헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

ὁ δὲ τοῦτο μὲν ἤνεγκε, Νικομήδει δὲ τῷ Νικομήδουσ τοῦ Προυσίου, Βιθυνίασ ὡσ πατρῴασ ὑπὸ Ῥωμαίων ἀποδειχθέντι βασιλεύειν, Σωκράτη τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ Νικομήδουσ, ὅτῳ χρηστὸσ ἐπώνυμον ἦν, μετὰ στρατιᾶσ ἐπέμψε·
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 2 3:4)
"Νικομήδει μὲν ἐκ πολλοῦ Μιθριδάτησ ἐπιβουλεύων Σωκράτη μετὰ στρατιᾶσ ἐπὶ τὴν βασιλείαν ἐπῆγεν, ἡσυχάζοντα καὶ δικαιοῦντα τὸν πρεσβύτερον ἄρχειν.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 2 6:2)
Νικομήδησ δὲ αἰτιᾶται μέν σε καὶ Ἀλέξανδρον αὐτῷ τὸν τὸ σῶμα τρώσοντα ἐπιπέμψαι, καὶ Σωκράτη τὸν χρηστὸν ἐπὶ τὴν ἀρχήν, καὶ τάδε αὐτὸσ ἀμυνόμενοσ ἐσ τὴν σὴν ἐμβαλεῖν·
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 8 6:10)
ἡ γὰρ ποιότησ αὐτοῦ τοιαύτη, τῷ Σωκράτη τοσούτου ἄξιον ἄνδρα κατακεκρίσθαι, ὅμωσ οὕτωσ ἀφελὴσ ἀνὴρ πολλάκισ φησὶν ἐθαύμασα.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ ἀφελοῦσ λόγου., chapter 2 13:4)
ὁμολογεῖται δ’ αὖ καὶ τοῦτο, σοφώτατον εἶναι Σωκράτη τὴν Πυθίαν εἰρηκέναι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 20:3)
ἐρωτᾷ Πῶλοσ Σωκράτη, σὺ δ’ ἄρα ἀδικεῖσθαι βούλοιο ἂν μᾶλλον ἢ ἀδικεῖν;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 60:14)
ἐνθυμοῦμαι δ’ ἔγωγε πῶσ ἀνέχεσθαι χρὴ ὅτ’ Ἀλκιβιάδην μὲν καὶ Κριτίαν Σωκράτει συγγενομένουσ, οἳ τοσαύτασ καὶ τηλικαύτασ αἰτίασ ἐσχήκασι καὶ ὑπὸ τῶν πολλῶν καὶ ὑπὸ τῶν ἐπιεικῶν, ὥστε Κριτίου γε οὐδ’ ἐπινοῆσαι ῥᾴδιον ἐξωλέστερον, ὃσ ἐν τριάκοντα τοῖσ πονηροτάτοισ τῶν Ἑλλήνων πρῶτοσ ἦν, τούτουσ μὲν οὔ φασι δεῖν ἐν τεκμηρίῳ ποιεῖσθαι ὅτι Σωκράτησ τοὺσ νέουσ διέφθειρεν, οὐδ’ εἶναι τἀκείνων ἁμαρτήματα οὐδ’ ὁτιοῦν πρὸσ Σωκράτη τὸν οὐδὲ αὐτὸν ἔξαρνον ὄντα τὸ μὴ οὐ διαλέγεσθαι τοῖσ νέοισ·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 82:9)
οὐδὲ γὰρ Σωκράτη φαίην ἂν ἔγωγε ὡσ ἐποίησεν Ἀθηναίουσ λάλουσ καὶ φιλονείκουσ, ὅτι πλεῖστα Ἀθηναίων ἐπὶ τῶν τραπεζῶν καὶ τῶν ἐργαστηρίων διελέγετο καὶ πρὸσ τοὺσ ἀστοὺσ καὶ πρὸσ τοὺσ ξένουσ·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 19:8)
ὥσπερ γὰρ, ἔφη, τοὺσ παιδοτρίβασ ὁρῶμεν τὰ μὲν τῇ φωνῇ τοῖσ παισὶν εἰσηγουμένουσ, τὸ δὲ πλεῖστον τῷ παραδεῖξαι προσβιβάζοντασ, οὕτω καὶ Σωκράτη φησὶ κρίνειν δίκαιον.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 31:15)
