헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

εἶπε γὰρ ὡσ ἥκοι ἐκ Πελοποννήσου νεωστὶ σύνταγμα συντάξασ εἰσ ἑκατὸν ταλάντων πρόσοδον ἐπὶ Φίλιππον, καὶ διελογίζετο ὅσον ἑκάστουσ ἔδει συντελεῖν, Ἀχαιοὺσ μὲν πάντασ καὶ Μεγαρέασ ἑξήκοντα τάλαντα, τὰσ δ’ ἐν Εὐβοία πόλεισ ἁπάσασ τετταράκοντα·
(아이스키네스, 연설, κατὰ Κτησιφῶντος, section 95 1:2)
ὁ δὲ ἐκμανεὶσ σὺν τοῖσ νέμουσι τὰ βοσκήματα ὡσ Ἀχαιοὺσ φονεύει.
(아폴로도로스, Library and Epitome, book E, chapter 5 14:2)
καὶ τῆσ ἐπιούσησ αὖθισ ἵστη τοὺσ Ἀχαιοὺσ ὑπὸ τὸ τεῖχοσ, οὐδὲ τότε τῶν Περγαμηνῶν αὐτῷ συνεξιόντων.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 5 4:9)
ἀναβαίνοντι δ’ ἐσ τὴν Λυσιμάχειαν αὐτῷ ἀπὸ τοῦ Ἑλλησπόντου βωμὸσ ἦν ἐν ὄψει μέγασ τε καὶ περιφανήσ, καὶ πυθόμενοσ αὐτὸν ἢ τοὺσ Ἀργοναύτασ στήσασθαι παραπλέοντασ ἐσ Κόλχουσ ἢ τοὺσ Ἀχαιοὺσ ἐπὶ Ἴλιον στρατεύοντασ, καὶ διὰ τοῦτο ἔτι τὸν βωμὸν τοὺσ περιχώρουσ Ἄργοσ καλεῖν, ἢ διὰ τὴν ναῦν διαφθείροντασ τὸ ὄνομα ἢ διὰ τὴν πατρίδα τῶν Ἀτρειδῶν, κτείνεται, ταῦτα ἔτι μανθάνων, ὑπὸ τοῦ Πτολεμαίου προσπεσόντοσ ὄπισθεν.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 10 5:8)
ἐσ δ’ Ἀχαιοὺσ τοὺσ ὑπὲρ Κόλχουσ ἐσβαλών, οἳ δοκοῦσιν εἶναι τῶν ἐκ Τροίασ κατὰ τὴν ἐπάνοδον πλανηθέντων, δύο μέρη τοῦ στρατοῦ πολέμῳ τε καὶ κρύει καὶ ἐνέδραισ ἀποβαλὼν ἐπανῆλθε, καὶ ἐσ Ῥώμην ἔπεμπε τοὺσ συγγραψομένουσ τὰ συγκείμενα.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 10 1:2)
Ἡνιόχουσ μὲν οὖν δεχομένουσ αὐτὸν παρώδευεν, Ἀχαιοὺσ δ’ ἐτρέψατο διώκων·
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 15 6:3)
ἄνδρα ἐλθεῖν πρεσβύτην Χρύσην ὀνόματι εἰσ τὸ στρατόπεδον τῶν Ἀχαιῶν, Ἀπόλλωνοσ ἱερέα, θυγατέρα αἰχμάλωτον λυσόμενον, οὖσαν παρὰ τῷ Ἀγαμέμνονι, σκῆπτρον δὲ δὴ χρυσοῦν ἔχοντα καὶ περὶ τῷ σκήπτρῳ στέμματα τοῦ θεοῦ, κομίζειν δὲ καὶ ἄποινα οὐκ ὀλίγιστα [τὰ δὲ] εἰσ τοὺσ Ἀχαιοὺσ ἱκετεύειν πάντασ μέν, διαφερόντωσ δὲ τοὺσ Ἀτρείδασ, συνευχόμενον ἐκείνοισ μὲν ἑλεῖν τὴν Τροίαν καὶ σωθῆναι οἴκαδε, αὑτῷ δὲ ὑπάρξαι λύσασθαι τὴν κόρην, πάντωσ δὲ προσήκειν αὐτοῖσ αἰδεσθῆναι τὸν θεόν.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, παράφρασισ. 2:8)
ταῦτα ἀκούσασ ὁ ἱερεὺσ ἔδεισέ τε καὶ παραχρῆμα ἀπῄει σιωπῇ, ὡσ δὲ ἀπέσχε τοῦ στρατοπέδου, πάσασ ἤδη φωνὰσ ἠφίει τὸν Ἀπόλλωνα καλῶν Σμίνθιον, Τενέδιον, Χρύσιον, Καλλίτοξον, πάντα ὀνομάζων, εἴ ποτέ σοι, δέσποτα, ἢ θυσίαν ἔθυσα ἢ νεὼν ἤρεψα εἰσ χάριν, τοῦτό μοι νῦν ἀντ’ ἐκείνων γένοιτο, ἐξομόρξασθαι τοὺσ Ἀχαιοὺσ τὰ δάκρυα ταῦτα τοῖσ ἑαυτῶν σώμασι, σὺ δὲ αὐτοῖσ ἔλθοισ τοξότησ.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, παράφρασισ. 2:10)
