헬라어 문장 내 검색 Language

γίνονται δὲ ἐκ Πύρρασ Δευκαλίωνι παῖδεσ Ἕλλην μὲν πρῶτοσ, ὃν ἐκ Διὸσ γεγεννῆσθαι <ἔνιοι> λέγουσι, <δεύτεροσ δὲ> Ἀμφικτύων ὁ μετὰ Κραναὸν βασιλεύσασ τῆσ Ἀττικῆσ, θυγάτηρ δὲ Πρωτογένεια, ἐξ ἧσ καὶ Διὸσ Αἔθλιοσ.
(아폴로도로스, Library and Epitome, book 1, chapter 7 2:11)
Ἀμφιτρύων δὲ ἔχων ἐκ μὲν Θορικοῦ τῆσ Ἀττικῆσ Κέφαλον συμμαχοῦντα, ἐκ δὲ Φωκέων Πανοπέα, ἐκ δὲ Ἕλουσ τῆσ Ἀργείασ Ἕλειον τὸν Περσέωσ, ἐκ δὲ Θηβῶν Κρέοντα, τὰσ τῶν Ταφίων νήσουσ ἐπόρθει.
(아폴로도로스, Library and Epitome, book 2, chapter 4 7:5)
ὁ δὲ πλανηθεὶσ εἰσ Σπάρτην τε καὶ Ἀρκαδίαν ἅπασαν, καὶ διαβὰσ τὸν Ἰσθμόν, εἰσ Μαραθῶνα τῆσ Ἀττικῆσ ἀφικόμενοσ τοὺσ ἐγχωρίουσ διελυμαίνετο.
(아폴로도로스, Library and Epitome, book 2, chapter 5 7:6)
παραγενόμενοσ δὲ σὺν Ἀντιγόνῃ τῆσ Ἀττικῆσ εἰσ Κολωνόν, ἔνθα τὸ τῶν Εὐμενίδων ἐστὶ τέμενοσ, καθίζει ἱκέτησ, προσδεχθεὶσ ὑπὸ Θησέωσ, καὶ μετ’ οὐ πολὺν χρόνον ἀπέθανεν.
(아폴로도로스, Library and Epitome, book 3, chapter 5 9:2)
Κέκροψ αὐτόχθων, συμφυὲσ ἔχων σῶμα ἀνδρὸσ καὶ δράκοντοσ, τῆσ Ἀττικῆσ ἐβασίλευσε πρῶτοσ, καὶ τὴν γῆν πρότερον λεγομένην Ἀκτὴν ἀφ’ ἑαυτοῦ Κεκροπίαν ὠνόμασεν.
(아폴로도로스, Library and Epitome, book 3, chapter 14 1:1)
Μενέλαοσ δὲ πέντε ναῦσ τὰσ πάσασ ἔχων μεθ’ ἑαυτοῦ προσσχὼν Σουνίῳ τῆσ Ἀττικῆσ ἀκρωτηρίῳ κἀκεῖθεν εἰσ Κρήτην ἀπορριφεὶσ πάλιν ὑπὸ ἀνέμων μακρὰν ἀπωθεῖται, καὶ πλανώμενοσ ἀνά τε Λιβύην καὶ Φοινίκην καὶ Κύπρον καὶ Αἴγυπτον πολλὰ συναθροίζει χρήματα.
(아폴로도로스, Library and Epitome, book E, chapter 6 51:1)
ὥστε καὶ παραπλεῖν καὶ περιπλεῖν καὶ πεζεύειν καὶ ἔτι πελαγίουσ εἶναι διὰ τῆσ Ἀττικῆσ ὥσπερ ἐν πομπῇ κατ’ ἐξουσίαν τὸ πρὸσ ἡδονὴν αἱρουμένουσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 6:4)
Λητώ τε γὰρ, εἰ καὶ μικρὸν ὕστερον ἁρμόσει περὶ τῶν θείων διηγεῖσθαι, λυσαμένη τὴν ζώνην ἐν Ζωστῆρι τῆσ Ἀττικῆσ καὶ λιποῦσα τὴν ἐπωνυμίαν τῷ τόπῳ, βαδίζουσα ἀεὶ εἰσ τὸ πρὸσ ἑώ τῆσ Προνοίασ Ἀθηνᾶσ ἡγουμένησ, ἀπ’ ἄκρασ τῆσ Ἀττικῆσ ἐπιβᾶσα τῶν νήσων εἰσ Δῆλον καταίρει καὶ τίκτει δὴ τοὺσ θεοὺσ τήν τε Ἄρτεμιν καὶ τὸν πατρῷον Ἀπόλλω τῇ πόλει, ἥ τ’ ἀπὸ τῆσ Ἀσίασ ἐπὶ τοὺσ Ἕλληνασ πρώτη διαβᾶσα δύναμισ διὰ τῶν νήσων προσέσχεν εἰσ Μαραθῶνα, καλῶσ ὑπὸ τῆσ φύσεωσ ἀχθεῖσα τοῦ τόπου πρὸσ τὸ δοῦναι δίκην ὧν ἐπεβούλευσε τοῖσ Ἕλλησιν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 7:7)
ἔξεστι δὲ ὁρᾶν καὶ τὰσ φλέβασ τὰσ ἀργυρίτιδασ ὥσπερ νοτίδασ διὰ πάσησ τῆσ ὀρείου διηκούσασ, ὅπωσ ἄρα μηδὲν ἀργὸν εἰή τῆσ Ἀττικῆσ μηδ’ εἰή ταῖσ προσόδοισ δυσχωρία μηδαμῆ, ἀλλὰ τὴν ἑτέρων εὔγεων ἡ τῇδε ἄσποροσ νικῴη.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 11:7)
