헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

δέκατον μὲν ἔτοσ τόδ’ ἐπεὶ Πριάμου μέγασ ἀντίδικοσ, Μενέλαοσ ἄναξ ἠδ’ Ἀγαμέμνων, διθρόνου Διόθεν καὶ δισκήπτρου τιμῆσ ὀχυρὸν ζεῦγοσ Ἀτρειδᾶν στόλον Ἀργείων χιλιοναύτην, τῆσδ’ ἀπὸ χώρασ ἦραν, στρατιῶτιν ἀρωγὰν, μέγαν ἐκ θυμοῦ κλάζοντεσ Ἄρη τρόπον αἰγυπιῶν, οἵτ’ ἐκπατίοισ ἄλγεσι παίδων ὕπατοι λεχέων στροφοδινοῦνται πτερύγων ἐρετμοῖσιν ἐρεσσόμενοι, δεμνιοτήρη πόνον ὀρταλίχων ὀλέσαντεσ·
(아이스킬로스, 아가멤논, episode, anapests1)
βάλλεται γὰρ ὄσ‐ σοισ Διόθεν κάρανα.
(아이스킬로스, 아가멤논, choral, antistrophe 3 1:7)
ἀλλ’ ὦ μεγάλαι Μοῖραι, Διόθεν τῇδε τελευτᾶν, τὸ δίκαιον μεταβαίνει.
(아이스킬로스, Libation Bearers, episode, anapests1)
τοιάδ’ ἐπ’ ἐμοὶ ῥιπὴ Διόθεν τεύχουσα φόβον στείχει φανερῶσ.
(아이스킬로스, 결박된 프로메테우스, episode, anapests 1:5)
εὖ δ’ εἰή Διόθεν παναληθῶσ.
(아이스킬로스, 탄원하는 여인들, choral, strophe 41)
τάδε φράσαι δίκαια Διόθεν κράτη.
(아이스킬로스, 탄원하는 여인들, choral, antistrophe 53)
πρὶν γὰρ δή νύ ποτ’ αὐτὸσ ἀριστήων στόλον ἀνδρῶν Ἑλλάδοσ ἐξανιόντα μετὰ πτόλιν Αἰήταο πείσματ’ ἀνάψασθαι μυθήσατο Θυνίδι γαίῃ, οἵ τέ οἱ Ἁρπυίασ Διόθεν σχήσουσιν ἰούσασ.
(아폴로도로스, 아르고나우티카, book 2 7:38)
δὴ γὰρ καὶ γενεὴν ἔσαν Ἄρεοσ Ἁρμονίησ τε νύμφησ, ἥ τ’ Ἄρηϊ φιλοπτολέμουσ τέκε κούρασ, ἄλσεοσ Ἀκμονίοιο κατὰ πτύχασ εὐνηθεῖσα‐‐ εἰ μὴ ἄρ’ ἐκ Διόθεν πνοιαὶ πάλιν Ἀργέσταο ἤλυθον·
(아폴로도로스, 아르고나우티카, book 2 16:27)
Διόθεν δέ μιν οὔποτε δεύει ὄμβροσ·
(아폴로도로스, 아르고나우티카, book 4 5:17)
εἰ δὲ τὸν ἐκ Διόθεν θεμιτὸν θνατῷ νόον εἰπεῖν, ἔσσεται εἰσαῦτισ πολλὸν ἀοιδοτέρη.
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, D, Kef. s'. ARKESILAOS 3:6)
Διόθεν τέ με σὺν ἀγλαί̈ᾳ ἴδετε πορευθέντ’ ἀοιδᾶν δεύτερον ἐπὶ τὸν κισσοδόταν θεόν, τὸν Βρόμιον ἐριβόαν τε βροτοὶ καλέομεν, γόνον ὑπάτων νίν τε πατέρων μέλπομεν γυναικῶν τε Καδμεϊᾶν .
(디오니시오스, De Compositione Verborum, chapter 2222)
παράκειται δὲ καὶ τῷ ἀοιδᾶν εἰσ τὸ ν λήγοντι ἀπὸ τοῦ δ ἀρχόμενον ἀφώνου τὸ Διόθεν τε καὶ τῷ σὺν ἀγλαί̈ᾳ εἰσ τὸ ι λήγοντι τὸ ἴδετε πορευθέντ’ ἀοιδᾶν ἀρχόμενον ἀπὸ τοῦ ι.
(디오니시오스, De Compositione Verborum, chapter 2265)
τότε δὴ τότε φαεν‐ νὰσ ἄστρων μετέβασ’ ὁδοὺσ Ζεὺσ καὶ φέγγοσ ἀελίου λευκόν τε πρόσωπον ἀ‐ οῦσ, τὰ δ’ ἕσπερα νῶτ’ ἐλαύ‐ νει θερμᾷ φλογὶ θεοπύρῳ, νεφέλαι δ’ ἔνυδροι πρὸσ ἄρ‐ κτον, ξηραί τ’ Ἀμμωνίδεσ ἕ‐ δραι φθίνουσ’ ἀπειρόδροσοι, καλλίστων ὄμβρων Διόθεν στερεῖσαι.
(에우리피데스, choral, strophe 21)
οἳ ναίετ’ οὐράνιοι, σωτῆρεσ τᾶσ Ἑλένασ, γλαυκὸν ἔπιτ’ οἶδμα κυανόχροά τε κυμάτων ῥόθια πολιὰ θαλάσσασ, ναύταισ εὐαεῖσ ἀνέμων πέμποντεσ Διόθεν πνοάσ·
(에우리피데스, Helen, choral, antistrophe 22)
ἀλλ’ οὔτε πνεῦμα Διόθεν ἦλθε πώποτε, οὐ πορθμίσ, ἥτισ διὰ πέτρασ Συμπληγάδασ Ἑλένην ἀπήγαγ’ ἐνθάδ’, ἥ μ’ ἀπώλεσεν, Μενέλεών θ’, ἵν’ αὐτοὺσ ἀντετιμωρησάμην, τὴν ἐνθάδ’ Αὖλιν ἀντιθεῖσα τῆσ ἐκεῖ, οὗ μ’ ὥστε μόσχον Δαναί̈δαι χειρούμενοι ἔσφαζον, ἱερεὺσ δ’ ἦν ὁ γεννήσασ πατήρ.
(에우리피데스, Iphigenia in Tauris, episode 7:4)

SEARCH

MENU NAVIGATION