῷ ὀλίγῳ καὶ λεπτῷ τὸ πρῶτον, ξὺν μέλιτι μίσγων δίδου‧ ἢν δὲ ἀνάγηται Ῥηϊδίωσ, καὶ εὔπνοοσ ᾖ καὶ ἀνώδυνοσ τὰ πλευρὰ, καὶ ἀπύρετοσ, κατὰ σμικρὸν παχυτέρῳ τε καὶ πλείονι, καὶ δὶσ τῆσ ἡμέρησ‧ ἢν δὲ μὴ Ῥηϊδίωσ ἀπαλλάσσῃ, ἔλασσόν τε τὸ πόμα, καὶ τὸ Ῥόφημα ὀλίγον, χυλὸν λεπτὸν, καὶ ἅπαξ, ἐν ὁκοτέρῃ ἂν ὡρ́ῃ βέλτιον διάγῃ‧ γνώσῃ δὲ ἐκ τῶν οὔρων.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΔΙΑΙΤΗΣ ΟΞΕΩΝ ΝΟΘΑ., 11.2)

SEARCH

MENU NAVIGATION