ἀλλ’ οὐ Μιλτιάδησ δυοῖν ὀβολοῖν οὐδὲ δραχμαῖν, οἶμαι δὲ οὐδὲ πολλῶν χρημάτων ἐν Ἀθηναίοισ ταῦτα ἐπολιτεύετο, μᾶλλον δ’, εἰ χρὴ τἀληθὲσ εἰπεῖν, ἐν ἅπασι τοῖσ Ἕλλησιν, ἀλλ’ ἄμισθον τὴν ἀρετὴν εἰσ τὸ μέσον παρείχετο τῇ Ἑλλάδι, ὥσπερ σὺ φῂσ τὸν Σωκράτη τοῖσ νέοισ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 55:3)
ἀλλὰ μὴν ἅ γ’ ἐν τῇ Σαλαμῖνι καὶ λέγων καὶ πράττων διετέλεσεν ἐν ἅπασιν ἤδη τοῖσ Ἕλλησι πολιτευόμενοσ, καὶ ὅσασ καὶ οἱάσ ἀφῆκε φωνὰσ ὑπὲρ τοῦ καλοῦ καὶ τοῦ δικαίου καὶ ὁπόσουσ τινὰσ ἄθλουσ διήνεγκε καὶ πράγμασιν οἱοίσ συνέσχετο, ὁπότε καὶ πείσειεν, ἐξ ἀρχῆσ αὖθισ αὖ περὶ τῶν αὐτῶν ἀγωνιζόμενοσ, καὶ τὴν συνουσίαν ἣν συνεγένετο Ἀριστείδῃ τῷ κατ’ ἐπωνυμίαν ἀρίστῳ τῶν Ἑλλήνων καὶ δικαιοτάτῳ, καὶ ὡσ ἐφάμιλλα ὡμίλησαν, καὶ οὐ πολὺ δ’ ὕστεροσ ἦν τοῖσ ἀμοιβαίοισ, καὶ τὸ πάταξον μὲν, ἄκουσον δὲ ὑπὲρ πάντα Σωκράτη εἰρημένον πρὸσ Εὐρυβιάδην καὶ μυρί’ ἕτερα ἀπέραντον ἂν εἰή λέγειν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 79:2)
οὔκουν δεινὸν ὦ γῆ καὶ θεοὶ καὶ λόγων καὶ ἔργων ἡγεμόνεσ, ἐξάγομαι γὰρ εἰπεῖν, Σωκράτη μὲν καὶ τῆσ φυγῆσ ἐπαινεῖν καὶ φάσκειν ἐκεῖνον ἀναχωρεῖν κάλλιον Λάχητοσ, Θεμιστοκλέα δὲ, ὃσ διώκων, οὐ φεύγων τοὺσ πολεμίουσ τὴν ἀνδρείαν ἐπεδείκνυτο, καὶ οὗ τῆσ ἀρετῆσ ἅπασα ἀπέλαυσεν ἡ Ἑλλὰσ, ἃ τῆσ δειλίασ καὶ τῆσ ἀνανδρείασ ἔστ’ ὀνόματα, τούτοισ καλοῦντα μὴ φροντίζειν;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 83:3)
ἢ πρὸσ τῶν θεῶν αὐτῶν, ὅταν μὲν δέῃ Σωκράτη σοφώτατον εἶναι δοκεῖν, εἰσ ἀξιόχρεων μάρτυρα ἀνοίσομεν τὸν θεὸν τὸν ἐν Δελφοῖσ καὶ τοῖσ λογίοισ ἰσχυριούμεθα, ἃ Χαιρεφῶν καὶ ὀλίγοι τινὲσ ᾔδεσαν, οἷσ ἔμελε Σωκράτουσ, ὧν δ’ οἱ Ἕλληνεσ ἅπαντεσ μάρτυρεσ καὶ ἃ τῶν πώποτε κοινότατα ἐφθέγξατο ἡ Πυθία καὶ οἷσ ἅπαντα τὰ μέλλοντα ἠκολούθησε, ταῦτα δὲ οὐδαμοῦ θήσομεν εἰσ λόγον, οὐδὲ τῇ Θεμιστοκλέουσ σοφίᾳ μέγιστα εἶναι μαρτύρια συγχωρησόμεθα;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 96:1)
οὔτοι πάντασ γε οὐδ’ ὁ Σωκράτησ ἐπαίδευσε τοὺσ συγγενομένουσ αὐτῷ, ἀλλὰ κατηγοροῦσι μὲν Κριτίου τοῦ Καλλαίσχρου, κατηγοροῦσι δὲ Ἀλκιβιάδου τοῦ Κλεινίου τῇ τε πόλει τὰ αἴσχιστα βουλεύσασθαι καὶ τὸν ἄλλον βίον ἥκιστα βιῶναι κατὰ Σωκράτη.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 132:11)
εἶτα Σωκράτη ἀφεὶσ τῆσ ἐπ’ ἐκείνοισ αἰτίασ, τούτουσ ἀφ’ ὧν ἥμαρτόν τινεσ ἐξετάζεισ;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 133:8)

SEARCH

MENU NAVIGATION