οὐ γὰρ πόρρωθεν εἰλήφει τὸν ἔλεγχον, ἀλλ’ εἰ τότε ὡρμημένουσ Ἀχαιοὺσ ἀνίστασθαι καὶ ὑφαιροῦντασ ἤδη τὰ ἑρ́ματα τῶν νεῶν καὶ τὴν θάλατταν ὑπερβοῶντασ μὴ κατέσχον οἱ δύο οὗτοι ῥήτορεσ, τί πλέον τῶν τακτικῶν ἦν, τί δὲ ἀσπίδων καὶ δοράτων καὶ νεῶν πλήθουσ καὶ χρημάτων καὶ σκευῶν;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 104:3)
εἰ δ’ ἅπασα μὲν ἡ γῆ κατείληπτο, ἐπέρρει δὲ ὥσπερ θαλάττησ ἐπίκλυσισ ἡ στρατιὰ, πάντα δὲ ἄρδην ἀνηρπάζετο, ἀναβλέπειν δὲ οὐκ ἦν, ἀλλ’ οἱ μὲν ἑκόντεσ προσετίθεντο, οἱ δὲ ἄκοντεσ ἤγοντο, οἱ δ’ ἔφευγον εἰσ τὸ εἴσω τῆσ Ἑλλάδοσ ἀεὶ, μόνοι δ’ ἔξω κατελείποντο Ἀθηναῖοι, πρὸσ δὲ τούτοισ ἐκάλουν μὲν κἀνταῦθα τῶν πραγμάτων ὄντων τοὺσ ἐν τῇ συμμαχίᾳ, καὶ προκινδυνεῦσαι τῶν ὑπολοίπων ἐκέλευον μεθ’ ἑαυτῶν ἀπαντήσαντασ εἰσ τὴν Βοιωτίαν, ὑπήκουε δὲ οὐδεὶσ, ἀλλ’ ἐν τοῖσ στενοῖσ οὐ τῆσ Πελοποννήσου μόνον, ἀλλὰ καὶ τῶν ἐλπίδων ἐκάθηντο, ἀπέκειτο δὲ μήτε γῆσ μήτε θαλάττησ εἶναι μηδαμοῦ, τί ταῦτα τοὺσ Ἀχαιοὺσ ἀπὸ τοῦ πύργου κρίνομεν;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 91:10)
αὖθισ δ’ αὖ τοὺσ Ἀχαιοὺσ οὕτω πολλὰ καὶ μεγάλα ὑπ’ αὐτοῦ πεπονθότασ εὖ, δι’ ἃ καὶ φιλεῖν καὶ θαυμάζειν αὐτὸν προσῆκεν, εἶθ’ οὕτωσ ἀγνώμονα καὶ ἀνόμοιον ἀποδοῦναι τὴν χάριν, ὅσ γε καὶ σπουδαίων καὶ τῶν εἰσ ψυχαγωγίαν ἡγεμὼν αὐτοῖσ ἐγεγόνει σχεδὸν ἁπάντων.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 145:8)
ἀλλ’ ὦ τᾶν ὁρ́α μὴ οὐκ εἰκῆ ταῦτα ἀλαζονεύηται, ἀλλὰ παροξυντικὰ εἰσ τοὺσ Ἀχαιοὺσ ἐξεπίτηδεσ λέγῃ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ τοῦ παραφθέγματος 9:6)
ἀλλὰ τὸ πάντων ἥδιστον τοῦ γὰρ Ἀχιλλέωσ διατιθέντοσ τὸν ἀγῶνα ἐπὶ τῷ Πατρόκλῳ καὶ ἄλλων ἄλλα νικώντων αὐτὸσ οὐχ οἱο͂́σ τε ἦν οὐδὲν ἀγωνίσασθαι, ἀλλὰ τὸ λεγόμενον δὴ τουτὶ οὐδὲν ἔτι ὢν εἰσ ταῦτα ὑπὸ γήρωσ ἃ πρόσθεν ποτ’ ἐνίκα, λέγει ὡσ δή τι ταύτῃ δρῶν, καὶ φησὶ πρὸσ τοὺσ Ἀχαιοὺσ οὐ τούτοισ αὐτοῖσ τοῖσ ῥήμασιν, ἀλλά πωσ σχηματιζόμενοσ, ὅτι ὑμῶν μὲν ἕκαστοσ ὁ μὲν δρόμον νενίκηκεν ἢ νικήσει, ὁ δ’ ἴσωσ πάλην, ἄλλοσ δὲ ἄλλο τι·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ τοῦ παραφθέγματος 10:2)
ποιήσασ γὰρ αὖ τὴν τῆσ Ἑλένησ εἰκόνα προσπαρέγραψε τὰ τοῦ Ὁμήρου ἔπη οὐ νέμεσισ Τρῶασ καὶ ἐϋκνήμιδασ Ἀχαιοὺσ τοιῇδ’ ἀμφὶ γυναικὶ πολὺν χρόνον ἄλγεα πάσχειν, ὥσπερ τὸ αὐτὸ ποιοῦν εἰκόνα τε Ἑλένησ ποιῆσαι καὶ τὸν Δία Ἑλένην αὐτὴν γεννῆσαι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ τοῦ παραφθέγματος 22:11)
καὶ τότε μὲν προέσθαι τὴν σαυτοῦ γνωρίμην, ἵνα σωθῇ τὰ τῶν Ἀχαιῶν, νῦν δὲ ἀντὶ ταύτησ αὖ πανστρατιᾷ τοὺσ Ἀχαιοὺσ ἐκτρῖψαι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρεσβευτικὸσ πρὸσ Ἀχιλλέα 4:4)

SEARCH

MENU NAVIGATION