Ἀμαζόσι μὲν γὰρ, αἳ παρῆλθον τοῖσ ἔργοισ τὴν φύσιν, ἱππομαχίαν συνάψαντεσ πανωλεθρίᾳ διέφθειραν, οὐδενὸσ ἀνταίροντοσ τῶν μέχρι τῆσ Ἀττικῆσ, ἀλλ’ ἐξισώκεσαν ἤδη τὰσ ἠπείρουσ, ὥσπερ ἀπὸ σημείου τοῦ Θερμώδοντοσ ὁρμώμεναι, τὴν μὲν Ἀσίαν μέχρι Λυκίασ καὶ Καρίασ καὶ Παμφυλίασ παρατείνουσαι, ὥσπερ ἐν στρατοπέδῳ, τὴν δ’ Εὐρώπην ἄχρι τοῦ στρατοπέδου τοῦ πρὸσ τὴν πόλιν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 28:2)
καὶ οἱ μὲν οὕτωσ ἀπεσκευασμένοι πρὸσ τῇ Σαλαμῖνι κατεῖχον τοὺσ Ἕλληνασ, ὁ δὲ ἀμφοτέρᾳ τῇ χειρὶ παρῆν, ἄγων τοὺσ μέχρι τῆσ Ἀττικῆσ Ἕλληνασ ὁμοῦ καὶ βαρβάρουσ, καὶ πέμπει δὴ πάλιν εἰσ τὴν Σαλαμῖνα, κελεύων ἃ πρὸ τοῦ, γῆν καὶ ὕδωρ λαβεῖν, νομίζων, εἰ παρόντων καὶ ὁρωμένων τῶν δεινῶν γίγνοιντο οἱ λόγοι, μᾶλλόν τι καμφθήσεσθαι καὶ παραδώσειν τὰ ὦτα αὐτούσ·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 50:1)
εἶχε δὲ πάντα τὸν μέχρι τῆσ Ἀττικῆσ, ἑώσ ἐνέτυχε τοῖσ ἐκ τῆσ Ἀττικῆσ ἐν τῇ θαλάττῃ·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 63:8)
ἔτι δὲ νεῶν τοσούτων καὶ βελῶν καὶ σκευῶν καὶ τεχνῶν καὶ συμμάχων καὶ πάσησ ὡσ ἔποσ εἰπεῖν τῆσ κατασκευῆσ μεθεστηκυίασ, ὥσπερ ἄρτι τῆσ πάσησ Σικελίασ οἰκιζομένησ, κεκενωμένησ μὲν τῆσ ἀκροπόλεωσ ταλάντων ὀλίγου δεῖν μυρίων, Λακεδαιμονίων δὲ καὶ Βοιωτῶν καὶ τῶν ἄλλων οὐκέτ’ ἐκ Πελοποννήσου τὰσ εἰσβολὰσ ποιουμένων, ἀλλ’ ἐκ μέσησ τῆσ Ἀττικῆσ, ἐκ Δεκελείασ, μεθεστηκότων δὲ καὶ τῶν οἰκετῶν οὐκ ἔλαττον ἢ πλήρωμα ἔθνουσ εἶναι δοκεῖν, ἀδείασ δ’ ὑπαρχούσησ αὐτομολεῖν τοῖσ βουλομένοισ, τοσούτου δὲ ὄντοσ πολέμου περὶ τὴν πόλιν, τοσαύτην περιουσίαν καρτερίασ ἅμα καὶ ῥώμησ καὶ φιλοτιμίασ ἐπιδείξασθαι ὥσθ’ ἕτερον στόλον πέμπειν ἀντίρροπον τῷ προτέρῳ καὶ στρατηγοὺσ ἐφαμίλλουσ, καὶ Λακεδαιμονίουσ ἀξιοῦν ἐκεῖ πολιορκεῖν μετὰ τῆσ συμμαχίασ, ποίᾳ ταῦτ’ ἔνεστι ψυχῇ παραβαλεῖν ἀνθρωπίνῃ, καὶ τίνοσ οὐκ εὐτυχίασ μᾶλλον θαυμάσαι;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 70:2)
ὃ δὲ καὶ ἐν αὐτοῖσ τούτοισ ἄξιον ἐπισημήνασθαι, ταῖσ μὲν γὰρ ἄλλαισ πόλεσιν, ὅπωσ ἂν ἔχωσι τοῦ οὐρανοῦ, τῆσ γε αὑτῶν χώρασ ἐπιεικῶσ ἡττᾶσθαι συμβέβηκε, τοῦ δὲ τῆσ πάσησ Ἀττικῆσ ἀέροσ οὕτωσ ἔχοντοσ ἄριστοσ καὶ καθαρώτατόσ ἐστιν ὁ τῆσ πόλεωσ ὑπερέχων.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 97:10)
‐ μυηθῆναι δὲ ξένων πρώτουσ Ἡρακλέα καὶ Διοσκούρουσ, ἀγῶνά τε γυμνικὸν γενέσθαι πρῶτον Ἐλευσῖνι τῆσ Ἀττικῆσ, καὶ τὸ ἆθλον εἶναι τοῦ καρποῦ τοῦ φανθέντοσ, πειρωμένων τῶν ἀνθρώπων ὅσον εἰσ ἰσχὺν ἐκ τῆσ ἡμέρου τροφῆσ ἐπέδοσαν·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἐλευσίνιος 2:5)

SEARCH

MENU NAVIGATION